Scan barcode
tess1901's review against another edition
2.0
its a dutch classic but i was sort of bored
im even scared to admit this tbh
im even scared to admit this tbh
mayav_p's review against another edition
challenging
slow-paced
- Plot- or character-driven? A mix
- Strong character development? No
- Loveable characters? It's complicated
- Diverse cast of characters? Yes
- Flaws of characters a main focus? Yes
2.5
thethelma's review against another edition
challenging
informative
inspiring
slow-paced
- Plot- or character-driven? Plot
- Strong character development? No
- Loveable characters? Yes
- Diverse cast of characters? No
- Flaws of characters a main focus? Yes
3.75
lisavp's review against another edition
challenging
informative
inspiring
reflective
medium-paced
- Plot- or character-driven? Character
- Strong character development? No
- Loveable characters? Yes
- Diverse cast of characters? It's complicated
- Flaws of characters a main focus? No
4.0
celinafaramitha's review against another edition
The book that never finished.
Sumpir, narasi terjemahannya jelek banget. Masih lebih bagus Google Translate.
Sumpir, narasi terjemahannya jelek banget. Masih lebih bagus Google Translate.
_inge's review against another edition
slow-paced
Dit is typisch zo’n boek die je waardeert voor wat het teweeg heeft gebracht, maar nu niet echt lekker wegleest.
Max Havelaar voelt nogal gedateerd aan. Multatuli beschrijft dat de Indonesische bevolking van nature ‘slaafs’ is, dus dat witte mensen daar rekening mee moeten houden. Alsof zij zichzelf onderwerpen. Ook hebben mensen van kleur niet hetzelfde karakter als witte mensen, waardoor zij veel privileges missen. Hij komt soms zó dichtbij een goed argument, om dan vervolgens de tijdsgeest weer duidelijk zichtbaar te maken. Ook is het ongemakkelijk als Max Havelaar’s goede gedrag uitgebreid wordt geprezen, wetende dat de auteur eigenlijk zichzelf prijst. Hieruit komt ook zijn white saviour complex naar voren. Grappiger vond ik zijn opmerking dat je vrouwen niet moet vertellen over buikkrampen, omdat zij daar niet tegen zouden kunnen.
De nieuwe versie die ik las was alsnog vrij taai, en ik was blij dat ik voor het luisterboek (ingesproken door Cohen) had gekozen - een papieren versie had ik misschien niet eens uitgelezen. Na een tijdje ergerde ik me aan de detours van Multatuli en de toon die hij tegen lezers aanslaat.
Hij bespreekt soms uitgebreid waarom hij tot een bepaalde artistieke keuze is gekomen, wat niet altijd relevant is. Zo geeft hij een lange kritiek op de Romantiek, maar beschrijft hij vervolgens uitgebreid de natuurlijke omgeving van Indonesië en een tragisch liefdesverhaal.
Vanwege de impact van dit boek had ik iets stelligs verwacht, maar dat komt eigenlijk op het einde pas. Daar vond ik het boek ook het sterkste. Ik ben blij dat ik het gelezen heb, maar ik had niet verwacht dat de auteur zó zichzelf zou centeren, in plaats van de Indonesische bevolking zelf. Wat dat betreft merk je aan alles dat dit is geschreven in een koloniaal tijdperk.
Max Havelaar voelt nogal gedateerd aan. Multatuli beschrijft dat de Indonesische bevolking van nature ‘slaafs’ is, dus dat witte mensen daar rekening mee moeten houden. Alsof zij zichzelf onderwerpen. Ook hebben mensen van kleur niet hetzelfde karakter als witte mensen, waardoor zij veel privileges missen. Hij komt soms zó dichtbij een goed argument, om dan vervolgens de tijdsgeest weer duidelijk zichtbaar te maken. Ook is het ongemakkelijk als Max Havelaar’s goede gedrag uitgebreid wordt geprezen, wetende dat de auteur eigenlijk zichzelf prijst. Hieruit komt ook zijn white saviour complex naar voren. Grappiger vond ik zijn opmerking dat je vrouwen niet moet vertellen over buikkrampen, omdat zij daar niet tegen zouden kunnen.
De nieuwe versie die ik las was alsnog vrij taai, en ik was blij dat ik voor het luisterboek (ingesproken door Cohen) had gekozen - een papieren versie had ik misschien niet eens uitgelezen. Na een tijdje ergerde ik me aan de detours van Multatuli en de toon die hij tegen lezers aanslaat.
Hij bespreekt soms uitgebreid waarom hij tot een bepaalde artistieke keuze is gekomen, wat niet altijd relevant is. Zo geeft hij een lange kritiek op de Romantiek, maar beschrijft hij vervolgens uitgebreid de natuurlijke omgeving van Indonesië en een tragisch liefdesverhaal.
Vanwege de impact van dit boek had ik iets stelligs verwacht, maar dat komt eigenlijk op het einde pas. Daar vond ik het boek ook het sterkste. Ik ben blij dat ik het gelezen heb, maar ik had niet verwacht dat de auteur zó zichzelf zou centeren, in plaats van de Indonesische bevolking zelf. Wat dat betreft merk je aan alles dat dit is geschreven in een koloniaal tijdperk.
anijs's review against another edition
3.0
Ik kon niet altijd even goed volgen, maar het einde is savage en we besroen het in de les ALW en het is wel een bewonderensaardig boek.
emilysownworld's review against another edition
2.0
Als radical pamflet tegen de koloniale bezetting van Indonesië door Nederland in de tijdsgeest van de 17e eeuw is dit natuurlijk fantastisch, maar als boek om te lezen voor plezier is het echt vreselijk. Volgens m’n e-reader heb ik het in nog geen 3 uur uitgelezen maar ik heb er toch meer dan 3 maanden over gedaan met constante tegenzin onderweg.
Normaalgesproken zou ik een boek niet uitlezen als ik er zo weinig lol in had maar ja… het is nou eenmaal wel een stukje Nederlands literaire geschiedenis. 17-jarigen dit verplicht laten lezen op de middelbare school is echt onderdeel van waarom jonge mensen amper nog lezen en de leesvaardigheid van kinderen zo slecht is. Ik ben 28 en ik kwam er amper doorheen terwijl ik afgelopen 40 boeken gelezen heb en dus een fervent lezer ben. Let the kids learn to read for fun and they will discover the classics by themselves when they’re older!!!
Normaalgesproken zou ik een boek niet uitlezen als ik er zo weinig lol in had maar ja… het is nou eenmaal wel een stukje Nederlands literaire geschiedenis. 17-jarigen dit verplicht laten lezen op de middelbare school is echt onderdeel van waarom jonge mensen amper nog lezen en de leesvaardigheid van kinderen zo slecht is. Ik ben 28 en ik kwam er amper doorheen terwijl ik afgelopen 40 boeken gelezen heb en dus een fervent lezer ben. Let the kids learn to read for fun and they will discover the classics by themselves when they’re older!!!
bolotareads's review against another edition
3.0
Some great chapters but some boring ones. Super important work though!