A review by annettebooksofhopeanddreams
Onzuiver by Sarah Dalton

3.0

Een goede dystopische roman schrijven valt niet mee. Het icoon Katniss Everdeen heeft het daarmee voor veel auteurs verpest en daar lijdt dit boek wat mij betreft inderdaad ook wel een beetje onder. Ik heb dit boek vanochtend uitgelezen en ben sindsdien al aan het twijfelen wat ik ga doen met de sterren en met deze recensie.

Laat ik vooral beginnen met de pluspunten: Het boek heeft een heel interessant uitgangspunt. De wereld die is gecreëerd voelt aan de ene kant als een ver van mijn bed show, maar aan de andere kant is het niet ondenkbaar en zien we de inspiratie van deze zieke maatschappij overal al om ons heen. Dat is alvast een goede bouwsteen voor een goede dystopie. De makkelijk schrijfstijl en de snelheid waarmee het boek weg te lezen is, zijn ook een groot pluspunt.

Helaas is er voor mij één heel groot minpunt dat eigenlijk de rest overschaduwt: De personages. Ik weet niet zo goed hoe ik het in woorden moet vangen, maar ik vind met name het hoofdpersonage roekeloos en bij vlagen zelfs behoorlijk dom overkomen. Hierdoor mist ze die spark die een heldin maakt. Wellicht kan ze de lezers bevredigen die zich storen aan personages die zich aanpassen aan hun maatschappij, maar ik zie vooral een heel impulsief meisje voor me. En daardoor bestaat zo ongeveer de helft van het plot uit het oplossen of ontvluchten van de problemen die ze eerst zelf gecreëerd heeft.

Op zich erg jammer, want er had zeker meer in dit verhaal gezeten en ik heb het ook zeker niet met tegenzin gelezen. Er was gewoon veel meer mogelijk geweest en daardoor is het aan het einde toch vooral een gemiste kans.