Scan barcode
matchamademoiselle's review against another edition
3.0
J'ai une relation conflictuelle avec les éditions de Minuit...
Le titre est intriguant et provocateur, il marque les esprits et on se demande comment un éditeur si prestigieux, quoique révolutionnaire, peut promouvoir la non-lecture ?
Je pensais m'amuser, ça m'a déprimée.
Ça m'attriste de pas me souvenir assez de mes lectures et de ne pas avoir une mémoire encyclopédique capable de me souvenir de TOUT et de TOUT connaitre (le passage sur Montaigne m'a fait beaucoup de peine).
Je pars du principe que pour pouvoir donner son avis sur une histoire, un livre, il faut avoir tout lu. Que l'œuvre, peu importe sa qualité, mérite qu'on la respecte suffisamment pour la considérer dans son entièreté (ou à défaut, assumer ne pas l'avoir lu ou préciser qu'on l'a lâché en cours de route).
Et, ce livre dit presque que ça ne sert à rien de lire, car dans tous les cas personne ne s'y attache réellement et puis à la fin, on s'en souvient plus.
Le livre partait bien avec sa table des abréviations, mais il y a beaucoup trop de citation et d'exemple tiré d'autres livres pour quelqu'un qui nous montre clairement qu'un commentaire de surface avec des jolis mots suffit à donner l'impression de s'y connaitre.
Autrement, on peut dire que j'ai apprécié ou du moins trouvé intéressant les réflexions sur le contexte et la bibliothèque collective qui prime sur le texte en lui-même, aussi sur la subjectivité du livre-écran et la représentation personnel que l'on a de chacune des histoires. L'idée de désacraliser la culture (et la culture de la lecture) part d'une bonne intention, mais je la trouve mal orchestrée (je préfère Daniel Pennac et ses 10 droits du lecteur ~).
Je ne sais pas à quoi je m'attendais, après tout, je déteste l'hypocrisie. Moral de l'histoire : il faut avoir la confiance d'un homme blanc pour réussir dans la vie.
Le titre est intriguant et provocateur, il marque les esprits et on se demande comment un éditeur si prestigieux, quoique révolutionnaire, peut promouvoir la non-lecture ?
Je pensais m'amuser, ça m'a déprimée.
Ça m'attriste de pas me souvenir assez de mes lectures et de ne pas avoir une mémoire encyclopédique capable de me souvenir de TOUT et de TOUT connaitre (le passage sur Montaigne m'a fait beaucoup de peine).
Je pars du principe que pour pouvoir donner son avis sur une histoire, un livre, il faut avoir tout lu. Que l'œuvre, peu importe sa qualité, mérite qu'on la respecte suffisamment pour la considérer dans son entièreté (ou à défaut, assumer ne pas l'avoir lu ou préciser qu'on l'a lâché en cours de route).
Et, ce livre dit presque que ça ne sert à rien de lire, car dans tous les cas personne ne s'y attache réellement et puis à la fin, on s'en souvient plus.
Le livre partait bien avec sa table des abréviations, mais il y a beaucoup trop de citation et d'exemple tiré d'autres livres pour quelqu'un qui nous montre clairement qu'un commentaire de surface avec des jolis mots suffit à donner l'impression de s'y connaitre.
Autrement, on peut dire que j'ai apprécié ou du moins trouvé intéressant les réflexions sur le contexte et la bibliothèque collective qui prime sur le texte en lui-même, aussi sur la subjectivité du livre-écran et la représentation personnel que l'on a de chacune des histoires. L'idée de désacraliser la culture (et la culture de la lecture) part d'une bonne intention, mais je la trouve mal orchestrée (je préfère Daniel Pennac et ses 10 droits du lecteur ~).
Je ne sais pas à quoi je m'attendais, après tout, je déteste l'hypocrisie. Moral de l'histoire : il faut avoir la confiance d'un homme blanc pour réussir dans la vie.
wandering_canuck's review
slow-paced
To use Bayard's shorthand: SB, FB, --
Books I have skimmed, books I have forgotten, extremely negative impression
Books I have skimmed, books I have forgotten, extremely negative impression
jasoncomely's review
4.0
How to Talk About Books You Haven't Read discusses the "risks" of reading, as well as unreading, not-reading, forgetting what we read and so on. Bayard writes that at the same time we pick up and read a book, we also involuntarily not pick up and not read all the other books in the universe.
It's paradoxical, clever and occasionally humorous, but I also found it a bit dull.
