Scan barcode
dotorsojak's review against another edition
3.0
2.9 stars
Very readable, like the first of "The Genesis Fleet" that I read a few days ago. Lots of ship to ship fighting and maybe not quite as much politics as in the first book, VANGUARD. I liked the space battles and maneuvers quite a bit more than the surface battles with grunts and marines. And the love stories continue to be a big yawn, especially the new one between Carmen and Dominic.
The two main themes here are a) cooperation and coordination in the face of aggression and b) preparing in advance for such aggression.
But you don't have to pay any attention to these themes if you don't want to. There is plenty of action along with all the clichés of squids and jarheads and inter-service rivalry overcome by mutual respect during combat and in the face of overwhelming odds. Oh, and lots of women in positions of authority and in the line of battle. A new female character, Freya, looks to be an amusing addition to the large character list.
Overall, another fun read. I would like now to try one of the earlier JC titles, such as DAUNTLESS, the first in the "The Lost Fleet" series.
Very readable, like the first of "The Genesis Fleet" that I read a few days ago. Lots of ship to ship fighting and maybe not quite as much politics as in the first book, VANGUARD. I liked the space battles and maneuvers quite a bit more than the surface battles with grunts and marines. And the love stories continue to be a big yawn, especially the new one between Carmen and Dominic.
The two main themes here are a) cooperation and coordination in the face of aggression and b) preparing in advance for such aggression.
But you don't have to pay any attention to these themes if you don't want to. There is plenty of action along with all the clichés of squids and jarheads and inter-service rivalry overcome by mutual respect during combat and in the face of overwhelming odds. Oh, and lots of women in positions of authority and in the line of battle. A new female character, Freya, looks to be an amusing addition to the large character list.
Overall, another fun read. I would like now to try one of the earlier JC titles, such as DAUNTLESS, the first in the "The Lost Fleet" series.
inbookishworld's review against another edition
3.0
Po drugi tom trylogii „Narodziny Floty” sięgnęłam z zainteresowaniem, spodziewałam się w miarę przyjemnej i niewymagającej lektury i taką dostałam.
Lochan, Mele, Carmen i Rob ponownie pojawiają się na kartach tej powieści. I są to osoby nadal niezwykle waleczne, zdeterminowane, pomysłowe i gotowe na największe poświęcenie, by ocalić swój dom i swoich bliskich. Chociaż muszę przyznać, że tym razem czekałam bardziej na rozdziały z Mele i Carmen, a nawet z Lochanem, gdyż to w nich dostawałam najciekawsze wydarzenia.
Drugi tom w konstrukcji jest bardzo podobny do pierwszego – układowi Glenlyon zagraża niebezpieczeństwo, bohaterowie szybko mobilizują swoje niewielkie siły, by odeprzeć atak nieprzyjaciela. Chociaż w „Przewadze” miałam wrażenie, że było więcej akcji, a trochę mniej polityki, której też oczywiście w książce nie brakowało. I bywały również momenty, gdzie tempo wydarzeń zwalniało, by pod sam koniec przyspieszyć. Nie brakuje tutaj opisów działań wojskowych – zarówno tych prowadzonych na ziemi, jak i w kosmosie. Ponownie lekki język powodował, że „Przewagę” czytało mi się szybko. Jest to lekka i przyjemna powieść. Czy czytałam lepsze książki z tego gatunku? Tak. Czy sięgnę po ostatni tom? Jak najbardziej, gdyż jestem ciekawa, jak potoczą się dalsze losy bohaterów.
Lochan, Mele, Carmen i Rob ponownie pojawiają się na kartach tej powieści. I są to osoby nadal niezwykle waleczne, zdeterminowane, pomysłowe i gotowe na największe poświęcenie, by ocalić swój dom i swoich bliskich. Chociaż muszę przyznać, że tym razem czekałam bardziej na rozdziały z Mele i Carmen, a nawet z Lochanem, gdyż to w nich dostawałam najciekawsze wydarzenia.
Drugi tom w konstrukcji jest bardzo podobny do pierwszego – układowi Glenlyon zagraża niebezpieczeństwo, bohaterowie szybko mobilizują swoje niewielkie siły, by odeprzeć atak nieprzyjaciela. Chociaż w „Przewadze” miałam wrażenie, że było więcej akcji, a trochę mniej polityki, której też oczywiście w książce nie brakowało. I bywały również momenty, gdzie tempo wydarzeń zwalniało, by pod sam koniec przyspieszyć. Nie brakuje tutaj opisów działań wojskowych – zarówno tych prowadzonych na ziemi, jak i w kosmosie. Ponownie lekki język powodował, że „Przewagę” czytało mi się szybko. Jest to lekka i przyjemna powieść. Czy czytałam lepsze książki z tego gatunku? Tak. Czy sięgnę po ostatni tom? Jak najbardziej, gdyż jestem ciekawa, jak potoczą się dalsze losy bohaterów.
pjonsson's review against another edition
5.0
So far I am happy that I picked up the book series. I liked the first book, Vanguard, in the series and this one, the second book in the series, was actually really good.
