Scan barcode
tombennett72's review against another edition
5.0
Just amazing. A very dense, but very rewarding read. I've just put the book down, and it seems far too soon to try and summarise my feelings about the story, and the characters, of whom I find myself feeling extremely fond.
nuska's review against another edition
4.0
"La chusma quiere explicaciones para todas las cosas, pero las quiere ridículas, inverosímiles, enrevesadas y conspirativas, y cuanto más lo sean más las acepta y se las traga y más la contentan. Incomprensible, pero ese es el estilo del mundo". (48).
"Creemos ser quien más admiramos y tratamos de aniquilarlo para que así eso se cumpla, creemos poder suplantarlo del todo y hacerlo olvidar con nuestros logros que le debemos enteros y expulsarlo del inestable recuerdo del mundo, y nos tranquilizamos diciéndonos que fue sólo un pionero al que ya hemos superado y al que abarcamos, y así lo hacemos prescindible". (124).
"La gente quiere lo que quiere creer, y por eso es tan lógico y fácil que todo tenga su tiempo para ser creído. A pie juntillas: hasta lo manifiestamente falso y lo contrario de lo que estamos viendo, también eso es creído en su tiempo de credulidad, cada suceso en el suyo y todos en su tiempo ido". (124).
"Y al notarme esta reacción pueril e idiota me di cuenta de que nunca nos libramos del patriotismo enteramente, todo depende de las circunstancias y de dónde estemos y de quién nos hable para que de repente surja un vestigio, un resto". (212).
"En cada persona hay ecos de otras y no podemos desoírlos, se producen lo que he llamado 'afinidades' entre individuos muy distintos o incluso opuestos, que en ocasiones nos conducen a ver o captar sombras de parecidos físicos en principio descabellados". (287).
"La curiosidad lleva a tonterías sin cuento y a empeñarse en ellas hasta que la curiosidad se pasa". (309).
"Ellos no detestan el conocimiento como la mayoría de las personas tan pusilánimes de nuestro tiempo, sino que lo afrontan y lo anticipan y lo incorporan y son de los que no avisan por tanto, o no a veces, de los que toman resoluciones en la distancia y sin que sus motivos sean apenas identificables para el que padece las consecuencias o para el ocasional testigo, o sin que los actos establezcan con estos motivos un vínculo de causa a efecto, y todavía menos las pruebas de la comisión de tales actos". (389).
"Quizá la expresión es incorrecta, y lo que se le había ido era el tiempo, que tal vez nunca pasa del todo en contra de lo que solemos creer, como tampoco nunca dejamos de ser enteramente los que hemos sido, y no es tan raro deslizarse en el pasado de un modo tan vivo que éste se yuxtaponga al presente". (422).
Javier Marías exorciza los demonios de la traición y encarcelamiento de su padre, el filósofo Julián Marías, en una trilogía de espías o traductores de personas en la que, pese a las advertencias del "careless talk" o el habla inconsciente, se van deslizando historias de la Guerra Civil española, de la Segunda Guerra Mundial, del miedo, la capacidad del ser humano para el horror y a dónde estaría dispuesto a llegar cada uno para salvarse a sí mismo y para salvar su propia historia, la narración de su vida o cómo lo recordarán los demás una vez que ya no esté en este mundo para seguir contándose a sí mismo. Brillante por cuanto tiene de novela de ficción, escalofriante por cuanto tiene de traición real a un hombre al que la narración ajena de su historia le pudo costar la vida (afortunadamente Julián Marías fue salvado de la cárcel y el fusilamiento, pero eso no exime al traidor de ser el posible causante de una muerte a través de las palabras, porque las palabras matan si no se tiene cuidado con ellas, sobre todo si se escoge con cuidado el momento y el lugar adecuado para pronunciarlas).
Ya he comentado alguna vez que leyendo a Marías se aprende muchísimo. Impresionan sus conocimientos históricos, lingüísticos, literarios, psicológicos y todo un sinfín de afirmaciones de las más diversas materias desfilan como un caudal ante los ojos del lector mientras su autor experimenta lentamente su propia catarsis, su intento de comprender la traición de alguien a quien se había otorgado la confianza, aunque de algunos actos no puedan más que esbozarse las causas que llevaron a su autor a realizarlos y jamás puedan ser entendidos por completo.
"Creemos ser quien más admiramos y tratamos de aniquilarlo para que así eso se cumpla, creemos poder suplantarlo del todo y hacerlo olvidar con nuestros logros que le debemos enteros y expulsarlo del inestable recuerdo del mundo, y nos tranquilizamos diciéndonos que fue sólo un pionero al que ya hemos superado y al que abarcamos, y así lo hacemos prescindible". (124).
