Scan barcode
nicolcc12's review against another edition
4.0
3.5
Más que clases de literatura, las calificaría de clases de escritura, incluso de disección de la escritura del propio Cortázar. No lo digo de mala forma, pues, para mí, que admiro su trabajo y comparto obsesiones al momento de escribir (esfericidad en el relato, ritmo en la prosa, etc.) fue de mucha ayuda. Pero hay que destacar que sus (intentos de) definiciones teóricas fallan y no se encuentra casi ninguna rigurosidad: son clasecitas platicadas.
He cometido el pecado de no haber leído Rayuela todavía, pero creo que con las explicaciones que proporciona ya no sólo podré entenderlo, sino disfrutarlo.
Más que clases de literatura, las calificaría de clases de escritura, incluso de disección de la escritura del propio Cortázar. No lo digo de mala forma, pues, para mí, que admiro su trabajo y comparto obsesiones al momento de escribir (esfericidad en el relato, ritmo en la prosa, etc.) fue de mucha ayuda. Pero hay que destacar que sus (intentos de) definiciones teóricas fallan y no se encuentra casi ninguna rigurosidad: son clasecitas platicadas.
He cometido el pecado de no haber leído Rayuela todavía, pero creo que con las explicaciones que proporciona ya no sólo podré entenderlo, sino disfrutarlo.
wes209's review against another edition
4.0
To "Μαθήματα λογοτεχνίας" αφορά στα 8 μαθήματα που έδωσε ο Κορτάσαρ στους σπουδαστές Νοτιοαμερικανικών σπουδών του Πανεπιστημίου του Μπέρκλεϊ, το 1980.
"Μust have" για φανς του συγγραφέα αλλά και της ισπανόφωνης λογοτεχνίας μιας και το μεγαλύτερο μέρος των μαθημάτων ασχολείται με τον τρόπο που προσεγγίζει μια ιστορία ο Κορτάσαρ, με ανάλυση κάποιων διηγημάτων και μυθιστορημάτων (κουτσό και η ιστορία του Μανουέλ) και με το κοινωνικό και πολιτικό περιβάλλον της Λατινικής Αμερικής μέσα στο οποίο μεγάλωσε ως άνθρωπος και συγγραφέας.
Αν και θα ήθελα περισσότερο γενικό υλικό μιας και με τον συγγραφέα δεν έχω κάποια σχέση πέραν 2-3 διηγημάτων, καταφέρνει να κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον γιατί αν και έχει απέναντι του ένα κοινό που εξ αρχής η σχέση τους είναι άνιση (μιλάει ένας συγγραφέας σταρ της εποχής στους φανς του), δεν ενδιαφέρεται ούτε να ταΐσει τον μύθο του, ούτε να πουλήσει το προφίλ της αυθεντίας. Επιλέγει να μιλήσει απλά και κατανοητά, δεν μπλέκει με δύσκολα θέματα ούτε αναλώνεται σε φιλοσοφίες και καταφέρνει όσο προχωράνε τα μαθήματα να παραμένει προσιτός.
Ο Κορτάσαρ αγαπάει το Φανταστικό, δεν θέλει να σκέφτεται την πραγματικότητα ως κάτι το τελεσίδικο, θέλει χώρο μέσα της να φανταστεί να εφεύρει και να ονειρευτεί, έτσι καταλήγει να ασχολείται με θέματα που μέσα τους μπορεί να βρει χώρο να απλωθεί, όπως ο χρόνος. Αγαπάει την Λατινική Αμερική και πολλές από τις αναφορές του για συγγραφείς που τον επηρέασαν, αφορούν σε ονόματα που δεν κατάφεραν να περάσουν τα όρια της χώρας τους. Δείχνει πόσο αγαπάει τον γραπτό λόγο και την ιστορία με αναφορές από τον Ανακρέοντα μέχρι τον Μεγάλο Χ.Λ. Μπόρχες.
Όλα αυτά φτιάχνουν το προφίλ ενός ανθρώπου γλυκού και πραγματικά αν και το βιβλίο το διάβασα απλά για τις έξτρα γνώσεις που προσφέρει σχετικά με τη λογοτεχνία, κατέληξε να με κάνει να αγαπήσω τον Δάσκαλο Κορτάσαρ. Όσο οι άνθρωποι και η Ακαδημία ψάχνουν απεγνωσμένα ήρωες για να επιβεβαιώσουν πως δεν χάνουν τον χρόνο τους με τη λογοτεχνία και μυθοποιούν ακόμα και την κλανιά του συγγραφέα, θα χρειαζόμαστε παραπάνω ανθρώπους με την απλότητα του Κορτάσαρ να στέκεται δίπλα στους μαθητές του και να θαυμάζει μαζί τους τη Λογοτεχνία.
"Μust have" για φανς του συγγραφέα αλλά και της ισπανόφωνης λογοτεχνίας μιας και το μεγαλύτερο μέρος των μαθημάτων ασχολείται με τον τρόπο που προσεγγίζει μια ιστορία ο Κορτάσαρ, με ανάλυση κάποιων διηγημάτων και μυθιστορημάτων (κουτσό και η ιστορία του Μανουέλ) και με το κοινωνικό και πολιτικό περιβάλλον της Λατινικής Αμερικής μέσα στο οποίο μεγάλωσε ως άνθρωπος και συγγραφέας.
