Reviews

The Anatomy of Melancholy: Volume I: Text by Robert Burton

ikovski's review against another edition

Go to review page

3.0


ciddiye alamadım adamı, vallahi güldüm bazen. sorun adamda değil sorun benim bu kitabı okurken fazla sarcastic olmam. nys.


kitaba gelirsem, d&r'da 9,90 standından aldım ta ne zaman (hala 9,90 sitede), müthiş bir eser beklemiyordum zaten (melankoli üstüne olacak da ben bilmicem, hehe). beklentim biraz bilimsel çokça felsefik bir kitaptı. alırken de 1. fasikül zımbırtısına dikkat etmemiştim- etmiş de olabilirim.

eser, ilk kez 1621'de basılmış, 17 yy for god sake. eğer felsefesi ağır basan bi kitap olsaydı, sorun olmazdı ama bu fasikül tamamen insan vücudunu izah ediyor, bir takım meselelerin tezahürünü (dışkılama, nefes, ruh vs) anlatıyor, ON YEDİNCİ YÜZYIL BİLİMİYLE. hadi bunları arada felsefe öğretileri ile özdeştirseydi gene neyse...

yani bazen 'oha bu o dönemde biliniyor muymuş' dediğim oldu ama bazı şeylere de 'kanki bi mantık yürüt iki dk' demekten kendimi alamadım. Bu tamamen çağlar arasındaki gelişim ve 2., 3. fasükülün fln eksikliği.


tavsiyem, 1. başlığın 5. maddesini okusanız yeter gibi. devam fasiküllerden daha umutluyum.
hatta hatta şu linkten çok ponçik bi şekilde mizacınızı öğrebilirsiniz.

melankoliye neden kara safra demişler anlamadım. ahlat-ı erbaadan geliyor, sevda ile özdeşiyor. tdk'nin melankoli tanımı da zaten sevda, kara sevda demek. üfff. Humoral Patoloji Teorisi diye ararsanız daha iyi sonuç alırsınız.
ekşiden falan okuyun daha çok bilgi var adsasdf


Burton, rahip ve oxfordta 'araştırma görevlisi' (scholar) imiş (klise yollamış, eğer yanlış okumadıysam). İslam'a (arap diye değil, türk diye geçiyor, türklerin Kur'an'ı gibi) hatta tevrat ve zebura (ki bu iki din, hristiyanlık ve islamla, sanırım hristiyan çevrelerce rakip görülmediğinden islamdan daha ponçik geliyor, masalsı yanlarını körüklüyor diye düşünüyorum, kendinden önce gelmiş çünkü, kitapta da öyle) atıp tutup eziklemesini hristiyanlığına versem de anlamış değilim. çünkü matertalist-rasyonalist kafayla falan yaklaşıyor desem, değil, çağdaş kliseci kafasıyla yaklaşıyor desem, değil, hristiyanlığı da ezdi asdfasasdf o yüzden adamın öznel düşüncelerini anlamakta zorlandım. depresyondan muzdaripmiş zaten, BELLİ.

Avamı da eziyor ki 1. fasikülün 2. başlığının yazılma amacı, melankoliyi anlatırken kullanacağı terimleri falan anlamamız içinmiş, ay götüm asdfasd


dediğim gibi felsefik bi kitap olsaydı, 1. fasikül için bile, sorun olmazdı, ne haddime, 'düşünce' okuyor olurdum. ancak iş karaciğer, beyin zarı, kol bacak, safraya dönünce benim için *meh*leşti. keşke humoral patalojiyi anlatsaymış, inş 2 ve 3'te vardır. ve yine diyorum, çağ farkındaki gelişim yüzünden mehleşiyor, yoksa kendimi sarcasm'dan arındırdığım anlarda bayıldım kitabın o bölümlerine bile.

ve tahmin edin.


ne olmasını bekliyordunuz adsfadsf
denedim, herkeste tuttu!

nys kısa keseyim, kitaba zaten 60. sayfadan sonra başlıyorsunuz, öncesinde çevirmen önsözü, yeni demokritos mahlasıyla burton'nun kendini, kitabı anlattığı ve önüne geleni ezikleyip sokratvari bir havada da mütevazıcılık oynadığı metinler var. yalnız "Önmuhakeme" kısmı hoştu.

1. Başlık kısmından da çok zevk alarak okudum. zaten sürekli alıntı yaptığı (ya öyle ki bazen satırlarca 'şu bilgi için, bilmemnenin şu kitabı, falancanın şu ciltinin şu bendi' gibi atıflarda bulunuyor) ve 'araştırma görevlisi' olduğu için tez okuyormuşsunuz hissiyatı var. bir yerde de henüz öznel düşüncelerine ya da kendi deney ve gözlemlerini okuyamadığım için, çok da kendi işi sayılmaz. bildiğiniz tez. daha yorumlu olsa ne güzel olurdu ama bu bunu kötü yapmaz :D

2. başlık... yani sırf, bizler, halk, oxford'lu olmayan, muhtemelen dindarlar, çok sayın avam anlayalım diye 2. başlığı yazmış diyorum herif asdfafasdf inanasım gelmiyor asdfads


ancak eli öpülesi bi herif, bu kadar okuma yapmış olmak vallahi göt ister. helal!

bu arada belirtmeden edemeyeceğim, sanırım biraz çevirmen istemiyle çevrilmiş bir kitap, zaten kitabın başında sizi kocaman bir çevirmen önsözü bekliyor, nasıl çevirdiğini izah ediyor (burton, latince ve yunanca çok fazla kelime ve alıntı kullanıyor, ay hele sokrat manyağı herif), kitap zaten dipnotlarla dolu. taktir edilesi bir çeviri!

üf zaten zerre hazetmem sokrat'ı da aristo'yu da
xoxo
iko

c4nsu's review against another edition

Go to review page

3.0

çevirisi baya kötüydü ikincisini almıcam lmao

darwin8u's review against another edition

Go to review page

5.0

THE SECOND PARTITION [The Cure of Melancholy]

Unlawful cures? Rejected.
Saints cures? Rejected.
Physician, Patient, Physic
Diet
Retention and Evacuation
Digression of Air
Air rectified
Exercise rectified
Waking rectified
Passions rectified
Mind rectified
Medicinal Physic
Herbal Alternatives
Purging Simples
Prepartives adn Purgers
Averters

He looks at them all. This was, if I had to pick, my least favorite section. This partition, by design almost, was constructed in a way to make it difficult for Burton to run off track, to digress, and the BEST parts of AoM are when Burton bolts off on a tangent. But that reminds me of another thing I loved about this book. I've brought up his vocabulary in the last partition, so in this partition I'm going to sing his praises for his quotes. Like Montaigne, one of the absolute thrills of reading Burton is the accumulation of quotes Burton has. Before Bartlett had his book of quotations, one of the appeals (I would have to imagine) of reading someone like Burton in the late 1600s or early 1700s was his wide variety of Greek and Latin quotes. For example (and these aren't my favorite, just a few fruit I picked quickly from the pages):

periisset nisi periisset - had he not been visited, he had utterly perished
Omnia appetunt bonum - all things seek their own good,
Quod supra nos nihil ad nos - what is beyond our comprehension does not concern us
Genius Genio cedit et obtemperat - one genius yields and is overcome by another.
nam et doctis hisce erroribus versatus sum - for I am conversant with these learned errors
Plures crapula quàm gladius - this gluttony kills more than the sword
omnivorantia et homicida gula - this all-devouring and murdering gut
Tam inter epulas fortis vir esse potest ac in bello - as much valour is to be found in feasting as in fighting


See my full review of Anatomy of Melancholy: HERE.
More...