"La gente quiere lo que quiere creer, y por eso es tan lógico y fácil que todo tenga su tiempo para ser creído. A pie juntillas: hasta lo manifiestamente falso y lo contrario de lo que estamos viendo, también eso es creído en su tiempo de credulidad, cada suceso en el suyo y todos en su tiempo ido". (124).
"Y al notarme esta reacción pueril e idiota me di cuenta de que nunca nos libramos del patriotismo enteramente, todo depende de las circunstancias y de dónde estemos y de quién nos hable para que de repente surja un vestigio, un resto". (212).
"En cada persona hay ecos de otras y no podemos desoírlos, se producen lo que he llamado 'afinidades' entre individuos muy distintos o incluso opuestos, que en ocasiones nos conducen a ver o captar sombras de parecidos físicos en principio descabellados". (287).
"La curiosidad lleva a tonterías sin cuento y a empeñarse en ellas hasta que la curiosidad se pasa". (309).
"Ellos no detestan el conocimiento como la mayoría de las personas tan pusilánimes de nuestro tiempo, sino que lo afrontan y lo anticipan y lo incorporan y son de los que no avisan por tanto, o no a veces, de los que toman resoluciones en la distancia y sin que sus motivos sean apenas identificables para el que padece las consecuencias o para el ocasional testigo, o sin que los actos establezcan con estos motivos un vínculo de causa a efecto, y todavía menos las pruebas de la comisión de tales actos". (389).
"Quizá la expresión es incorrecta, y lo que se le había ido era el tiempo, que tal vez nunca pasa del todo en contra de lo que solemos creer, como tampoco nunca dejamos de ser enteramente los que hemos sido, y no es tan raro deslizarse en el pasado de un modo tan vivo que éste se yuxtaponga al presente". (422).
Javier Marías exorciza los demonios de la traición y encarcelamiento de su padre, el filósofo Julián Marías, en una trilogía de espías o traductores de personas en la que, pese a las advertencias del "careless talk" o el habla inconsciente, se van deslizando historias de la Guerra Civil española, de la Segunda Guerra Mundial, del miedo, la capacidad del ser humano para el horror y a dónde estaría dispuesto a llegar cada uno para salvarse a sí mismo y para salvar su propia historia, la narración de su vida o cómo lo recordarán los demás una vez que ya no esté en este mundo para seguir contándose a sí mismo. Brillante por cuanto tiene de novela de ficción, escalofriante por cuanto tiene de traición real a un hombre al que la narración ajena de su historia le pudo costar la vida (afortunadamente Julián Marías fue salvado de la cárcel y el fusilamiento, pero eso no exime al traidor de ser el posible causante de una muerte a través de las palabras, porque las palabras matan si no se tiene cuidado con ellas, sobre todo si se escoge con cuidado el momento y el lugar adecuado para pronunciarlas).
Ya he comentado alguna vez que leyendo a Marías se aprende muchísimo. Impresionan sus conocimientos históricos, lingüísticos, literarios, psicológicos y todo un sinfín de afirmaciones de las más diversas materias desfilan como un caudal ante los ojos del lector mientras su autor experimenta lentamente su propia catarsis, su intento de comprender la traición de alguien a quien se había otorgado la confianza, aunque de algunos actos no puedan más que esbozarse las causas que llevaron a su autor a realizarlos y jamás puedan ser entendidos por completo.
merixien's review against another edition
5.0
Yarınki Yüzün üçlemesine geçtiğimizi yılın nisan ayında başlamıştım. Yaklaşık olarak dokuz aya yayılan bir serüvendi. Zaten çok kısa zamanda da okunup geçilebilecek kitaplardan değil açıkcası. Zira yazması da sekiz yıla mal olan 1144 sayfalık bir yolculuk. Çünkü Marias okuyucusuna karşı talepkar yazarlardan ve eylemlerden-hikayeden çok karakterinin zihnindeki dolambaçlı yollarda gezinip zengin bir metin sunmayı tercih ediyor.
