Scan barcode
enteka's review against another edition
4.0
As I see it, these things and all such always are ways the gods set men up. Anyone who sees this otherwise, think what you like. This thought is mine.
mimirtells's review against another edition
4.0
Puanım 4/5 (%82/100)
Kahramanların en mükemmeli Aias.
Aias her zaman efsanevi bir kahraman olarak anlatılmıştır. Akhilleus'tan sonra en güçlü kahraman olarak kabul edilir. Uzun boylu, kaslı ve çok cesur birisi olarak anlatılır. Telamon ile Periboia'nın oğlu, Salamis'in kralıdır. Truva Savaşı'nda savaşmıştır ve bu tragedya Truva Savaşı'ndan sonra geçmekte olup Aias'ın sonunun nasıl geldiğini anlatır. Aias Sophokles'in en eski eseri olarak kabul edilir ve Homeros'un etkileri açıkça görülmektedir. Aias her ne kadar mükemmel birisi olarak gözükse de her trajik kahraman gibi onun da bir kusuru vardır; kibir. Oyun en başta öfke, nefret ve onur(Eski zamanlarda onur daha çok toplumun o kişiye karşı düşüncelerinden gelmekteydi.) temalarını işler. Bireylerin gerçekten kendi özgür iradeleriyle seçimlerinin olup olmadığını yoksa her şeyin tanrılar tarafından çizilmiş bir kadere bağlı olup olmadığı düşünceleri de oyunda işlenmiş. Bu oyun ile ilgili önemli teknik bir özellik var. Sophokles bir tanrıçayı (Athena) sahneye çıkarmış ve Aias'ın ölümünü de sahnede açıkça göstermiştir. Onun zamanında yazılmış diğer eserlere göre bu çok riskli ve aynı zamanda cesur bir hareket.
Oyun başlamadan önceki bir zamanda Odysseus ve Aias arasında bir çekişme vardır. Efsanevi savaşçı Akhilles'un zırhını hangi kahramanın alacağı konusunda bir oylama yapılır. Bunun sonucunda halkın daha çok sevdiği ve savaşta daha çok iş yaptığı düşünülen Odysseus zırhı alır. (Tanrıça Athena'nın da yardımı dokunduğu söyleniyor.) Bu duruma çok öfkelenen Aias Menelaus ve Agamemnon'u öldürmeye yemin eder. Fakat bunu yapamadan önce Athena Aias'ı oyuna getirir. Savaş sonucu ödül olarak alınan birkaç koyunu ve keçiyi Menelaus, Agamemnon ve diğer liderler olarak gösterir. Aias bunları düşmanları sandığı için onları vahşice öldürür. Ayrıca Odysseus olduğunu düşündüğü bir koçu da işkence etmek için evine götürür. Aias bir süre sonra kendisine gelir ve yaptığı şeylerden çok utanır. Karısı Tekmessa koroya kocasının çok pişman ve üzgün olduğunu anlatır. Aias karısına yalan söylerek dışarı çıkar. Ona kendisini arındırmak ve Hektor'dan aldığı kılıcı gömmek için gittiğini söyler. O sırada bir elçi gelir ve kahin Kalkhas'ın kehanetini söyler. Eğer o gün Aias evden ayrılırsa kesinlikle ölecektir. Bunu duyan Tekmessa ve askerler aceleyle Aias'ı aramaya çıkarlar. Onu bulurlar fakat olan olmuştur. Aias gerçekten de kılıcı gömmüştür fakat keskin tarafını toprağın dışında bırakıp kendisini üzerine atmıştır. Böylece efsanevi kahraman Aias'ın sonunu getiren kişi kendisi olmuştur. Ölümünden sonra Aias'ın bedeniyle ne yapılacağı konusunda tartışma çıkar. Onun üvey kardeşi Teukros Aias'a gerçek bir kahraman gibi cenaze yapılmasını ister. Fakat Menelaus, Agamemnon ve birçok kişi Aias'ın yaptığı kötü şeylerden sonra bunu hak etmediğini söyler. Odysseus araya girer ve Teukros'a hak verir. Düşmanın bile olsa ona saygı göstermek gerektiğini ve bunun herkesin başına gelebileceğini söyler. Odysseus'u herkes sevip saygı duyduğu için Aias'a güzel bir cenaze yapılmaya karar verilir. Oyun Teukros'un kardeşinin cenazesi için hazırlıklar yapmasıyla biter.
Son...
Kahramanların en mükemmeli Aias.
"ve sakın böbürlenme birilerinden güçlü
ya da birilerinden zengin olduğun için.
Çünkü bir gün bile sürmez ölümlülerin
yükseklerden düşüp dibe vurması."
