Scan barcode
A review by annettebooksofhopeanddreams
Vers bloed by Nicole Arend
3.0
Dit boek klonk in alle mogelijke opzichten als een boek voor mij. Vampieren, elite kostschool, een jongen die als een normaal mens is opgegroeid en dan ontdekt dat hij bijzonder is, wat romantiek en wat politiek. Hoewel ik dit boek niet had voorbesteld, wist ik wel zeker dat ik het wilde hebben. Afgelopen woensdag had de Standaard Boekhandel in Stekene het boek helaas nog niet, vrijdag had ik bij Remortel in Hulst meer geluk en kon ik beginnen met lezen.
Ik denk dat mijn verwachtingen van dit boek toch net iets te hoog waren. Ik had een boek verwacht waar ik mezelf helemaal in zou verliezen. Ik had verwacht dat ik door zou willen lezen en niet meer kon stoppen. Geen van beide gebeurde echt. Het boek las makkelijk, maar het was ook makkelijk weg te leggen omdat ik er niet helemaal door werd opgeslokt en ik niet het gevoel had dat ik moest weten hoe het verder zou gaan.
Dat komt allereerst omdat de world building zo gedetailleerd is gedaan dat er in dit boek relatief weinig ruimte voor een plot is. We krijgen alle details mee van de lessen en de mythologie, maar de politiek gebeurt eigenlijk vooral buiten de pagina's om. We weten aan het einde van het boek precies hoe de verschillende gaves werken, maar het echte gevaar dat er zou dreigen hebben we nauwelijks van dichtbij gezien.
Daarnaast was het verhaal relatief voorspelbaar. De onthulling op de allerlaatste pagina zag ik al vanaf het moment dat het karakter geïntroduceerd werd aankomen. Net als andere complotten en plotwendingen. Daarnaast ligt de nadruk in het boek overduidelijk op het vertellen van het verhaal en minder op de emoties. Soms wordt benoemd dat Dillon emoties heeft, maar die emoties komen geen moment bij mij aan als lezer.
Ik weet nog niet of ik het tweede deel wel wil lezen. Dat beslis ik als het boek uitkomt.
Ik denk dat mijn verwachtingen van dit boek toch net iets te hoog waren. Ik had een boek verwacht waar ik mezelf helemaal in zou verliezen. Ik had verwacht dat ik door zou willen lezen en niet meer kon stoppen. Geen van beide gebeurde echt. Het boek las makkelijk, maar het was ook makkelijk weg te leggen omdat ik er niet helemaal door werd opgeslokt en ik niet het gevoel had dat ik moest weten hoe het verder zou gaan.
Dat komt allereerst omdat de world building zo gedetailleerd is gedaan dat er in dit boek relatief weinig ruimte voor een plot is. We krijgen alle details mee van de lessen en de mythologie, maar de politiek gebeurt eigenlijk vooral buiten de pagina's om. We weten aan het einde van het boek precies hoe de verschillende gaves werken, maar het echte gevaar dat er zou dreigen hebben we nauwelijks van dichtbij gezien.
Daarnaast was het verhaal relatief voorspelbaar. De onthulling op de allerlaatste pagina zag ik al vanaf het moment dat het karakter geïntroduceerd werd aankomen. Net als andere complotten en plotwendingen. Daarnaast ligt de nadruk in het boek overduidelijk op het vertellen van het verhaal en minder op de emoties. Soms wordt benoemd dat Dillon emoties heeft, maar die emoties komen geen moment bij mij aan als lezer.
Ik weet nog niet of ik het tweede deel wel wil lezen. Dat beslis ik als het boek uitkomt.