It's paradoxical, clever and occasionally humorous, but I also found it a bit dull.
r_musil's review against another edition
4.0
این کتاب در ستایش نخواندن است اما نه به شکلی که فکر می کنید یا شاید من بعد از صد و هفتاد صفحه همچنان آمادگی پذیرش پیامش را نداشته ام. نویسنده این طور شروع می کند که دلایل زیادی برای نخواندن کتاب وجود دارد، بعد نویسنده به کتاب خانه ای جادویی در داستانی از موزیل می رود و در آنجا با کتابداری که در بزرگترین کتابخانه ی دنیا کار می کند آشنا می شود، کتابدار این طور می گوید که اگر واقعا بخواهید همه ی کتاب ها را بخوانید، اکر واقعا کتاب ها را دوست دارید، نباید هیچ کدام از آن ها را بخوانید، تنها به اسمشان توجه کنید و فهرست، جایگاه کتاب ها را نسبت به یکدیگر پیدا کنید. نویسنده ایده ی کتاب دار را تشریح می کند و سپس به سطوح دیگری از کتاب نخواندن می پردازد، کسانی که اسم نویسنده ی کتاب را شنیده اند، کسانی که کتاب را به سرعت ورق زده اند و کسانی که به یاد ندارند که کتاب را خوانده اند یا نه، یک فصل اختصاص دارد به کسانی که کتاب دیگری را خوانده اند اما فکر می کنند که همین کتاب را خوانده اند و یک فصل اختصاص دارد به اینکه چه طور ممکن است که کتابی را که نوشته اید فراموش کنید ودچار چه طبعاتی شوید. تمام این فصل ها با داستان هایی از کتاب هایی همراه است که نویسنده آن ها را از بالزاک، امبرتو اکو، فردینان سلین و دیگران نقل کرده. نویسنده به این ترتیب بخش های زیادی از کتابی که لازم بوده بنویسد را ننوشته و تنها به تعریف آن از دهان دیگر نویسنده ها پرداخته، بعد برایتان سوال می شود کسی که کتاب نمی خواند چه طور این همه قصه از کتاب های مختلف آن هم با موضوع کتاب نخواندن دارد، بعد که احساس می کنید مچ نویسنده را گرفته اید خودش می گوید آن ها را نخوانده و مثال هایش از نویسنده های بزرگ تنها آن شکلی بوده که به نظرش مناسب بوده در کتاب بیاید. در آخر اما ناگهان کتاب بسیار قوی می شود و می رود به سمت توضیح اینکه فلسفه اصلی از کتاب نخواندن چیست و این که باید به دنبال چه چیزی در کجا باشیم که در کتاب ها پیدا نمی شود.
در پایان سخت ترین توصیه در مورد این کتاب خواندن یا نخواندن است، تنها می توانم بگویم گول مقدمه را نخورید، بیشتر کتاب بسیار کسالت آور است.
در پایان سخت ترین توصیه در مورد این کتاب خواندن یا نخواندن است، تنها می توانم بگویم گول مقدمه را نخورید، بیشتر کتاب بسیار کسالت آور است.
itys's review
5.0
Absolutely brilliant. If there is one book you read, or skim, or have an opinion about without reading it - it should be this one.
“The existence of the inner book, along with unreading or forgetting, is what makes the way we discuss books so discontinuous and heterogeneous. What we take to be the books we have read is in fact an anomalous accumulation of fragments of texts, reworked by our imagination and unrelated to the books of others, even if these books are materially identical to ones we have held in our hands”
“The existence of the inner book, along with unreading or forgetting, is what makes the way we discuss books so discontinuous and heterogeneous. What we take to be the books we have read is in fact an anomalous accumulation of fragments of texts, reworked by our imagination and unrelated to the books of others, even if these books are materially identical to ones we have held in our hands”
shimmija's review against another edition
2.0
Kuidagi väga laialivalguv kirjutis oli. Kohati sisaldas näideteks toodud teoste sisukokkuvõtteid, kohati esitas autori arvamusi, mille tarbeks kulutati natuke asjatult trükimusta ja paberilehti. Ühesõnaga, omamoodi väsitav lugemiskogemus.
Autor seisis ilmselgelt ebapopulaarsete arvamuste leeris (raamatute mittelugemine ja lehitsemine on väga okei), mis oli tegelikult üsna huvitav pilguheit - tähtis pole mitte raamatu sisu tundmine, vaid milliste raamatute temaatikaga see kõrvutub ning mis seoseid on sel teiste teoste ja “päriseluga”.
Ilmselgelt köitis mind teost haarama selle pealkiri, aga kahjuks jäin toppama 1/5 lõpus, kuna lugemine ei pakkunud enam uusi mõtteid, vaid jäi end liialt kordama.
Autor seisis ilmselgelt ebapopulaarsete arvamuste leeris (raamatute mittelugemine ja lehitsemine on väga okei), mis oli tegelikult üsna huvitav pilguheit - tähtis pole mitte raamatu sisu tundmine, vaid milliste raamatute temaatikaga see kõrvutub ning mis seoseid on sel teiste teoste ja “päriseluga”.
Ilmselgelt köitis mind teost haarama selle pealkiri, aga kahjuks jäin toppama 1/5 lõpus, kuna lugemine ei pakkunud enam uusi mõtteid, vaid jäi end liialt kordama.
indianajane's review
3.5
I picked this book off of the shelf at my son's house while babysitting, and read it over several visits over a matter of months. Or did I? Maybe I skimmed it. Or perhaps I even unread it
izumen's review against another edition
Въпреки че е написана увлекателно и се позовава на интересни случаи в световната литература, книгата на Байяр не е нищо повече от популистки трик.