Geary and Darcy is back in the saddle after the incompetent Earth officer that the equally incompetent politicians put to run their “navy” got his ship and himself blown up by the bad guys without even firing a shot back. Unfortunately the asshat took half the Glenlyon space force with him so now Geary, and Glenlyon, has a bit of a problem.
Luckily Geary is every bit the hero we expect him to be and now he has also developed a healthy distrust, not to mention deafness, when it comes to the asswipe politicians trying to run the show. This is actually my main gripe with these books. I am so tired of useless, incompetent and downright stupid politicians. There’s enough of these scumbags running around in real life. I do not need to have them in my books as well. It is a small consolation that the ones in these books are not downright evil (yet) but just as incompetent and detached from reality as you would expect from a politician.
Apart from that it is a great book. Good characters, good interaction between them, very likable and competent main protagonists, quite good story and it is well written. Jack Campbell is not exactly a newbie author and it shows.
The best part of the book though is the action. It is very well done. As usual I do like the space action best but the ground pounding (can you call it ground pounding when it is marines slugging it out on a space station by the way?), mostly done by Darcy of course, is very readable as well and there is quite a lot of both.
I will, of course, not hesitate to pick up the next book in the series and I really hope that the story continues in the direction I hope. In particular I hope that Glenyon and their new ally Kosatka get their priorities right so we get to see a bit more actual space navy action. One or two ships in the entire navy is a bit sad after all.
Geary and Darcy is back in the saddle after the incompetent Earth officer that the equally incompetent politicians put to run their “navy” got his ship and himself blown up by the bad guys without even firing a shot back. Unfortunately the asshat took half the Glenlyon space force with him so now Geary, and Glenlyon, has a bit of a problem.
Luckily Geary is every bit the hero we expect him to be and now he has also developed a healthy distrust, not to mention deafness, when it comes to the asswipe politicians trying to run the show. This is actually my main gripe with these books. I am so tired of useless, incompetent and downright stupid politicians. There’s enough of these scumbags running around in real life. I do not need to have them in my books as well. It is a small consolation that the ones in these books are not downright evil (yet) but just as incompetent and detached from reality as you would expect from a politician.
Apart from that it is a great book. Good characters, good interaction between them, very likable and competent main protagonists, quite good story and it is well written. Jack Campbell is not exactly a newbie author and it shows.
The best part of the book though is the action. It is very well done. As usual I do like the space action best but the ground pounding (can you call it ground pounding when it is marines slugging it out on a space station by the way?), mostly done by Darcy of course, is very readable as well and there is quite a lot of both.
I will, of course, not hesitate to pick up the next book in the series and I really hope that the story continues in the direction I hope. In particular I hope that Glenyon and their new ally Kosatka get their priorities right so we get to see a bit more actual space navy action. One or two ships in the entire navy is a bit sad after all.
wynnz's review against another edition
2.0
"The only difference between this book and the first book is the title! Otherwise, they are very similar. Oh, I don't know. I'm feeling very confused and frustrated. On the one hand, I want to enjoy these books, but on the other hand, the author is making it really difficult for me. In the previous book, Vanguard, the main character was sent out on a mission in a cruiser with basic armament to deter an enemy attack on his own people of Glenlyon. His orders were to “tell them to stop and go home, but under no circumstances fire on them.” It almost seems like the planet should have been called Glenpussies.
The enemy had previously attacked and nearly destroyed the last planet they had visited. I mean, what was the point in sending him on that mission? I’m all for diplomacy and diplomatic solutions, but when the other team comes out shooting and hell-bent on world domination, what can you do? It reminds me of that military idiom FUBAR.
Spoiler alert: after saving the day and everyone on Glenlyon, the government turns around and tells him to "F**k off." Well, that's gratitude for you.
And now, in the first few paragraphs of Ascendant, a warship escorting a freighter comes under attack, and the commodore and the captain do nothing whatsoever to defend themselves because of some checklists that conflicted with their orders. Come on, man, give me some credit. If you want me to read these books, give me something believable to hang on to. Throw me a lifeline here. These are highly trained officers, and all they did was look at each other and shrug their shoulders and then died. Bloody good strategy. Is that what they teach them in naval school? I know the genre is called science fiction, but it's not called science f***ing stupid fiction,(SFSF) is it?
