A review by r_musil
آونگ فوکو by Umberto Eco

3.0

کتاب طولانی ای است و اگر دفتر برنامه ریزی قلم چی ام را هنوز داشتم به ساعت میگفتم که چه قدر زمان برده است.
عادت بدی دارم و همه ش منتظرم کتاب را تمام کنم. مثل تمام چیز های دیگر از راهشان لذت نمیبرم و آرامش پایانش مایه دلخوشی است.
بیشتر کتاب دفترچه تلفن است و اگر کسی این اشتباه را بکند که بخواهد کتاب را بخواند می تواند ده هزار تومان بدهد تا به او بگویم کدام 200 صفحه را بخوان و 900 صفحه ی دیگر زندگیت را جای دیگری هدر بده.
کتاب دفترچه تلفن است و پر از اشاره به اسم های مختلف از انجمن های سری مختلف که نشان محکمی است از اینکه نویسنده چه قدر درباره شان می داند، در زمان نوشتن کتاب نه گوگل بوده نه ویکیپدیا.
آنجاهایی که کتاب مشغول داستان تعریف کردن است خوب است، وقتی توصیف کردن چیزهایی که نه تنها من که احتمالا هیچ یک از خواننده هایش هیچ وقت ندیده اند و نخواهند دید را رها میکند، امبرتو اکو نویسنده ی خوبی می شود.
در آخر باعث افتخار است که کتاب نویسنده ی گرانقدر امبرتو اکو را خوانده ام و حالا نشان دیگری دارم که بر سینه ام قرار دهم. یکی از آن اسم های حلبی ای که ماسون ها به هم میدهند. شهسوار مرگ.