Αν και θα ήθελα περισσότερο γενικό υλικό μιας και με τον συγγραφέα δεν έχω κάποια σχέση πέραν 2-3 διηγημάτων, καταφέρνει να κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον γιατί αν και έχει απέναντι του ένα κοινό που εξ αρχής η σχέση τους είναι άνιση (μιλάει ένας συγγραφέας σταρ της εποχής στους φανς του), δεν ενδιαφέρεται ούτε να ταΐσει τον μύθο του, ούτε να πουλήσει το προφίλ της αυθεντίας. Επιλέγει να μιλήσει απλά και κατανοητά, δεν μπλέκει με δύσκολα θέματα ούτε αναλώνεται σε φιλοσοφίες και καταφέρνει όσο προχωράνε τα μαθήματα να παραμένει προσιτός.
Ο Κορτάσαρ αγαπάει το Φανταστικό, δεν θέλει να σκέφτεται την πραγματικότητα ως κάτι το τελεσίδικο, θέλει χώρο μέσα της να φανταστεί να εφεύρει και να ονειρευτεί, έτσι καταλήγει να ασχολείται με θέματα που μέσα τους μπορεί να βρει χώρο να απλωθεί, όπως ο χρόνος. Αγαπάει την Λατινική Αμερική και πολλές από τις αναφορές του για συγγραφείς που τον επηρέασαν, αφορούν σε ονόματα που δεν κατάφεραν να περάσουν τα όρια της χώρας τους. Δείχνει πόσο αγαπάει τον γραπτό λόγο και την ιστορία με αναφορές από τον Ανακρέοντα μέχρι τον Μεγάλο Χ.Λ. Μπόρχες.
Όλα αυτά φτιάχνουν το προφίλ ενός ανθρώπου γλυκού και πραγματικά αν και το βιβλίο το διάβασα απλά για τις έξτρα γνώσεις που προσφέρει σχετικά με τη λογοτεχνία, κατέληξε να με κάνει να αγαπήσω τον Δάσκαλο Κορτάσαρ. Όσο οι άνθρωποι και η Ακαδημία ψάχνουν απεγνωσμένα ήρωες για να επιβεβαιώσουν πως δεν χάνουν τον χρόνο τους με τη λογοτεχνία και μυθοποιούν ακόμα και την κλανιά του συγγραφέα, θα χρειαζόμαστε παραπάνω ανθρώπους με την απλότητα του Κορτάσαρ να στέκεται δίπλα στους μαθητές του και να θαυμάζει μαζί τους τη Λογοτεχνία.
na_thosd's review against another edition
4.0
“Me di cuenta de que yo vivía sin haberlo sabido en una familiaridad total con lo fantástico porque me parecía tan aceptable, posible y real como el hecho de tomar una sopa a las ocho de la noche; con lo cual (y esto se lo pude decir a un crítico que se negaba a entender cosas evidentes) creo que yo era ya en esa época profundamente realista, más realista que los realistas puesto que los realistas como mi amigo aceptaban la realidad hasta un cierto punto y después todo lo demás era fantástico. Yo aceptaba una realidad más grande, más elástica, más expandida, donde entraba todo...”
aliki's review against another edition
5.0
[ Το φανταστικο που τόσο πολυ το αγαπώ και το χω χρησιμοποιήσει για να κτισω το έργο μου, είναι το μόνο που βοηθάει να προβληθει πιο καθαρά και πιο δυνατά η πραγματικοτητα που μας περιβαλλει. ]
pollo's review against another edition
4.0
Una excelente serie de conferencias del maestro, sencillas y entretenidas por la horizontalidad frente a sus alumnos y por poder escuchar (leer) del propio autor los antecedentes de muchas de sus obras, lo que me ha servido para poder entender un poco más al genial argentino. Lástima nomás que las preguntas de sus alumnos hayan sido, en ocasiones, bastante mediocres. Fue una sorpresa descubrir el origen de una de las Prosas apátridas de Ribeyro aquí, sobre las ideas de un uruguayo y la sutil línea entre locura y cordura (p. 225-226), como el personaje se presentó a un concurso de la Unesco, quizás lo conoció ahí. O tal vez él sí leyó ese texto de Rayuela que yo soslayé.
jadzia's review
5.0
"Literature Class" is a collection of Cortazar's lectures on different topics - all connected to literature of course, mostly his, but he does talk a lot about the general state of Latin American literary scene at the time, when he had given the lectures. It is a surprisinigly funny book - Cortazar was a man of great humour and while reading this lectures, I felt just like a student, listening to someone much smarter and experienced but at the same time winking at me, making sure I don't take everything so seriously. I really enjoyed the way it was published - transcribed - with questions and answers at the end, so I could actually imagine how the lectures could have looked like.
Cortazar talked quite a lot about his exile, living in Paris and experience of coming back to Latin America, and then the struggle of literature that needs to be entertaining but at the same time, if it can, should be involved in one way or another. I think it was a great complement to his fiction, since he often explained on the writing process, the way he got to create his best work and the situations, fact and stories he based on his novels.
Cortazar talked quite a lot about his exile, living in Paris and experience of coming back to Latin America, and then the struggle of literature that needs to be entertaining but at the same time, if it can, should be involved in one way or another. I think it was a great complement to his fiction, since he often explained on the writing process, the way he got to create his best work and the situations, fact and stories he based on his novels.