Take a photo of a barcode or cover
divxalex 's review for:
Illuminati: Οι πεφωτισμένοι
by Dan Brown
*** ΠΡΟΣΟΧΗ Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΑΠΕΡΑΝΤΟ ΣΠΟΪΛΕΡ ***
Το βιβλίο ξεκινάει δυνατά, με χλαπαταγή, και με ό,τι θα μπορούσε να κινήσει το ενδιαφέρον του μέσου αναγνώστη Dan Brown (διακρίνονται εύκολα επειδή δεν μπορούν να διαβάσουν «από μέσα τους» και ακολουθούν με το δάχτυλο το σημείο που διαβάζουν). Έχουμε δολοφονία και ληστεία στο εργαστήριο των ΚΑΤΑΠΑΤΑΣΑΤΑΝΙΣΤΩΝ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΩΝ ΤΟΥ CERN, εκεί όπου οι μασόνοι, οι σωληνάνθρωποι και οι ερπετοειδείς ενδογήινοι της επιστήμης προσπαθούσαν να βρουν το σωματίδιο του θεού, τα μποζόνια του Χιγκς και άλλα τέτοια πράγματα που ωχριούν σε σπουδαιότητα μπροστά στις απαντήσεις σε ερωτήσεις όπως «πόσοι άγγελοι μπορούν να χορέψουν στο κεφάλι μιας καρφίτσας» (εξαρτάται από το ρυθμό). Για να μην τα πολυλογώ, έχει κλαπεί ένας τενεκές αντιύλης, που θα εκραγεί σε 24 ώρες. Γιατί; Επειδή. Το δε θύμα της δολοφονίας το έχουνε μαρκάρει σα μουσκάρι στο Αϊντάχο με ένα αμφίγραμμα της λέξης «Ιλλουμινάτοι», που διαβάζεται δηλαδή το ίδιο κι από μπρος κι από πίσω. Άρα, είναι πολύ σημαντικό. Το ίδιο βέβαια συμβαίνει στο όνομα «NEWMAN» στο λογότυπο της φίρμας, αλλά δεν ίδρωσε κανείς (ΤΙ ΜΑΣ ΚΡΥΒΟΥΝ;;;).
Επειδή λοιπόν, το branding έχει το όνομα των Ιλουμινάτων, φωνάζουνε τη μεγάλη αυθεντία στους Ιλουμινάτους, το Λιακόπουλο των Άφατων Επιστημών, Ρόμπερτ-Κάτσε-καΛάνγκτον να βγάλει άκρη. Και ο Λάνγκτον ξεχύνεται σαν εμετός στο Βατικανό να βρει το χαμένο τενεκέ της αντιύλης, που αν εκραγεί θα μας στείλει όλους δίπλα στο δημιουργό μας, αλλά περιέργως οι τύποι που διαδίδουν αυτή την μεταθανάτια εκδοχή του κόσμου δε φαίνονται πολύ βιαστικοί να τον συναντήσουν (αν και ΚΑΜΙΑ από τις 10 εντολές δεν απαγορεύει την παιδεραστία).
Μερικές δεκαετίες μετά το Μουσολίνι, ο Λάνγδων κατευθύνεται προς τη Ρώμη όπου οι ιλουμινάτοι-νάτοι-οι-πρωταθλητές απειλούν να σκοτώσουν 4 καρδινάλιους. Γιατί 4; Επειδή 4 βωμοί των Ιλουμινάτι, αγράμματοι… ΚΑΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΝΑ!
Ο Λάνγδων που σέρνει μαζί του και την κόρη του δολοφονημένου καταφέρνει να αποδώσει θεία δικαιοσύνη αποτυγχάνοντας να σώσει τα 4 παιδόφιλα καθάρμ… ε.. τους καρδινάλιους, παρά το γεγονός ότι ένα άγαλμα βλέπει, 10 συνομωσίες καταλαβαίνει.
