A review by cookies_for_madeline
وزارت ترس by Graham Greene

اين كتاب مدل خاصي بود كه تا الان نديده بودم. شايد هم تركيبي از دو سه مدل رمان بود. كشش داشت ولي گيج كننده هم بود. عناصر آن: حالت جنايي داستان و نوعي جو كارآگاهي. سركوب و غيرفعال كردن شخصيت اصلي با اطلاع ندادن به وي،‌ و در نتيجه اكثر داستان را با بي اطلاعي از دليل اتافاقات سر كردن. غير قابل پيش بيني بودن مطلق آنچه قرار است پيش بيايد.
خلاصه داستان‌اين كه، به دليل يك تصادف ناخواسته،‌آرتور رو،‌ يك جمله ي كد را به يك فالگير در يك نمايشگاه خيريه مي گويد و كيكي ميوه اي را برنده مي شود كه در آن يك رول فيلم قايم شده. افراد زيادي به دنبال اين مدارك اند كه در آن كيك است. رو با سوظني درست سعي مي كند ماجرا را دنبال كند و طي حوادثي پيچيده شامل يك مراسم احضار روح و تحويل يك چمدان كتاب درباره ي گل هاي تزييني قرن هجدهم راهش را گم مي كند . حافظه اش پاك مي شود. بخش زيادي از كتاب اين گونه پرسوال و گنگ مي گذرد. داستان به تدريج روشن مي شود وقتي رو از يك تيمارستان فرار مي كند و كم كم تكه هاي پازل را پيش هم مي چيند.