Scan barcode
specificwonderland's review against another edition
challenging
funny
mysterious
slow-paced
- Plot- or character-driven? A mix
- Strong character development? No
- Loveable characters? Yes
- Diverse cast of characters? No
2.0
I went thru a phase where I was reading very depressing Russian books. Things like Cancer Ward, Day in the life of Ivan Ivanovich, the Gulag Archipelago and for some reason, I thought Gogol had written one of these books. As I look back at my reading history and his oeuvre, I see the night before Christmas, which I gave 3 stars. So I don't know why I thought I would like this more, but this was a little meandering and exhaustive. The dialogues are carefully dictated but ultimately rambling. I had a hard time understanding the point. I can see the theme of the hypocrisy of the government with its stupid red tape and bureaucracy, and the boring downstream effects of class when you're not disgustingly rich. I highlighted some funny turns of phrase but I think this would've looked a lot different if it was published rather than published as a WIP.
isasai's review
dark
funny
medium-paced
- Plot- or character-driven? A mix
- Strong character development? It's complicated
- Loveable characters? Yes
- Diverse cast of characters? Yes
- Flaws of characters a main focus? It's complicated
4.75
Silly book. Great description of the times it was written in, interesting narration and storytelling.
gijshuppertz's review
5.0
https://ongeduld.com/2021/11/19/dode-zielen-van-nikolaj-gogol/
Dode zielen (Мёртвые души, Mjórtvyje dúshi) van Nikolaj Gogol uit 1842. Zielen zijn onsterfelijk dus wat dacht Gogol wel niet met deze titel? Was dit godslastering? De Russische Orthodoxe kerk had hier een bittere pil aan, maar dit boek draait geheel niet om de ziel (buiten de morele verrotting hiervan dan). Nee dit boek draait om een efficiënte manier van geld verdienen die het hoofdkarakter van Dode Zielen heeft gevonden.
Tsjitsjikov, een simpele man, observeerde het bureaucratische systeem van de Russische overheid een tijdje en kwam tot de volgende conclusie. Landeigenaren moesten de slaven die zij in bezit hadden om een bepaalde hoeveelheid jaar doorgeven aan de overheidsambtenaren, maar om hen niet te overlasten met bureauwerk, hoefde de landeigenaren elke sterfte op zijn land niet direct door te geven, maar kon dit bij de volgende census opnamen. Dit zorgde ervoor dat landeigenaren bezit hadden van verschillende gestorven slaven die volgens de wet nog leefde. Onze Russische held Tsjitsjikov zag zijn kans, hij zou deze "dode" zielen opkopen en gezien ze volgens de wet leefde kon hij ze gebruiken als hefmiddel in het sluiten van verschillende leningen. Kortom geld opvragen door te doen alsof je bezit over veel kapitaal dat garant kan staan, maar dat Tsjitsjikov eigenlijk niet bezat.
Zijn zoektocht naar dode zielen brengt Tsjitsjikov mee door heel Rusland. Door de dikke bebossing, over de toendra's en de besneeuwde vlaktes. Tegelijkertijd brengt hem dit in contact met vele verschillende karakters en hierin blinkt Gogol naar mijn mening uit. Elke keer als we bij de uitwerking van een karakter komen stopt Gogol even met alles wat hij wilde uitwerken in het verhaal en wijdt hij zich volledig toe aan dit karakter. Zo worden we in al het detail meegenomen door het Rusland van 1842 terwijl Gogol ons op een komische wijze de verschillende trekken van de Russische burger laat kennen.
Buiten de nadruk voor detail, is het verhaal pakkend door de morelere uitwerkingen van het verhaal. De corruptie in Rusland, het morele verval, maar ook de Christelijke hoop op vergeving zijn enkele thema's die voorkomen. Zo is ook te merken dat Gogol duidelijk Dante's Goddelijke Komedie probeerde te volgen. Gogol wilde net als Dante drie delen in zijn boek, waarop Tsjitsjikov eerst als echte schurk naar voren gebracht zou worden (vergelijkbaar met Dante zijn reis naar de hel, inferno), maar later zou herrijzen naar de hemel (vergelijkbaar met Dante zijn reis naar het paradijs). Gogol is hier echter nooit aan toe gekomen sinds hij delen van het manuscript van zijn tweede boek heeft afgebrand en vlak hierna in een langzame mentale en fysieke daling terecht kwam, dat eindigde in zijn dood op 42 jarige leeftijd. Desondanks laat dit weer extra ruimte voor ons open om te speculeren of Tsjitsjikov zijn leven om weet te gooien richting het pad van de wet of voor eeuwig vast zou blijven in de Criminaliteit. Een bijzonder boek van de grondlegger van de Russische literatuur.
Dode zielen (Мёртвые души, Mjórtvyje dúshi) van Nikolaj Gogol uit 1842. Zielen zijn onsterfelijk dus wat dacht Gogol wel niet met deze titel? Was dit godslastering? De Russische Orthodoxe kerk had hier een bittere pil aan, maar dit boek draait geheel niet om de ziel (buiten de morele verrotting hiervan dan). Nee dit boek draait om een efficiënte manier van geld verdienen die het hoofdkarakter van Dode Zielen heeft gevonden.