Guess what? Now that same government is asking him to put his life on the line once more. I know what I would tell them, but then, there wouldn’t be a book to write. Disappointing and repetitive, same Modus Operandi as the first book."
The enemy had previously attacked and nearly destroyed the last planet they had visited. I mean, what was the point in sending him on that mission? I’m all for diplomacy and diplomatic solutions, but when the other team comes out shooting and hell-bent on world domination, what can you do? It reminds me of that military idiom FUBAR.
Spoiler alert: after saving the day and everyone on Glenlyon, the government turns around and tells him to "F**k off." Well, that's gratitude for you.
And now, in the first few paragraphs of Ascendant, a warship escorting a freighter comes under attack, and the commodore and the captain do nothing whatsoever to defend themselves because of some checklists that conflicted with their orders. Come on, man, give me some credit. If you want me to read these books, give me something believable to hang on to. Throw me a lifeline here. These are highly trained officers, and all they did was look at each other and shrug their shoulders and then died. Bloody good strategy. Is that what they teach them in naval school? I know the genre is called science fiction, but it's not called science f***ing stupid fiction,(SFSF) is it?
Guess what? Now that same government is asking him to put his life on the line once more. I know what I would tell them, but then, there wouldn’t be a book to write. Disappointing and repetitive, same Modus Operandi as the first book."
jasonabbott's review against another edition
adventurous
medium-paced
- Plot- or character-driven? Plot
- Strong character development? No
- Loveable characters? It's complicated
- Diverse cast of characters? No
- Flaws of characters a main focus? No
3.5
ksiazkowy_pirat's review against another edition
3.0
Drugi tom Floty kontynuuje historię podjętą w pierwszym tomie. Wobec zagrożenia płynącego ze strony bezlitosnych Scathan i podbitych przez nich systemów, Kosatka i Glynleon w obliczu zagrożenia poszukują nowych dróg zawarcia sojuszu z innymi planetami, który zapewni im zasoby niezbędne do zwycięstwa.
Całą historię można podzielić na trzy główne wątki fabularne, które się przeplatają. W historii pojawiają się bohaterowie znani już z pierwszego tomu. Z jednej strony obserwujemy zmagania Roba Geary’ego i Mel Darcy, starających się utrzymać bezpieczeństwo Glynleonu. Carmen Ochoa na Kosatce wplątuje się w niebezpieczny konflikt, którzy przypomina jej dawne lata spędzone na Marsie. Lochan Nakamura natomiast wyrusza w tajną misję, by zdobyć sojuszników dla Kosatki, zagrożonej atakiem ze strony Scathan.
Tym co z pewnością widać już od samego początku tej historii jest upływ czasu i jego wpływ na bohaterów. Sytuacje z poprzednich przygód odcisnęły na postaciach piętno, jednak żadna z postaci nie odmawia pomocy, kiedy ich naród znajduje się w potrzebie.
Przyznam szczerze, że po skończeniu lektury mam dość mieszane uczucia. W pierwszym tomie wiele miejsca autor poświęcił wprowadzeniu czytelnika do świata, starając się nakreślić rzeczywistość budowania nowej kolonii. W kontynuacji Awangardy większą część książki zajmują walki w kosmosie, niekiedy przeplatane epizodami na którejś z planet. Z uwagą śledziłem bitwy na „Rapierze” i decyzje podejmowane przez jego kapitana.
I o ile w teorii brzmi to świetnie, tak podczas czytania miałem pewien problem, bo nie czułem żadnego związku z bohaterami, a ich los (poza Robem i Mele) był mi niestety właściwie… obojętny. Wydarzenia związane z tą dwójką bohaterów podobały mi się najbardziej. Zdecydowanie zabrakło tu mi czegoś co bardziej pozwoliłoby wczuć się w tę historię. Nie wiem jaki wpływ niektóre postaci będą miały na dalsze losy (czy historię w głównej serii), jednak patrząc na książkę w tym momencie, pewne wątki moim zdaniem po prostu niewiele wnoszą. Po lekturze dwóch tomów tej trylogii jestem jednak bardzo ciekawy serii Zaginionej Floty, której jeszcze nie miałem okazji poznać.
Sytuacja w Przewadze zmieniła się jednak w drugiej połowie książki, która uratowała dla mnie całą fabułę. Kiedy na dobre zawiązała się akcja to pozostała część przygody minęła mi bardzo przyjemnie, a wzrastające napięcie w historii nie pozwoliło się od niej oderwać.
Mimo pewnych zgrzytów, jestem zadowolony, że kontynuowałem przygodę z tą historią. Sci-fi to dla mnie wciąż nowy gatunek. Liczę, że Zwycięstwo dostarczy mi podobnych emocji co pierwszy tom tej trylogii, który podobał mi się o wiele bardziej, niż drugi.