Jaime Deza çok dilli bir çevirmen olarak, eşiyle boşanma arifesindedir. Bu süreci kolay atlatabilmek için Madrid’den ayrılıp Londra’ya gelir. Burada BBC radyosunda çalışmaktayken, Oxford’daki akıl hocalarından birisi olan Peter Wheeler’ın aracılığı ile Bertram Tupra ile tanıştırılır ve kendisini gizli servisin içinde “insan tercümanlığı” yaparken bulur. Ana hikayemiz bu olsa da Marias’ın anlatmak istedikleri ise bambaşka. Birinci kitap genel olarak Deza’nın Wheeler’ı ziyareti ile geçiyor. Sanırım serinin en iyi kitabı da birinci kitap. İspanya İç Savaşı’ndan, İkinci Dünya Savaşı’nda İngiltere’deki “careless talk” kampanyalarına uzanan ve insanlık tarihi ve insanı muazzam bir şekilde irdeleyen bir iç dünya yansımasını takip ediyorsunuz. İkinci kitapta ise Deza’nın eski -henüz boşanmadıkları-karısı Luisa imgesi ön plana gelmeye başlarken hikaye olarak ise sizi sadece diskotekte geçen bir gece bekliyor. Bir çorap kaçmasına on sayfa yazabilen bir yazarın size böylesine önemli bir geceyi anlatması için 296 sayfaya ihtiyaç duymasını yadırgamamayı öğreniyorsunuz ve öğrendikçe daha da fazla büyüleniyordunuz.
Özetle evet takip edilmesi zor bir seri. Zira okurken adeta hipnotize oluyorsunuz, kayboluyorsunuz. Sarkaç gibi ileri geri sallanan bir hikayede zaman zaman sonsuza kadar gidecekmiş gibi hissediyorsunuz. Hatta bazı noktalarda hikaye tamamen duruyor ve tarihin gerçekliğine geçiş yapıyorsunuz. Marias Deza’nın biten evliliği, isimsiz kuruluştaki görevi, iş arkadaşlarının gizemli hayatları ve ilişkileri ile sizi baştan çıkarırken üzerinize asıl derdi olan varoluşsal düşüncelerini saçıyor. Sadakat ve güvensizlik, geçmiş ve gelecek, bencillik ve cömertlik üzerine uzun uzun düşünmenizi sağlıyor. Ama kendi vermek istediği mesajı gayet açık: insan kötülüğe meyilli bir canlıdır ve çoğunlukla - bazı istisnai kişiler haricinde- bundan utanma gereksinimi dahi duymaz. Bu mesajını da bireysel kötülükten kitlesel kötülüğe; gizli arşivlerin derinliklerinde bulunan kişisel kötülük videolarından, kitsele; Ispanya İç Savaşı’na, İkinci Dünya Savaşı’na, edebiyatta çok fazla yer verilmeyen Franco diktatörlüğü döneminden, gizli servislerin manipülasyonlarına uzanan büyük bir liste ile sözünü sakınmadan- acımasızca örneklerle destekliyor.
Üçüncü kitap ile sorularınızın büyük çoğunluğunu cevaplıyor Marias. Benim çoğu zaman “acaba ben mi kaçırdım, açıkladı mı” diye kendimden şüphe etmeme sebep olan birinci ciltteki kan lekesinin cevabını dahi üçüncü cildin son sayfalarında verdi yani. Upuzun yollardan geçip kendisini, karakterlerini ve zehrini içinize akıtan, hapseden ve sizinle yaşamaya devam eden yazarlardan birisi Marias. Bu üçleme muhtemele hayatım boyunca en sevdiğim kitaplardan olacak ve dönem dönem geriye dönüp yine aynı heyecanla, keyifle okuyacağım. Şimdiye kadar hala Nobel verilmemiş olmasını Isveç Akademisi’nin, kendisinin deliliğinden korkmasından kaynakladığına yormayı tercih ediyorum. Zira başka açıklaması olamaz.
Jaime Deza çok dilli bir çevirmen olarak, eşiyle boşanma arifesindedir. Bu süreci kolay atlatabilmek için Madrid’den ayrılıp Londra’ya gelir. Burada BBC radyosunda çalışmaktayken, Oxford’daki akıl hocalarından birisi olan Peter Wheeler’ın aracılığı ile Bertram Tupra ile tanıştırılır ve kendisini gizli servisin içinde “insan tercümanlığı” yaparken bulur. Ana hikayemiz bu olsa da Marias’ın anlatmak istedikleri ise bambaşka. Birinci kitap genel olarak Deza’nın Wheeler’ı ziyareti ile geçiyor. Sanırım serinin en iyi kitabı da birinci kitap. İspanya İç Savaşı’ndan, İkinci Dünya Savaşı’nda İngiltere’deki “careless talk” kampanyalarına uzanan ve insanlık tarihi ve insanı muazzam bir şekilde irdeleyen bir iç dünya yansımasını takip ediyorsunuz. İkinci kitapta ise Deza’nın eski -henüz boşanmadıkları-karısı Luisa imgesi ön plana gelmeye başlarken hikaye olarak ise sizi sadece diskotekte geçen bir gece bekliyor. Bir çorap kaçmasına on sayfa yazabilen bir yazarın size böylesine önemli bir geceyi anlatması için 296 sayfaya ihtiyaç duymasını yadırgamamayı öğreniyorsunuz ve öğrendikçe daha da fazla büyüleniyordunuz.
