Scan barcode
chez_abaa's review
5.0
•Shkrim thellësisht subjektiv, i ndikuar nga dashuria e pamatë kundrejt Çehovit•
Për herë të parë u dashurova me Çehovin pasi pashë dramën 'Tri motrat'. Të harrosh të marrësh frymë gjatë katër orëve që zgjati dhe të këmbëngulësh si fëmijë i llastuar që të të blejnë sërish një biletë për ta riparë javës tjetër, do të thotë se ke gjetur një shkrimtar që do të të shoqërojë deri në përjetësi.
Dramat e Çehovit u bënë hapëset e teatrit modern; thelbi nuk do të qendronte tek aksioni dhe ngjarja, por do binte mbi tensionin, filozofinë dhe ndjesitë e personazheve. Në fillime i pakuptuar nga regjisorët dhe i cilësuar 'dështim', më pas i kthyer ne dramaturgun e dytë më të vënë në skenë pas Shekspirit, Anton Çehovi arrin të të përplasë me mendimet të cilave u fshihesh dhe ndjenjave që zgjedh t'i shtypësh, falë personazheve nga më të papërsëritshmit, falë humorit të zi, falë realizmit dhe gjuhës së pasur.
Asnjë personazh nuk është perfekt. Të gjithë janë viktima të një jete të lidhur me provincën, e cila kurrë nuk i kupton dhe i detyron të fshihen ose transformohen në qenie mediokre si ajo vetë. Sidoqoftë, ato janë burime ndjenjash e mendimesh të mirëportretizuara nga Çehovi, ku secili lexues (spektator) gjen veten dhe mbase qoftë edhe për një çast ëndërron të jetë pjesë e historisë së trishtë. Pavarësisht thyerjes së rregullave shoqërore/familjare, të gjithë do donin të bëheshin pjesë e vorbullës së ndjenjave mes Mashës dhe Vershininit (ah, Vershinini!); t'ia lejonim vetes lajthitjen e xhaxha Vanjës; të vdisnim si Treplovi; ose të qeshim pa turp me mendjengushtësinë si Jasha i 'Kopshtit të vishnjeve'.
Lexojini dramat e Çehovit (e nëse keni mundësi shihini shfaqjet e Çehovit)! Lexojini për të jetuar dhe jo për kënaqësi. Rikujtohuni se jeta nuk ka funde të lumtura dhe se asgjë nuk është fushë me lule. Jo gjithmonë do t'jua kuptojnë dashurinë dhe vlerat. Lexojini dramat e Çehovit dhe lereni veten të dashuroheni me të!
Për herë të parë u dashurova me Çehovin pasi pashë dramën 'Tri motrat'. Të harrosh të marrësh frymë gjatë katër orëve që zgjati dhe të këmbëngulësh si fëmijë i llastuar që të të blejnë sërish një biletë për ta riparë javës tjetër, do të thotë se ke gjetur një shkrimtar që do të të shoqërojë deri në përjetësi.
Dramat e Çehovit u bënë hapëset e teatrit modern; thelbi nuk do të qendronte tek aksioni dhe ngjarja, por do binte mbi tensionin, filozofinë dhe ndjesitë e personazheve. Në fillime i pakuptuar nga regjisorët dhe i cilësuar 'dështim', më pas i kthyer ne dramaturgun e dytë më të vënë në skenë pas Shekspirit, Anton Çehovi arrin të të përplasë me mendimet të cilave u fshihesh dhe ndjenjave që zgjedh t'i shtypësh, falë personazheve nga më të papërsëritshmit, falë humorit të zi, falë realizmit dhe gjuhës së pasur.
Asnjë personazh nuk është perfekt. Të gjithë janë viktima të një jete të lidhur me provincën, e cila kurrë nuk i kupton dhe i detyron të fshihen ose transformohen në qenie mediokre si ajo vetë. Sidoqoftë, ato janë burime ndjenjash e mendimesh të mirëportretizuara nga Çehovi, ku secili lexues (spektator) gjen veten dhe mbase qoftë edhe për një çast ëndërron të jetë pjesë e historisë së trishtë. Pavarësisht thyerjes së rregullave shoqërore/familjare, të gjithë do donin të bëheshin pjesë e vorbullës së ndjenjave mes Mashës dhe Vershininit (ah, Vershinini!); t'ia lejonim vetes lajthitjen e xhaxha Vanjës; të vdisnim si Treplovi; ose të qeshim pa turp me mendjengushtësinë si Jasha i 'Kopshtit të vishnjeve'.