Η Βικτόρια (η κόρη που λέγαμε, που αντί να πενθεί κάνει Eurotrip με το Λάνγδωνα) απαγάγεται από το χασικλή δολοφόνο (true story) που κυνηγάνε ανεπυτυχώς, αλλά το γατόνι ο καθηγητής -τώρα που δεν πρόκειται για έκφυλους γέρους- τη βρίσκει εγκαίρως, τη σώζει και χασασίζουνε τον χασασίνο. Τέλος πάντων, τον αναιρούν. Του δίνουν ελευθέρας για το επέκεινα.
Φυσικά και πριν πεθάνει ο χασικλίνος αφήνει κάποια νήματα για να ακολουθήσει το αχτύπητο δίδυμο, που σαν τίμιοι ντέντεκτιβς κάθονται και γλέπουν βιντεοκασέτες.
Για να μην τα πολυλογούμε, ένα παλικάρι με πολλά θεματάκια, ο Βεντρέσκα, βαράει θαύμα 5 αστέρων στη Βασιλική Μετατρούλου (Άγιος Πέτρος) και λέει ότι του μίλησε ο από πάνω, το μεγάλο αφεντικό -ο ποιητής των όλων, ο μέγας μάνατζερ, ο νίγκα που γκάστρωσε μια 15χρονη και μετά εξαφανίστηκε για 2000 (and counting) χρόνια, τέλος πάντων, καταλάβατε ποιος- και του είπε πού θα βρει το μαστραπά με την αντιύλη, τρέχει πίσω από στην Καπέλα Σιξτίνα με τους Λάδωνα/Βιτόρια στο κατόπι και φτάνει στον τάφο του Άγιου Πέτρου. Κάπου εκεί ξυπνάει μέσα του ο Τομ Κρουζ Μίσχιο Ιπόσιπλε, φορτώνουν τον γκαζοτενεκέ με την αντιύλη σε ένα ελικόπτερο για να απομακρυνθεί μια ώρα αρχύτερα, αλλά ο Βεντρέσκα πηδάει με αλεξίπτωτο (εδώ μπαίνει το κλασικό μουσικό θέμα από Μίσιο e-possible) αφήνοντας τον καθηγητή μέσα στο ελικότερο, αγκαλιά με το μπιτόνι αντιύλης και προσδόκιμο ζωής μικρότερο από αναμένο τσιγάρο στα χέρια χαρμανιασμένου θεριακλή.
Φυσικά ο Λάνγδωνας κάνει σάλτο μορτάλε από HELLicopter και μολύνει λίγο ακόμη τον Τίβερη, καθώς πέφτει στα νερά του, όσο το ζεμπίλι με την αντιύλη κάνει καμπούμ πάνω από τη Ρώμη, αλλά χωρίς να ιδρώσει κανείς. Απλώς βρέχει κομμάτια από ελικόπτερο για λίγο. Βέβαια, βρέχει και Βαρντάσκα ή όπως αλλιώς τον λένε, που κατεβαίνει σαν άνγκελος κυρίου με την ανοιχτή σαλοπέτα (αλεξίπτωτο) και αποθεώνεται από το πλήθος ηλιθίων κλακαδόρων που πάντα αφθονούν σε τέτοιες περιστάσεις, σε σημείο μερικοί περαστικοί καρδινάλιοι να σκεφτούν σοβαρά να τον εκλέξουν πάπα στο επιτόπου, πόσα θέλεις για να μας τρελάνεις.