Tsjitsjikov, een simpele man, observeerde het bureaucratische systeem van de Russische overheid een tijdje en kwam tot de volgende conclusie. Landeigenaren moesten de slaven die zij in bezit hadden om een bepaalde hoeveelheid jaar doorgeven aan de overheidsambtenaren, maar om hen niet te overlasten met bureauwerk, hoefde de landeigenaren elke sterfte op zijn land niet direct door te geven, maar kon dit bij de volgende census opnamen. Dit zorgde ervoor dat landeigenaren bezit hadden van verschillende gestorven slaven die volgens de wet nog leefde. Onze Russische held Tsjitsjikov zag zijn kans, hij zou deze "dode" zielen opkopen en gezien ze volgens de wet leefde kon hij ze gebruiken als hefmiddel in het sluiten van verschillende leningen. Kortom geld opvragen door te doen alsof je bezit over veel kapitaal dat garant kan staan, maar dat Tsjitsjikov eigenlijk niet bezat.
Zijn zoektocht naar dode zielen brengt Tsjitsjikov mee door heel Rusland. Door de dikke bebossing, over de toendra's en de besneeuwde vlaktes. Tegelijkertijd brengt hem dit in contact met vele verschillende karakters en hierin blinkt Gogol naar mijn mening uit. Elke keer als we bij de uitwerking van een karakter komen stopt Gogol even met alles wat hij wilde uitwerken in het verhaal en wijdt hij zich volledig toe aan dit karakter. Zo worden we in al het detail meegenomen door het Rusland van 1842 terwijl Gogol ons op een komische wijze de verschillende trekken van de Russische burger laat kennen.
Buiten de nadruk voor detail, is het verhaal pakkend door de morelere uitwerkingen van het verhaal. De corruptie in Rusland, het morele verval, maar ook de Christelijke hoop op vergeving zijn enkele thema's die voorkomen. Zo is ook te merken dat Gogol duidelijk Dante's Goddelijke Komedie probeerde te volgen. Gogol wilde net als Dante drie delen in zijn boek, waarop Tsjitsjikov eerst als echte schurk naar voren gebracht zou worden (vergelijkbaar met Dante zijn reis naar de hel, inferno), maar later zou herrijzen naar de hemel (vergelijkbaar met Dante zijn reis naar het paradijs). Gogol is hier echter nooit aan toe gekomen sinds hij delen van het manuscript van zijn tweede boek heeft afgebrand en vlak hierna in een langzame mentale en fysieke daling terecht kwam, dat eindigde in zijn dood op 42 jarige leeftijd. Desondanks laat dit weer extra ruimte voor ons open om te speculeren of Tsjitsjikov zijn leven om weet te gooien richting het pad van de wet of voor eeuwig vast zou blijven in de Criminaliteit. Een bijzonder boek van de grondlegger van de Russische literatuur.
kmjkelsi's review against another edition
adventurous
funny
lighthearted
reflective
olya_hakob's review
I was impressed by Gogol's short stories and was really looking forward to Dead Souls . It did not disappoint me! I liked the depth of explored topics (social order, pseudo-intellectualism, greed, conformism etc) delivered in a witty and satirical coating. One aspect that I really enjoyed in Gogol's satire is the empathy and genuine concern about the flaws in the (Russian) society. Although some of his descriptions may seem brutally honest and razor-sharp he somehow manages to be forgiving and relatively judgment-free to his characters. The passages where he directly addresses the reader help to connect to the author and turns the reading into a vivid experience.
biolexicon's review
1.0
I really like Russian classics, so my disappointment was even more disappointing since it came from high hopes. Dead Souls had all the tedious details of a Russian classic (which normally build up to a complex picture) but none of the precision and clarity of focus. It was just a mess.
I'm beginning to realize that sometimes contradictions in literature are misinterpreted as "interesting depth". I think this was the case for Dead Souls. The writing was messy and childish. There was no ending for cryin' out loud. He didn't plan it to end ambiguously, he burned the ending in a fit of psychosis.
I decided to check this book out because I'd read an interesting review on it. This isn't the first time this has happened, so what's going on? There's so much interesting content in reviews and intros, where is *that* coming from? It doesn't seem to be related to these awful novels. I'm starting to think that intros and reviews are an opportunity for thought-provoking writers to say something intelligent and make their mark. NOT discuss what actually goes on in the book. I think I'm going to learn my lesson and read books by these authors, I think I'll have better luck.
I'm beginning to realize that sometimes contradictions in literature are misinterpreted as "interesting depth". I think this was the case for Dead Souls. The writing was messy and childish. There was no ending for cryin' out loud. He didn't plan it to end ambiguously, he burned the ending in a fit of psychosis.
I decided to check this book out because I'd read an interesting review on it. This isn't the first time this has happened, so what's going on? There's so much interesting content in reviews and intros, where is *that* coming from? It doesn't seem to be related to these awful novels. I'm starting to think that intros and reviews are an opportunity for thought-provoking writers to say something intelligent and make their mark. NOT discuss what actually goes on in the book. I think I'm going to learn my lesson and read books by these authors, I think I'll have better luck.
kord's review
lighthearted
mysterious
slow-paced
- Plot- or character-driven? Character
- Strong character development? Yes
- Loveable characters? Yes
- Diverse cast of characters? Yes
- Flaws of characters a main focus? Yes
3.0
megancortez's review
5.0
Brilliant! Witty and sardonic with gems of wisdom throughout. The commentary on contemporary Russian society is so relatable that it goes beyond just being a Russian story about Russian lives — this is a story about the state of a soul, the states of all our souls. There are a lot of themes like disillusionment and inefficacy and what it really means to be alive and who deserves to live generally and more specifically who deserves to live like in luxury versus in squalor. Who should be respected and who should be powerful. And why sometimes we strive for the wrong things in life and end up deader for it.
I just wish the ending were more finished because I wanted more resolution... but I understand, sometimes there are things that are lost and we just have to work with what we have.
I just wish the ending were more finished because I wanted more resolution... but I understand, sometimes there are things that are lost and we just have to work with what we have.