Scan barcode
A review by tsenteme
Μπουβάρ και Πεκισέ by Gustave Flaubert
5.0
Αν κάποτε έγγραφα ένα βιβλίο, φαντάζομαι πως θα ήταν κάτι σαν αυτό. Από τα μεγαλύτερα έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Απορώ πως ο Flaubert έμεινε γνωστός με τη Μαντάμ Μποβαρύ. Είναι ο ορισμός του φιλοσοφικού μυθιστορήματος και επάξια το καλύτερο στην κατηγορία του, απ’ όσα έχω διαβάσει.
Από το έργο αυτό προκύπτουν πολλά ηθικά διδάγματα. Πρώτα απ’ όλα η ημιμάθεια. «Η ημιμάθεια είναι χειρότερη της αμάθειας». Οι δύο ήρωες αφού αποσύρονται στην επαρχία της Γαλλίας, ασχολούνται με όλες σχεδόν τις επιστήμες, με απογοητευτικά αποτελέσματα, φερόμενοι αλαζονικά. Ταυτοχρόνως, αναδεικνύεται η ανθρώπινη ματαιοδοξία της γνώσης των πάντων. Είναι σαφώς περιορισμένες οι δυνατότητες ενός ανθρώπου να γνωρίζει πολλά πράγματα, επαρκώς καλά. Αντιθέτως η δίψα για μάθηση, η όρεξη για δημιουργία είναι μια άλλη θεώρηση του βιβλίου αυτού.
Ο Guy de Maupassant παρομοιάζει τους ήρωες με «δύο σύγχρονους αστούς Σισύφους που πασχίζουν αδιάκοπα να αναρριχηθούν στο βουνό της επιστήμης, σπρώχνοντας μπροστά τους αυτόν το βράχο της κατανόησης που συνέχεια τους γλυστρά και ξανακυλάει κάτω». Είναι ένα έργο στο οποίο ο Flaubert αφιέρωσε σχεδόν 10 χρόνια, μέχρι το θάνατό του. Είναι τόσο ζωντανό, καθώς αναπτύσσει όλα του τα πιστεύω, που δικαίως ο Borges τον παραλλήλισε με τον Πλάτωνα, «ο Σωκράτης καταλήγει να γίνει Πλάτων».
Από το έργο αυτό προκύπτουν πολλά ηθικά διδάγματα. Πρώτα απ’ όλα η ημιμάθεια. «Η ημιμάθεια είναι χειρότερη της αμάθειας». Οι δύο ήρωες αφού αποσύρονται στην επαρχία της Γαλλίας, ασχολούνται με όλες σχεδόν τις επιστήμες, με απογοητευτικά αποτελέσματα, φερόμενοι αλαζονικά. Ταυτοχρόνως, αναδεικνύεται η ανθρώπινη ματαιοδοξία της γνώσης των πάντων. Είναι σαφώς περιορισμένες οι δυνατότητες ενός ανθρώπου να γνωρίζει πολλά πράγματα, επαρκώς καλά. Αντιθέτως η δίψα για μάθηση, η όρεξη για δημιουργία είναι μια άλλη θεώρηση του βιβλίου αυτού.
Ο Guy de Maupassant παρομοιάζει τους ήρωες με «δύο σύγχρονους αστούς Σισύφους που πασχίζουν αδιάκοπα να αναρριχηθούν στο βουνό της επιστήμης, σπρώχνοντας μπροστά τους αυτόν το βράχο της κατανόησης που συνέχεια τους γλυστρά και ξανακυλάει κάτω». Είναι ένα έργο στο οποίο ο Flaubert αφιέρωσε σχεδόν 10 χρόνια, μέχρι το θάνατό του. Είναι τόσο ζωντανό, καθώς αναπτύσσει όλα του τα πιστεύω, που δικαίως ο Borges τον παραλλήλισε με τον Πλάτωνα, «ο Σωκράτης καταλήγει να γίνει Πλάτων».