Całą historię można podzielić na trzy główne wątki fabularne, które się przeplatają. W historii pojawiają się bohaterowie znani już z pierwszego tomu. Z jednej strony obserwujemy zmagania Roba Geary’ego i Mel Darcy, starających się utrzymać bezpieczeństwo Glynleonu. Carmen Ochoa na Kosatce wplątuje się w niebezpieczny konflikt, którzy przypomina jej dawne lata spędzone na Marsie. Lochan Nakamura natomiast wyrusza w tajną misję, by zdobyć sojuszników dla Kosatki, zagrożonej atakiem ze strony Scathan.
Tym co z pewnością widać już od samego początku tej historii jest upływ czasu i jego wpływ na bohaterów. Sytuacje z poprzednich przygód odcisnęły na postaciach piętno, jednak żadna z postaci nie odmawia pomocy, kiedy ich naród znajduje się w potrzebie.
Przyznam szczerze, że po skończeniu lektury mam dość mieszane uczucia. W pierwszym tomie wiele miejsca autor poświęcił wprowadzeniu czytelnika do świata, starając się nakreślić rzeczywistość budowania nowej kolonii. W kontynuacji Awangardy większą część książki zajmują walki w kosmosie, niekiedy przeplatane epizodami na którejś z planet. Z uwagą śledziłem bitwy na „Rapierze” i decyzje podejmowane przez jego kapitana.
I o ile w teorii brzmi to świetnie, tak podczas czytania miałem pewien problem, bo nie czułem żadnego związku z bohaterami, a ich los (poza Robem i Mele) był mi niestety właściwie… obojętny. Wydarzenia związane z tą dwójką bohaterów podobały mi się najbardziej. Zdecydowanie zabrakło tu mi czegoś co bardziej pozwoliłoby wczuć się w tę historię. Nie wiem jaki wpływ niektóre postaci będą miały na dalsze losy (czy historię w głównej serii), jednak patrząc na książkę w tym momencie, pewne wątki moim zdaniem po prostu niewiele wnoszą. Po lekturze dwóch tomów tej trylogii jestem jednak bardzo ciekawy serii Zaginionej Floty, której jeszcze nie miałem okazji poznać.
Sytuacja w Przewadze zmieniła się jednak w drugiej połowie książki, która uratowała dla mnie całą fabułę. Kiedy na dobre zawiązała się akcja to pozostała część przygody minęła mi bardzo przyjemnie, a wzrastające napięcie w historii nie pozwoliło się od niej oderwać.
Mimo pewnych zgrzytów, jestem zadowolony, że kontynuowałem przygodę z tą historią. Sci-fi to dla mnie wciąż nowy gatunek. Liczę, że Zwycięstwo dostarczy mi podobnych emocji co pierwszy tom tej trylogii, który podobał mi się o wiele bardziej, niż drugi.
tome15's review against another edition
3.0
Campbell, Jack. Ascendant. Genesis Fleet No. 2. Titan, 2018.
Jack Campbell always lets his navy experience inform his military space opera. Ascendant is no exception. His three main characters are involved in different sorts of action that one also commonly finds in C. S. Forester-influenced space opera—battles between ships in space, marine action to defend the port, and a covert agent on a ship being attacked by pirates. It could easily be something written by David Weber or any number of other writers in the genre. That is not to say it is not readable and entertaining. It is. But if you are looking for a book that breaks new ground in the genre, this isn’t it.
Jack Campbell always lets his navy experience inform his military space opera. Ascendant is no exception. His three main characters are involved in different sorts of action that one also commonly finds in C. S. Forester-influenced space opera—battles between ships in space, marine action to defend the port, and a covert agent on a ship being attacked by pirates. It could easily be something written by David Weber or any number of other writers in the genre. That is not to say it is not readable and entertaining. It is. But if you are looking for a book that breaks new ground in the genre, this isn’t it.
longtimereader's review against another edition
4.0
Here we find book two of this series. It's kind of regular in the aspect that it's life, as we know it. A single warship, seeking an alliance. The navy and military aspects were strong, but not overbearing. The story is complex and has everything you'd expect in a Sci-Fi tale.
My copy came from Net Galley. My thoughts and opinions are my own. This review is left of my own free volition.
My copy came from Net Galley. My thoughts and opinions are my own. This review is left of my own free volition.
bethmitcham's review
4.0
I enjoyed this latest Lost Worlds story a lot. It has four main characters, one the standard Campbell space captain, the other a standard marine. But the two civilians (although one ends up back in an armed force) stretch him in new and interesting ways -- the civilian failure determined to succeed (and who keeps ending up in situations where young women pretend to have affairs with him), and the ex-hood who knows the real costs of social disintegration and is willing to fight to prevent it.