Ο Λάνγκντον ξυπνά πολύ βολικά σε ένα νοσοκομείο και ακόμη βολικότερα βγάζει από την τσάντα του σπορτμπίλι, θέλω να πω από το σακάκι του, μια βιντεοκασέτα (προφανώς υδατοστεγή και με αντοχή σε πτώσεις από μερικά χιλιόμετρα) και αντί να κάτσει να γιάνει, πάει πάλι και στήνεται να τη δει λες και είναι στα 80ies η νέα ταινία του Στάθη Ψάλτη. Φυσικά και σοκάρεται από το περιεχόμενο, μένει μόνο να βγει από το πουθενά ο Τριανταφυλλόπουλος (που μεσουρανούσε τότε) και να πει «αλλά ας δούμε λοιπόν το βίντεο». Το περιεχόμενο; Ο Βαρντασένκο όχι μόνο είναι ιλουμινάτος και σχεδίασε τις δολοφονίες και την κλοπή του τενεκέ με την έξτρα περθένα αντιύλη, αλλά και δολοφόνησε τον προηγούμενο πάπα, που ήταν και μέντοράς του. Ο βασικός λόγος που σάλταρε με τον Πάπα, είναι ότι έμαθε πως είναι πατέρας του, άρα για να είναι πατέρας του «το είχε βρέξει», άρα, αφού είχε μπει όπως η Βέρμαχτ στην Πολωνία σε γυναίκα, δεν ήταν παρθένος, άγιος κ.λπ. Φυσικά, όπως κάθε φανατικός πάλι έξω έπεσε, γιατί ο Πάπας ούτε σε φωτογραφία δεν «το είχε δει», απλώς έδωσε λίγο δείγμα (χερογλύκανο; ονείρωξη;) από τον αντροχυμό του και κάποιοι επιστημόνοι με λευκές ρόμπες και εξοπλισμό εργαστηρίου τον… μετακρίνευσαν σε μια κα(υ)λόγρια ή κάτι τέτοιο, πετυχαίνοντας μία ακόμη άμωμο σύλληψη (sound effect "αγγελάιζερ" να σβήνει με γρήγορο fade out). Έπειτα από όλα αυτά (και εν αγνοία του ότι ο ίδιος ήταν προϊόν μάλλον μαλακίας παρά σεξουαλικής επαφής) ο Βεντρέσκα μπήκε σε όλο αυτό τον κόπο και τους φόνους για να φέρει πίσω την πίστη στον ένα και μοναδικό αληθινό (από τους 5.000 που κυκλοφορούν στην πιάτσα) θεό. Αυτόν των καθολικών που σωπαίνει όταν βιάζουν τα παπαδάκια, αλλά ουαί και αλίμονο αν ξυρίσει καμιά γυναίκα τα πόδια της, πόρνη, Βαβυλώνα, Σβετλάνα.
Αφότου έχει βγει στη φόρα η μπόχα που ενορχήστρωσε, ο Βαρδακαστάνεν πασαλείβεται με λάδι και (εκεί που περιμένεις ότι θα έρθει βράδι) βάνει φόκο, ρίξε στο κορμί μου σπίρτο να πυρποληθώ, μπροστά σε όλο το χριστεπώνυμο πανηλίθιο που παρακολουθεί και κάνει ΑΑΑΑ και ΩΩΩΩ ανάλογα τι λένε οι ταμπέλες που κρατάει ο τύπος δίπλα στις κάμερες.
Οι στάχτες (ό,τι σώσανε τελοσππάντων) του ψυχανώμαλου πετιούνται μέσα στη σαρκοφάγο του πατέρα του (για να πλακώνονται μετά θάνατον, θεούλης όποιος το σκέφτηκε) και το βιβλίο τελειώνει με τον Λάνγκτον να μεταμορφώνεται από βιβλιοπόντικα σε μέγα μπήχτη, καθώς βατεύει σε ένα (μάλλον ημιδιαμονάδικο) ξενονδοχείο την κόρη του σ’χωρεμένου, η οποία είναι δασκάλα γιόγκα και μάλλον θα τόνε δέσει φιόγκο και θα του φέρει τα χάμστρινγκ καπέλο.