Lexojini dramat e Çehovit (e nëse keni mundësi shihini shfaqjet e Çehovit)! Lexojini për të jetuar dhe jo për kënaqësi. Rikujtohuni se jeta nuk ka funde të lumtura dhe se asgjë nuk është fushë me lule. Jo gjithmonë do t'jua kuptojnë dashurinë dhe vlerat. Lexojini dramat e Çehovit dhe lereni veten të dashuroheni me të!
kusamochi's review against another edition
3.5
The Seagull: 4/5
Uncle Vanya: 4/5
Three Sisters: 3/5
The Cherry Orchad: 2/5
Uncle Vanya: 4/5
Three Sisters: 3/5
The Cherry Orchad: 2/5
hnbb's review against another edition
2.0
It was very depressing and hard to understand. It was like it was translated directly from Russian and not smoothed out to a way English is actually used.
deinol's review against another edition
challenging
dark
emotional
funny
hopeful
inspiring
reflective
sad
fast-paced
- Plot- or character-driven? Character
- Strong character development? Yes
- Loveable characters? Yes
- Diverse cast of characters? No
- Flaws of characters a main focus? Yes
5.0
karolaa's review against another edition
reflective
medium-paced
- Plot- or character-driven? Character
- Strong character development? Yes
- Loveable characters? No
- Diverse cast of characters? No
- Flaws of characters a main focus? Yes
2.0
cosmiccloudbird's review against another edition
dark
emotional
medium-paced
- Plot- or character-driven? A mix
- Strong character development? Yes
- Loveable characters? It's complicated
- Diverse cast of characters? No
- Flaws of characters a main focus? Yes
3.5
_dunno_'s review against another edition
4.0
Livada de visini ****
* Mi s-a parut cea mai sensibila, poate pentru ca sentimentul pierderii e aici foarte evident si puternic: livada de visini e vinduta in cele din urma si intreaga familie e privata de locul cel mai drag lor, pierderea livezii putind echivala cu pierderea sperantelor, desi in final Trofimov exclama: “Viata noua, te salutam!” Sau poate, intr-un ton mult mai mundan, pierderea livezii echivaleaza cu noua ordine sociala ce se instala in Rusia vremii respective.
Trei surori ****
* O piesa densa si complexa, cu multe teme si idei recurente, de-alungul ei: dragostea, munca (obsesiv, la Irina), moartea, Moscova (aspiratia catre o viata potrivita nivelului lor de educatie), trecut-prezent (ce bine era, ce rau ne este).
* Cu siguranta una din piesele pe care le intelegi pe deplin (sau macar mai bine) doar vazindu-le pe scena.
* Excelenta portretizare a celor 3 surori, plus Natasha the bitch.
* Foarte de apreciat capacitatea lui Cehov de a transforma micile drame domestice in mari piese (cum sint considerate cele 4), desi nu pretind ca as fi inteles mai tot din ce a vrut piesa / piesele sa spuna. Din fericire, in general, teatrul lasa loc pentru multiple interpretari, asa ca am o portita de scapare.
Unchiul Vanea ***
* Viata la tara in Rusia, asa cum mi-am imaginat-o de pe vremea cind citeam Nabokov, "Vorbeste memorie", strabatuta de o puternica melancolie.
* Relatie destul de complicata intre personaje, cu Elena Andreevna care da peste cap un parcurs de altfel linistit al vietii la conacul fostei sotii a sotului ei . Doua mici triunghiuri se formeaza: Elena, care desi isi iubeste batrinul sot il simpatizeaza deopotriva pe doctor, dar si Vanea e indragostit de ea; Sonia il iubeste pe doctor, dar doctorul, cum spuneam, e amorezat de Elena.
* Vanea ma supara. Ma asteptam sa fie mai cerebral, hotarit si stapin pe sine. Sa puna piciorul in prag. Pentru ca profesorul e demn de mila si extrem de agasant.
Pescarusul *****
* Inca nu mi-e clar de ce e o comedie, cind eroul principal se sinucide in final.
* N-as putea spune ca piesa are un subiect propriu zis, mai degraba o atmosfera proprie, cu oameni nefericiti sau neimpliniti, in cautarea acelor lucruri / persoane care le pot aduce satisfactie.
