Take a photo of a barcode or cover
3.18 AVERAGE
3.18 AVERAGE
challenging
funny
reflective
medium-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
No
Loveable characters:
No
Diverse cast of characters:
No
Flaws of characters a main focus:
Yes
Tried to read this for a clean out your kindle challenge. It was awful. DNF at 20%
Journaliste Adelle Waldman levert met ‘Het liefdesleven van Nathaniel P.’ haar debuutroman af. Het boek heeft een aantrekkelijke cover, erg meepakbaar. Op de achterflap staat een heel rijtje van grote tijdschriften en kranten genoemd die het boek aanraden. Het wordt door Jonathan Franzen ‘razend slim’ genoemd.
En ik vind het niet wat.
Maar dat kan, het kan. En dat geeft niet. Het is gewoon niet voor mij.
Nate heeft relaties, moeizame relaties met fijne momenten en ook fijne relaties met moeilijke momenten. En soms is dat allemaal hetzelfde. Dat is in feite wel waar het boek over gaat, letterlijk ‘het liefdesleven van Nathaniel P.’, de titel dekt de lading. Het is geschreven in een verleden tijd, waardoor er al wat afstand wordt gecreëerd, die ervoor zorgt dat ik maar moeilijk met Nate mee kan in zijn vertellingen. Het is een beetje zeurderig allemaal, sneu gezeur. Tussen al dat gemekker door laat hij een zelfkennis zien die wat veilig op mij overkomt. Hij vindt zichzelf wel eens een eikel, een sukkel, een klootzak. Maar nooit voor heel lang en eigenlijk alleen als hij er last van heeft. En het gaat maar door en door.
Sja, dat is niet echt een lovende tekst. Maar dat kan, dat mag. De hoofdpersoon, wellicht in combinatie met de afstandelijke sfeer, maakten dat het boek voor mij een koud stapeltje papier bleef. Ik heb er niets mee, het ging niet leven voor mij. Het is uitstekend geschreven en er is genoeg te vinden op elke bladzijde. Maar het is gewoon zo’n wijvenboek!
Misschien ben ik ook wel gewoon klaar met de ‘innerlijke levens der hoofdpersonages’. Ik heb de laatste tijd veel debuten gelezen waarin één hoofdpersoon door een aantal jaren van haar/zijn leven werd gevolgd. Groei, inzicht, leermomenten, ouder en wijzer worden.
Het is goed geschreven, echt prima, leest lekker weg, maar ik vind er niets extra’s in. Jammer, want het kaftje was zo leuk!
En dan begint het te zeuren bij mij. Hoe kan Jonathan Franzen dit 'razend slim' noemen, terwijl ik er niets in lijk te kunnen vinden. Dat intrigeert me dan wel. Wat mis ik, welke laag zie ik niet?
Potver, dat wordt opnieuw lezen over een maand. Maar als de eerste 50 pagina's dan weer vervelen, blijf ik erbij! Niets voor mij.
Good book and painfully realistic. Having dated a narcissist, I cringed at how Nate's mind worked. Meanwhile, the women are gas lighted into thinking there is something wrong with them....a very familiar theme. For those who haven't come across such a man, be grateful!
It took me a long time to get through this book. While the writing was highly educated and well done, the characters were irritating-- intellectual superiority types-- with no redemption in the end.
I had a very confusing emotional response to this book, and am holding nothing against it, but I did decide to DNF at about 60%. The base of my hard time with it is that I don't think I should be in the intended audience. I have been in my fair share of relationship and dating situations, and I think it's really cool and unique that Waldman does this exploration of a young liberal man who thinks he can do no wrong because he considers himself modern and progressive, but he's still a womanizer and not good to the women he dates. Here's where I had a hard time: I have been in a lot of these dating situations, and knowing what the men probably thought about me made me surprisingly uncomfortable, and created a lot of anxiety for me, so I decided to stop reading. I do not want to give a rating to this one, just because I don't think my experience with it would provide a fair rating, and I don't necessarily think there is anything wrong with the book. I definitely recommend that straight men read, and pack an open mind and some self-reflection!
Not for everyone but I appreciated it. Could be renamed "The Life and Times of.a Millennial White Male Asshole"
In spite of all the positive attention this book has garnered since it's publication, it seemed rather shallow and entitled to me. The romantic travails (and missteps) of a privileged, Harvard-educated protagonist amidst an environment of a yuppy Brooklyn literary elite just didn't elicit much sympathy from me. Most of the characters in the book, aside from the protagonist and Hannah, seemed like ill-defined shadows that floated in and out as plot devices. It took effort to detect any significant depth of character. In spite of Nate's problems, there was no real misery and scant character development. Nate didn't really go through a journey of transformation; characters didn't mature or learn or evolve.
I would have written a longer book review, but I thought the New York Times review summed it up adequately: "In a way, “The Love Affairs of Nathaniel P.” is as gentrified as the swath of Brooklyn it depicts so well. It’s small and specific, drained of history and ethnicity, attendant to the pangs of its social conscience but committed, still, to its fascination with the well-being of those who have already won."
I would have written a longer book review, but I thought the New York Times review summed it up adequately: "In a way, “The Love Affairs of Nathaniel P.” is as gentrified as the swath of Brooklyn it depicts so well. It’s small and specific, drained of history and ethnicity, attendant to the pangs of its social conscience but committed, still, to its fascination with the well-being of those who have already won."
I enjoyed it. Nate's external self sucks, it is uncaring. There were times when I wanted to just shake him and say "Why are you doing this! What happened?! Don't say that!". But in his internal self, Nate clearly shows that he cares. Relationship guilt? What does it feel like to find the right person? Is happiness finding balance or is it in the struggle? I would love to see the same timeline written from Hannah's perspective.