Aias her zaman efsanevi bir kahraman olarak anlatılmıştır. Akhilleus'tan sonra en güçlü kahraman olarak kabul edilir. Uzun boylu, kaslı ve çok cesur birisi olarak anlatılır. Telamon ile Periboia'nın oğlu, Salamis'in kralıdır. Truva Savaşı'nda savaşmıştır ve bu tragedya Truva Savaşı'ndan sonra geçmekte olup Aias'ın sonunun nasıl geldiğini anlatır. Aias Sophokles'in en eski eseri olarak kabul edilir ve Homeros'un etkileri açıkça görülmektedir. Aias her ne kadar mükemmel birisi olarak gözükse de her trajik kahraman gibi onun da bir kusuru vardır; kibir. Oyun en başta öfke, nefret ve onur(Eski zamanlarda onur daha çok toplumun o kişiye karşı düşüncelerinden gelmekteydi.) temalarını işler. Bireylerin gerçekten kendi özgür iradeleriyle seçimlerinin olup olmadığını yoksa her şeyin tanrılar tarafından çizilmiş bir kadere bağlı olup olmadığı düşünceleri de oyunda işlenmiş. Bu oyun ile ilgili önemli teknik bir özellik var. Sophokles bir tanrıçayı (Athena) sahneye çıkarmış ve Aias'ın ölümünü de sahnede açıkça göstermiştir. Onun zamanında yazılmış diğer eserlere göre bu çok riskli ve aynı zamanda cesur bir hareket.
"İşte bunları görüyorsun: sen hiçbir zaman tanrılara karşı küstahça bir kelime söyleme; kolunun kuvvetiyle olsun, yığdığın servetin bolluğuyla olsun, birinden üstünsen de hiç kibirlenme. Çünkü bir tek gün insanoğlunun halini alaşağı edip sonra gene de yükseltmeye kâfidir."
Oyun başlamadan önceki bir zamanda Odysseus ve Aias arasında bir çekişme vardır. Efsanevi savaşçı Akhilles'un zırhını hangi kahramanın alacağı konusunda bir oylama yapılır. Bunun sonucunda halkın daha çok sevdiği ve savaşta daha çok iş yaptığı düşünülen Odysseus zırhı alır. (Tanrıça Athena'nın da yardımı dokunduğu söyleniyor.) Bu duruma çok öfkelenen Aias Menelaus ve Agamemnon'u öldürmeye yemin eder. Fakat bunu yapamadan önce Athena Aias'ı oyuna getirir. Savaş sonucu ödül olarak alınan birkaç koyunu ve keçiyi Menelaus, Agamemnon ve diğer liderler olarak gösterir. Aias bunları düşmanları sandığı için onları vahşice öldürür. Ayrıca Odysseus olduğunu düşündüğü bir koçu da işkence etmek için evine götürür. Aias bir süre sonra kendisine gelir ve yaptığı şeylerden çok utanır. Karısı Tekmessa koroya kocasının çok pişman ve üzgün olduğunu anlatır. Aias karısına yalan söylerek dışarı çıkar. Ona kendisini arındırmak ve Hektor'dan aldığı kılıcı gömmek için gittiğini söyler. O sırada bir elçi gelir ve kahin Kalkhas'ın kehanetini söyler. Eğer o gün Aias evden ayrılırsa kesinlikle ölecektir. Bunu duyan Tekmessa ve askerler aceleyle Aias'ı aramaya çıkarlar. Onu bulurlar fakat olan olmuştur. Aias gerçekten de kılıcı gömmüştür fakat keskin tarafını toprağın dışında bırakıp kendisini üzerine atmıştır. Böylece efsanevi kahraman Aias'ın sonunu getiren kişi kendisi olmuştur. Ölümünden sonra Aias'ın bedeniyle ne yapılacağı konusunda tartışma çıkar. Onun üvey kardeşi Teukros Aias'a gerçek bir kahraman gibi cenaze yapılmasını ister. Fakat Menelaus, Agamemnon ve birçok kişi Aias'ın yaptığı kötü şeylerden sonra bunu hak etmediğini söyler. Odysseus araya girer ve Teukros'a hak verir. Düşmanın bile olsa ona saygı göstermek gerektiğini ve bunun herkesin başına gelebileceğini söyler. Odysseus'u herkes sevip saygı duyduğu için Aias'a güzel bir cenaze yapılmaya karar verilir. Oyun Teukros'un kardeşinin cenazesi için hazırlıklar yapmasıyla biter.
"Ben onun gibisini görmedim. Yalnız, benim düşmanım olmasına rağmen, o pek bedbaht adama acıyorum: ne de yaman bir kadere vurulmuş! Çünkü ben kendi kaderimi de onunki gibi gözümün önüne getiriyorum. Görüyorum ki biz insanlar hayaletten, birer boş gölgeden başka bir şey değiliz!"