Και τώρα, δε χρειάζεται να χάσετε μερικές ώρες από τη ζωή σας διαβάζοντας αυτό το εμετουλίνι. Συνήθως χάνουμε χρόνο από αυτό εδώ το βήμα για να σας αναλύσουμε τους χαρακτήρες, την εξέλιξή τους, την πλοκή, τα ιστορικά στοιχεία. Όχι. Το βιβλίο είναι χυλός και δεν το κρύβει (σε αντίθεση με το χυδαίο σήκουελ «Κώδικας ΝταΒίντσι»), είναι παρακμιακό ανάγνωσμα παραλίας, έχει όλα τα γνωρίσματα φτηνού μπεστσέλερ (χώρια τα αμφιγράμματα που πλημμυρίζουν το βιβλίο). Κλασική περίπτωση «το διάβασα, το πέταξα, το ξέχασα». Αν και απ’ ό,τι φαίνεται, 20 χρόνια μετά ακόμα το θυμάμαι…
Το βιβλίο ξεκινάει δυνατά, με χλαπαταγή, και με ό,τι θα μπορούσε να κινήσει το ενδιαφέρον του μέσου αναγνώστη Dan Brown (διακρίνονται εύκολα επειδή δεν μπορούν να διαβάσουν «από μέσα τους» και ακολουθούν με το δάχτυλο το σημείο που διαβάζουν). Έχουμε δολοφονία και ληστεία στο εργαστήριο των ΚΑΤΑΠΑΤΑΣΑΤΑΝΙΣΤΩΝ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΩΝ ΤΟΥ CERN, εκεί όπου οι μασόνοι, οι σωληνάνθρωποι και οι ερπετοειδείς ενδογήινοι της επιστήμης προσπαθούσαν να βρουν το σωματίδιο του θεού, τα μποζόνια του Χιγκς και άλλα τέτοια πράγματα που ωχριούν σε σπουδαιότητα μπροστά στις απαντήσεις σε ερωτήσεις όπως «πόσοι άγγελοι μπορούν να χορέψουν στο κεφάλι μιας καρφίτσας» (εξαρτάται από το ρυθμό). Για να μην τα πολυλογώ, έχει κλαπεί ένας τενεκές αντιύλης, που θα εκραγεί σε 24 ώρες. Γιατί; Επειδή. Το δε θύμα της δολοφονίας το έχουνε μαρκάρει σα μουσκάρι στο Αϊντάχο με ένα αμφίγραμμα της λέξης «Ιλλουμινάτοι», που διαβάζεται δηλαδή το ίδιο κι από μπρος κι από πίσω. Άρα, είναι πολύ σημαντικό. Το ίδιο βέβαια συμβαίνει στο όνομα «NEWMAN» στο λογότυπο της φίρμας, αλλά δεν ίδρωσε κανείς (ΤΙ ΜΑΣ ΚΡΥΒΟΥΝ;;;).
Επειδή λοιπόν, το branding έχει το όνομα των Ιλουμινάτων, φωνάζουνε τη μεγάλη αυθεντία στους Ιλουμινάτους, το Λιακόπουλο των Άφατων Επιστημών, Ρόμπερτ-Κάτσε-καΛάνγκτον να βγάλει άκρη. Και ο Λάνγκτον ξεχύνεται σαν εμετός στο Βατικανό να βρει το χαμένο τενεκέ της αντιύλης, που αν εκραγεί θα μας στείλει όλους δίπλα στο δημιουργό μας, αλλά περιέργως οι τύποι που διαδίδουν αυτή την μεταθανάτια εκδοχή του κόσμου δε φαίνονται πολύ βιαστικοί να τον συναντήσουν (αν και ΚΑΜΙΑ από τις 10 εντολές δεν απαγορεύει την παιδεραστία).
Μερικές δεκαετίες μετά το Μουσολίνι, ο Λάνγδων κατευθύνεται προς τη Ρώμη όπου οι ιλουμινάτοι-νάτοι-οι-πρωταθλητές απειλούν να σκοτώσουν 4 καρδινάλιους. Γιατί 4; Επειδή 4 βωμοί των Ιλουμινάτι, αγράμματοι… ΚΑΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΝΑ!
Ο Λάνγδων που σέρνει μαζί του και την κόρη του δολοφονημένου καταφέρνει να αποδώσει θεία δικαιοσύνη αποτυγχάνοντας να σώσει τα 4 παιδόφιλα καθάρμ… ε.. τους καρδινάλιους, παρά το γεγονός ότι ένα άγαλμα βλέπει, 10 συνομωσίες καταλαβαίνει.
Η Βικτόρια (η κόρη που λέγαμε, που αντί να πενθεί κάνει Eurotrip με το Λάνγδωνα) απαγάγεται από το χασικλή δολοφόνο (true story) που κυνηγάνε ανεπυτυχώς, αλλά το γατόνι ο καθηγητής -τώρα που δεν πρόκειται για έκφυλους γέρους- τη βρίσκει εγκαίρως, τη σώζει και χασασίζουνε τον χασασίνο. Τέλος πάντων, τον αναιρούν. Του δίνουν ελευθέρας για το επέκεινα.