Özetle evet takip edilmesi zor bir seri. Zira okurken adeta hipnotize oluyorsunuz, kayboluyorsunuz. Sarkaç gibi ileri geri sallanan bir hikayede zaman zaman sonsuza kadar gidecekmiş gibi hissediyorsunuz. Hatta bazı noktalarda hikaye tamamen duruyor ve tarihin gerçekliğine geçiş yapıyorsunuz. Marias Deza’nın biten evliliği, isimsiz kuruluştaki görevi, iş arkadaşlarının gizemli hayatları ve ilişkileri ile sizi baştan çıkarırken üzerinize asıl derdi olan varoluşsal düşüncelerini saçıyor. Sadakat ve güvensizlik, geçmiş ve gelecek, bencillik ve cömertlik üzerine uzun uzun düşünmenizi sağlıyor. Ama kendi vermek istediği mesajı gayet açık: insan kötülüğe meyilli bir canlıdır ve çoğunlukla - bazı istisnai kişiler haricinde- bundan utanma gereksinimi dahi duymaz. Bu mesajını da bireysel kötülükten kitlesel kötülüğe; gizli arşivlerin derinliklerinde bulunan kişisel kötülük videolarından, kitsele; Ispanya İç Savaşı’na, İkinci Dünya Savaşı’na, edebiyatta çok fazla yer verilmeyen Franco diktatörlüğü döneminden, gizli servislerin manipülasyonlarına uzanan büyük bir liste ile sözünü sakınmadan- acımasızca örneklerle destekliyor.
Üçüncü kitap ile sorularınızın büyük çoğunluğunu cevaplıyor Marias. Benim çoğu zaman “acaba ben mi kaçırdım, açıkladı mı” diye kendimden şüphe etmeme sebep olan birinci ciltteki kan lekesinin cevabını dahi üçüncü cildin son sayfalarında verdi yani. Upuzun yollardan geçip kendisini, karakterlerini ve zehrini içinize akıtan, hapseden ve sizinle yaşamaya devam eden yazarlardan birisi Marias. Bu üçleme muhtemele hayatım boyunca en sevdiğim kitaplardan olacak ve dönem dönem geriye dönüp yine aynı heyecanla, keyifle okuyacağım. Şimdiye kadar hala Nobel verilmemiş olmasını Isveç Akademisi’nin, kendisinin deliliğinden korkmasından kaynakladığına yormayı tercih ediyorum. Zira başka açıklaması olamaz.
blueyorkie's review against another edition
5.0
This book superbly closes the 'Your face tomorrow' trilogy. This final work is the most exciting volume, except for the author's revelation about his father in the first one.
You have to be in love with Proustian phrases. What brilliance. I don't get bored personally.
You have to be in love with Proustian phrases. What brilliance. I don't get bored personally.
jakebittle's review against another edition
He finally did some spying in this one, but then he got scared and quit and moved back to Madrid.
kingkong's review against another edition
5.0
Well I finished it. Was it worth it? Well, is anything?
joth1006's review against another edition
Har avvaktat recension på denna, pga var tvungen att smälta.
Your Face Tomorrow-böckerna, tillsammans med den inledande Alla själar, har varit en stor läsupplevelse. Jag har inte mycket att tillägga utöver det jag skrivit i recensioner av de tidigare volymerna. Trots de brister jag där påpekat så kan jag nästan sträcka mig till att dessa har varit bland de bästa böcker jag läst. Åtminstone top 20.
Svensk översättning ska komma 2017 på Bonniers, och jag tippar att den kommer vinna Kulturhuset Stadsteaterns internationella litteraturpris (beroende på översättningens kvalitet, förstås). Ni hörde det här först.
Your Face Tomorrow-böckerna, tillsammans med den inledande Alla själar, har varit en stor läsupplevelse. Jag har inte mycket att tillägga utöver det jag skrivit i recensioner av de tidigare volymerna. Trots de brister jag där påpekat så kan jag nästan sträcka mig till att dessa har varit bland de bästa böcker jag läst. Åtminstone top 20.
Svensk översättning ska komma 2017 på Bonniers, och jag tippar att den kommer vinna Kulturhuset Stadsteaterns internationella litteraturpris (beroende på översättningens kvalitet, förstås). Ni hörde det här först.
More...