Son...
xengisa's review against another edition
5.0
As I see it, these things and all such always are ways the gods set men up. Anyone who sees this otherwise, think what you like. This thought is mine.
austra_pro's review against another edition
3.0
Dzejas slamā sacensties ar Sofoklu varētu būt diezgan sāpīgi.
blueyorkie's review against another edition
4.0
Ajax, gone mad, attacks the Argiens herds at night, believing they attack the men themselves. Discovering the deception and its dishonour, he commits suicide by impaling himself with a sword planted on the ground.
While Tecmesse, his wife, laments that Teucer intends to bury his brother with his honours. In the name of Agamemnon, Menelaus is opposed to this, who comes to tell him not to bury him. But Teucer is so keen on this burial that Agamemnon himself comes to say to him to keep a low profile since he is only an enslaved person. Finally, Ulysses comes to calm the discussion and, even as Ajax's mortal enemy, wishes to do the honours to the brave warrior and helps his brother at the funeral.
A concise piece that only takes a few dialogues between Athena and Ulysses first, as in the Odyssey. The coryphée and the choir also intervene to translate the thoughts or pass judgment. Then, it is the lamentations of Tecmesse or Teucer. The madness monologues of Ajax and the disputes concerning its funeral between his avowed enemies but who, in death, regain a common honour (Ulysses).
While Tecmesse, his wife, laments that Teucer intends to bury his brother with his honours. In the name of Agamemnon, Menelaus is opposed to this, who comes to tell him not to bury him. But Teucer is so keen on this burial that Agamemnon himself comes to say to him to keep a low profile since he is only an enslaved person. Finally, Ulysses comes to calm the discussion and, even as Ajax's mortal enemy, wishes to do the honours to the brave warrior and helps his brother at the funeral.
A concise piece that only takes a few dialogues between Athena and Ulysses first, as in the Odyssey. The coryphée and the choir also intervene to translate the thoughts or pass judgment. Then, it is the lamentations of Tecmesse or Teucer. The madness monologues of Ajax and the disputes concerning its funeral between his avowed enemies but who, in death, regain a common honour (Ulysses).
cosmological's review
“Farewell! Aias calls out his last word to you. The rest I will speak to the dead in Hades.”
eely225's review against another edition
5.0
What a strange play! Beginning with a dark, off-screen tragedy the play presents a simple narrative, then has it called into question by a chorus of voices, convinced of the bad faith of their enemies. Much will be rightly made of the "scene change" halfway through and the shift in focus from noble obligation to a different form of conflict resolution. Odysseus finds himself observing this transition and calling it necessary. But for the audience, it's not made fully clear whether everyone is equally convinced or whether we should be thinking of Ajax as so noble as he's described in retrospect.
I suppose what I like about the play is the unwillingness to have all parties agree on what's happened, why it's happened, and what it means. Sometimes Greek drama can lean too far (for me) into being tragic by virtue of the sad things happening to people due to inescapable prophecy. This is doing something else. On one level it's a beautiful way of saying "This isn't fair!" But from there it starts to ask what is fair. The contrasting images of Ajax and Odysseus go a long way to exhibiting Sophocles' answer.
It's short! Dig in! It's a good time.
I suppose what I like about the play is the unwillingness to have all parties agree on what's happened, why it's happened, and what it means. Sometimes Greek drama can lean too far (for me) into being tragic by virtue of the sad things happening to people due to inescapable prophecy. This is doing something else. On one level it's a beautiful way of saying "This isn't fair!" But from there it starts to ask what is fair. The contrasting images of Ajax and Odysseus go a long way to exhibiting Sophocles' answer.
It's short! Dig in! It's a good time.
s_z_b's review against another edition
3.0
Νιώθω πως δεν είμαι σε θέση να εκφέρω γνώμη σαφή και ώριμη καθώς αυτή ήταν η πρώτη τραγωδία που διαβάζω. Νιώθω γενικότερα πως τα αρχαία αριστουργήματα είναι ψυχρά έργα, οι χαρακτήρες δεν με συναρπάζουν όσο θα ήλπιζα. Στο θεατρικό σανίδι βεβαίως βεβαίως είναι διαφορετικά. Δεν είμαι ιδιαίτερα εξοικειωμένη με την ανάγνωση θεατρικών έργων. Θαρρώ πως αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι δεν έχω καταφέρει ακόμα να κατανοήσω τον αρχαίο πολιτισμό εις βάθος και πως ήταν οι ανθρώπινες σχέσεις τις εποχής. Παρόλα αυτά γνωρίζω πως ο Σοφοκλής είναι ''νεωτεριστής'' και δίνει βάση στον άνθρωπο.
mibramowitz's review against another edition
4.0
3.5 stars
What I found interesting in this play is the way everyone speaks of Ajax after he dies, where we find out what the Achaeans thought of him. There's also an interesting similarity to Antigone when they start discussing what is to be done with his body.
What I found interesting in this play is the way everyone speaks of Ajax after he dies, where we find out what the Achaeans thought of him. There's also an interesting similarity to Antigone when they start discussing what is to be done with his body.