Φυσικά και πριν πεθάνει ο χασικλίνος αφήνει κάποια νήματα για να ακολουθήσει το αχτύπητο δίδυμο, που σαν τίμιοι ντέντεκτιβς κάθονται και γλέπουν βιντεοκασέτες.
Για να μην τα πολυλογούμε, ένα παλικάρι με πολλά θεματάκια, ο Βεντρέσκα, βαράει θαύμα 5 αστέρων στη Βασιλική Μετατρούλου (Άγιος Πέτρος) και λέει ότι του μίλησε ο από πάνω, το μεγάλο αφεντικό -ο ποιητής των όλων, ο μέγας μάνατζερ, ο νίγκα που γκάστρωσε μια 15χρονη και μετά εξαφανίστηκε για 2000 (and counting) χρόνια, τέλος πάντων, καταλάβατε ποιος- και του είπε πού θα βρει το μαστραπά με την αντιύλη, τρέχει πίσω από στην Καπέλα Σιξτίνα με τους Λάδωνα/Βιτόρια στο κατόπι και φτάνει στον τάφο του Άγιου Πέτρου. Κάπου εκεί ξυπνάει μέσα του ο Τομ Κρουζ Μίσχιο Ιπόσιπλε, φορτώνουν τον γκαζοτενεκέ με την αντιύλη σε ένα ελικόπτερο για να απομακρυνθεί μια ώρα αρχύτερα, αλλά ο Βεντρέσκα πηδάει με αλεξίπτωτο (εδώ μπαίνει το κλασικό μουσικό θέμα από Μίσιο e-possible) αφήνοντας τον καθηγητή μέσα στο ελικότερο, αγκαλιά με το μπιτόνι αντιύλης και προσδόκιμο ζωής μικρότερο από αναμένο τσιγάρο στα χέρια χαρμανιασμένου θεριακλή.
Φυσικά ο Λάνγδωνας κάνει σάλτο μορτάλε από HELLicopter και μολύνει λίγο ακόμη τον Τίβερη, καθώς πέφτει στα νερά του, όσο το ζεμπίλι με την αντιύλη κάνει καμπούμ πάνω από τη Ρώμη, αλλά χωρίς να ιδρώσει κανείς. Απλώς βρέχει κομμάτια από ελικόπτερο για λίγο. Βέβαια, βρέχει και Βαρντάσκα ή όπως αλλιώς τον λένε, που κατεβαίνει σαν άνγκελος κυρίου με την ανοιχτή σαλοπέτα (αλεξίπτωτο) και αποθεώνεται από το πλήθος ηλιθίων κλακαδόρων που πάντα αφθονούν σε τέτοιες περιστάσεις, σε σημείο μερικοί περαστικοί καρδινάλιοι να σκεφτούν σοβαρά να τον εκλέξουν πάπα στο επιτόπου, πόσα θέλεις για να μας τρελάνεις.