* Intotdeauna mi-e teama de monologuri si le gasesc putin stinjenitoare pentru actori, desi realizez ca pentru ei reprezinta unul din punctele forte ale piesei. La un moment dat Trigorin are un monolog foarte lung si am incercat sa-mi imaginez un actor declamindu-l. Si suna in mintea mea extrem de fals. De fapt teatrul in sine e un fel de realitate paralela, si nu are nimic din naturaletea vietii de zi cu zi si spontaneitatea dialogurilor reale. Si cu toate astea (imi) place.
* Acum citiva ani am citit pe liternet un jurnal de repetitii tinut de Cristina Bazavan la montarea piesei de catre Andrei Serban la teatrul din Sibiu (mama si fiul din piesa - mama si fiul in viata reala - Maia Morgenstern si Tudor Istodor). Foarte interesant, tocmai recitesc. Vezi aicit
* Mi s-a parut cea mai sensibila, poate pentru ca sentimentul pierderii e aici foarte evident si puternic: livada de visini e vinduta in cele din urma si intreaga familie e privata de locul cel mai drag lor, pierderea livezii putind echivala cu pierderea sperantelor, desi in final Trofimov exclama: “Viata noua, te salutam!” Sau poate, intr-un ton mult mai mundan, pierderea livezii echivaleaza cu noua ordine sociala ce se instala in Rusia vremii respective.
Trei surori ****
* O piesa densa si complexa, cu multe teme si idei recurente, de-alungul ei: dragostea, munca (obsesiv, la Irina), moartea, Moscova (aspiratia catre o viata potrivita nivelului lor de educatie), trecut-prezent (ce bine era, ce rau ne este).
* Cu siguranta una din piesele pe care le intelegi pe deplin (sau macar mai bine) doar vazindu-le pe scena.
* Excelenta portretizare a celor 3 surori, plus Natasha the bitch.
* Foarte de apreciat capacitatea lui Cehov de a transforma micile drame domestice in mari piese (cum sint considerate cele 4), desi nu pretind ca as fi inteles mai tot din ce a vrut piesa / piesele sa spuna. Din fericire, in general, teatrul lasa loc pentru multiple interpretari, asa ca am o portita de scapare.
Unchiul Vanea ***
* Viata la tara in Rusia, asa cum mi-am imaginat-o de pe vremea cind citeam Nabokov, "Vorbeste memorie", strabatuta de o puternica melancolie.
* Relatie destul de complicata intre personaje, cu Elena Andreevna care da peste cap un parcurs de altfel linistit al vietii la conacul fostei sotii a sotului ei . Doua mici triunghiuri se formeaza: Elena, care desi isi iubeste batrinul sot il simpatizeaza deopotriva pe doctor, dar si Vanea e indragostit de ea; Sonia il iubeste pe doctor, dar doctorul, cum spuneam, e amorezat de Elena.
* Vanea ma supara. Ma asteptam sa fie mai cerebral, hotarit si stapin pe sine. Sa puna piciorul in prag. Pentru ca profesorul e demn de mila si extrem de agasant.
Pescarusul *****
* Inca nu mi-e clar de ce e o comedie, cind eroul principal se sinucide in final.
* N-as putea spune ca piesa are un subiect propriu zis, mai degraba o atmosfera proprie, cu oameni nefericiti sau neimpliniti, in cautarea acelor lucruri / persoane care le pot aduce satisfactie.
* Intotdeauna mi-e teama de monologuri si le gasesc putin stinjenitoare pentru actori, desi realizez ca pentru ei reprezinta unul din punctele forte ale piesei. La un moment dat Trigorin are un monolog foarte lung si am incercat sa-mi imaginez un actor declamindu-l. Si suna in mintea mea extrem de fals. De fapt teatrul in sine e un fel de realitate paralela, si nu are nimic din naturaletea vietii de zi cu zi si spontaneitatea dialogurilor reale. Si cu toate astea (imi) place.
* Acum citiva ani am citit pe liternet un jurnal de repetitii tinut de Cristina Bazavan la montarea piesei de catre Andrei Serban la teatrul din Sibiu (mama si fiul din piesa - mama si fiul in viata reala - Maia Morgenstern si Tudor Istodor). Foarte interesant, tocmai recitesc. Vezi aicit
jubbygestalt's review against another edition
challenging
slow-paced
- Plot- or character-driven? N/A
- Strong character development? N/A
- Loveable characters? N/A
- Diverse cast of characters? No
- Flaws of characters a main focus? Yes
5.0
This is a great translation. I didn't particularly like the actual works themselves to be frank, but it was good to have exposure to such influential classics. I plan to see one of the plays in this book at a local theater tomorrow afternoon.