A review by r_musil
چگونه درباره کتاب‌هایی که نخوانده‌ایم حرف بزنیم؟ by Pierre Bayard

4.0

این کتاب در ستایش نخواندن است اما نه به شکلی که فکر می کنید یا شاید من بعد از صد و هفتاد صفحه همچنان آمادگی پذیرش پیامش را نداشته ام. نویسنده این طور شروع می کند که دلایل زیادی برای نخواندن کتاب وجود دارد، بعد نویسنده به کتاب خانه ای جادویی در داستانی از موزیل می رود و در آنجا با کتابداری که در بزرگترین کتابخانه ی دنیا کار می کند آشنا می شود، کتابدار این طور می گوید که اگر واقعا بخواهید همه ی کتاب ها را بخوانید، اکر واقعا کتاب ها را دوست دارید، نباید هیچ کدام از آن ها را بخوانید، تنها به اسمشان توجه کنید و فهرست، جایگاه کتاب ها را نسبت به یکدیگر پیدا کنید. نویسنده ایده ی کتاب دار را تشریح می کند و سپس به سطوح دیگری از کتاب نخواندن می پردازد، کسانی که اسم نویسنده ی کتاب را شنیده اند، کسانی که کتاب را به سرعت ورق زده اند و کسانی که به یاد ندارند که کتاب را خوانده اند یا نه، یک فصل اختصاص دارد به کسانی که کتاب دیگری را خوانده اند اما فکر می کنند که همین کتاب را خوانده اند و یک فصل اختصاص دارد به اینکه چه طور ممکن است که کتابی را که نوشته اید فراموش کنید ودچار چه طبعاتی شوید. تمام این فصل ها با داستان هایی از کتاب هایی همراه است که نویسنده آن ها را از بالزاک، امبرتو اکو، فردینان سلین و دیگران نقل کرده. نویسنده به این ترتیب بخش های زیادی از کتابی که لازم بوده بنویسد را ننوشته و تنها به تعریف آن از دهان دیگر نویسنده ها پرداخته، بعد برایتان سوال می شود کسی که کتاب نمی خواند چه طور این همه قصه از کتاب های مختلف آن هم با موضوع کتاب نخواندن دارد، بعد که احساس می کنید مچ نویسنده را گرفته اید خودش می گوید آن ها را نخوانده و مثال هایش از نویسنده های بزرگ تنها آن شکلی بوده که به نظرش مناسب بوده در کتاب بیاید. در آخر اما ناگهان کتاب بسیار قوی می شود و می رود به سمت توضیح اینکه فلسفه اصلی از کتاب نخواندن چیست و این که باید به دنبال چه چیزی در کجا باشیم که در کتاب ها پیدا نمی شود.
در پایان سخت ترین توصیه در مورد این کتاب خواندن یا نخواندن است، تنها می توانم بگویم گول مقدمه را نخورید، بیشتر کتاب بسیار کسالت آور است.