Ο Λάνγκντον ξυπνά πολύ βολικά σε ένα νοσοκομείο και ακόμη βολικότερα βγάζει από την τσάντα του σπορτμπίλι, θέλω να πω από το σακάκι του, μια βιντεοκασέτα (προφανώς υδατοστεγή και με αντοχή σε πτώσεις από μερικά χιλιόμετρα) και αντί να κάτσει να γιάνει, πάει πάλι και στήνεται να τη δει λες και είναι στα 80ies η νέα ταινία του Στάθη Ψάλτη. Φυσικά και σοκάρεται από το περιεχόμενο, μένει μόνο να βγει από το πουθενά ο Τριανταφυλλόπουλος (που μεσουρανούσε τότε) και να πει «αλλά ας δούμε λοιπόν το βίντεο». Το περιεχόμενο; Ο Βαρντασένκο όχι μόνο είναι ιλουμινάτος και σχεδίασε τις δολοφονίες και την κλοπή του τενεκέ με την έξτρα περθένα αντιύλη, αλλά και δολοφόνησε τον προηγούμενο πάπα, που ήταν και μέντοράς του. Ο βασικός λόγος που σάλταρε με τον Πάπα, είναι ότι έμαθε πως είναι πατέρας του, άρα για να είναι πατέρας του «το είχε βρέξει», άρα, αφού είχε μπει όπως η Βέρμαχτ στην Πολωνία σε γυναίκα, δεν ήταν παρθένος, άγιος κ.λπ. Φυσικά, όπως κάθε φανατικός πάλι έξω έπεσε, γιατί ο Πάπας ούτε σε φωτογραφία δεν «το είχε δει», απλώς έδωσε λίγο δείγμα (χερογλύκανο; ονείρωξη;) από τον αντροχυμό του και κάποιοι επιστημόνοι με λευκές ρόμπες και εξοπλισμό εργαστηρίου τον… μετακρίνευσαν σε μια κα(υ)λόγρια ή κάτι τέτοιο, πετυχαίνοντας μία ακόμη άμωμο σύλληψη (sound effect "αγγελάιζερ" να σβήνει με γρήγορο fade out). Έπειτα από όλα αυτά (και εν αγνοία του ότι ο ίδιος ήταν προϊόν μάλλον μαλακίας παρά σεξουαλικής επαφής) ο Βεντρέσκα μπήκε σε όλο αυτό τον κόπο και τους φόνους για να φέρει πίσω την πίστη στον ένα και μοναδικό αληθινό (από τους 5.000 που κυκλοφορούν στην πιάτσα) θεό. Αυτόν των καθολικών που σωπαίνει όταν βιάζουν τα παπαδάκια, αλλά ουαί και αλίμονο αν ξυρίσει καμιά γυναίκα τα πόδια της, πόρνη, Βαβυλώνα, Σβετλάνα.
Αφότου έχει βγει στη φόρα η μπόχα που ενορχήστρωσε, ο Βαρδακαστάνεν πασαλείβεται με λάδι και (εκεί που περιμένεις ότι θα έρθει βράδι) βάνει φόκο, ρίξε στο κορμί μου σπίρτο να πυρποληθώ, μπροστά σε όλο το χριστεπώνυμο πανηλίθιο που παρακολουθεί και κάνει ΑΑΑΑ και ΩΩΩΩ ανάλογα τι λένε οι ταμπέλες που κρατάει ο τύπος δίπλα στις κάμερες.
Οι στάχτες (ό,τι σώσανε τελοσππάντων) του ψυχανώμαλου πετιούνται μέσα στη σαρκοφάγο του πατέρα του (για να πλακώνονται μετά θάνατον, θεούλης όποιος το σκέφτηκε) και το βιβλίο τελειώνει με τον Λάνγκτον να μεταμορφώνεται από βιβλιοπόντικα σε μέγα μπήχτη, καθώς βατεύει σε ένα (μάλλον ημιδιαμονάδικο) ξενονδοχείο την κόρη του σ’χωρεμένου, η οποία είναι δασκάλα γιόγκα και μάλλον θα τόνε δέσει φιόγκο και θα του φέρει τα χάμστρινγκ καπέλο.
Και τώρα, δε χρειάζεται να χάσετε μερικές ώρες από τη ζωή σας διαβάζοντας αυτό το εμετουλίνι. Συνήθως χάνουμε χρόνο από αυτό εδώ το βήμα για να σας αναλύσουμε τους χαρακτήρες, την εξέλιξή τους, την πλοκή, τα ιστορικά στοιχεία. Όχι. Το βιβλίο είναι χυλός και δεν το κρύβει (σε αντίθεση με το χυδαίο σήκουελ «Κώδικας ΝταΒίντσι»), είναι παρακμιακό ανάγνωσμα παραλίας, έχει όλα τα γνωρίσματα φτηνού μπεστσέλερ (χώρια τα αμφιγράμματα που πλημμυρίζουν το βιβλίο). Κλασική περίπτωση «το διάβασα, το πέταξα, το ξέχασα». Αν και απ’ ό,τι φαίνεται, 20 χρόνια μετά ακόμα το θυμάμαι…