Scan barcode
karolinka's review against another edition
funny
lighthearted
reflective
relaxing
medium-paced
- Plot- or character-driven? Character
- Strong character development? N/A
- Loveable characters? Yes
- Diverse cast of characters? Yes
- Flaws of characters a main focus? Yes
5.0
marie33's review
challenging
funny
reflective
medium-paced
- Plot- or character-driven? Character
- Strong character development? Yes
- Loveable characters? It's complicated
- Diverse cast of characters? It's complicated
- Flaws of characters a main focus? Yes
3.25
jeremyhornik's review
4.0
I'm going a little crazy for Lore Segal right now. This is a sort of memoir, like all her books, and sort of a magical realist thing, and sort of a satire on the literary life. What she does is make these wonderful characters, full of emotions and needs, and moves them along at a pace that is completely unforced and natural. And they have the neat trick of being both unpredictable (you don't know what they'll do next) and sympathetic (you believe what they do, and empathize with them for doing it.)
Anyhow, this is the story of Lucinella, a poet. She meets a variety of other literary types: a boyfriend, younger and older versions of herself (both called Lucinella), celebrated old poets, adolescent young poets, Russian poets, black poets, little magazine publishers, critics, and a pair of Greek gods. She meets them at retreats, and parties, and symposiums, and more parties. It's a bit precious, spelled out like that, and I don't imagine it's for everyone. But in the reading, it feels like the story of a life both deeply questioned and deeply felt, even at its most ambiguous.
Anyhow, this is the story of Lucinella, a poet. She meets a variety of other literary types: a boyfriend, younger and older versions of herself (both called Lucinella), celebrated old poets, adolescent young poets, Russian poets, black poets, little magazine publishers, critics, and a pair of Greek gods. She meets them at retreats, and parties, and symposiums, and more parties. It's a bit precious, spelled out like that, and I don't imagine it's for everyone. But in the reading, it feels like the story of a life both deeply questioned and deeply felt, even at its most ambiguous.
matwolinski's review
4.0
To aż dziwne, że na pojawienie się takiej książeczki musieliśmy czekać ponad 40 lat.
Nie sposób odmówić uroku tej książce. Segal zabiera nas do świata nowojorskich pisarzy i krytyków. Poznajmy ich w mitycznej kolonii Yaddo, która oferowała rezydencje artystom, a wśród nich aż 66 laureatom Pulitzera, 61 National Book Award… i tak można długo. Sielskie miejsce przesiąknięte sztuką i literaturą, gdzie posiłki podane są na stół, zapas wina w piwnicy uzupełniony i niczym nie trzeba się przejmować.
Odwiedzamy różne mieszania i imprezy, które przesiąknięte są literaturą i stanowią nieodłączony element życia. Brzmi jak naiwna nowela? Nic z tego. Lucinella mimo, że przedstawia świat pozujący na bohemę nie szczędzi mu uszczypliwości. Podskórnie można wyczuć zajadłą krytykę klasistowskiego i hermetycznego środowiska.
Mimo dziwnej formy, swoistej kroniki lapidarnie opisanych wypadków, Segal udaje się wypełnić ją meta narracją. Jest to powieść o pisaniu. O poszukiwaniu głębi i otwieraniu znaczeń. Od naiwnych i prostych rytuałów jak równo naostrzone ołówki i nowy notes, bo głębsze refleksje o literaturze samej w sobie, jej celach i sposobach ich realizacji.
Segal pisze krypto i meta cytatami. Jej język jest żywy i świeży. Przeczytajcie, a może to będzie kolejna ulubiona książka?
Nie sposób odmówić uroku tej książce. Segal zabiera nas do świata nowojorskich pisarzy i krytyków. Poznajmy ich w mitycznej kolonii Yaddo, która oferowała rezydencje artystom, a wśród nich aż 66 laureatom Pulitzera, 61 National Book Award… i tak można długo. Sielskie miejsce przesiąknięte sztuką i literaturą, gdzie posiłki podane są na stół, zapas wina w piwnicy uzupełniony i niczym nie trzeba się przejmować.
Odwiedzamy różne mieszania i imprezy, które przesiąknięte są literaturą i stanowią nieodłączony element życia. Brzmi jak naiwna nowela? Nic z tego. Lucinella mimo, że przedstawia świat pozujący na bohemę nie szczędzi mu uszczypliwości. Podskórnie można wyczuć zajadłą krytykę klasistowskiego i hermetycznego środowiska.
Mimo dziwnej formy, swoistej kroniki lapidarnie opisanych wypadków, Segal udaje się wypełnić ją meta narracją. Jest to powieść o pisaniu. O poszukiwaniu głębi i otwieraniu znaczeń. Od naiwnych i prostych rytuałów jak równo naostrzone ołówki i nowy notes, bo głębsze refleksje o literaturze samej w sobie, jej celach i sposobach ich realizacji.
Segal pisze krypto i meta cytatami. Jej język jest żywy i świeży. Przeczytajcie, a może to będzie kolejna ulubiona książka?
matttrevithick's review
3.0
This nice book, in its funnier moments, accurately nails why it's best to remain wary of authors, poets, writers, and other so-called intellectuals... very amusing and well written.
More...