Scan barcode
seppeds's review against another edition
5.0
Tijdens de Eerste Wereldoorlog was Ludwig Wittgenstein vol lof over het kleine evangelie (1881-1883) van Tolstoj, hij zei zelfs dat "het hem in leven heeft gehouden" tijdens de zwaarste maanden van de oorlog. Hij las dit naast het hoofdwerk van Schopenhauer en terwijl hij de fundamenten doordacht van zijn Tractatus. Deze opvallende woorden brachten me naar dit korte maar rijke boek.
Tolstoj heeft de 4 evangelieën gesynthetiseerd en herschreven in een prachtig proza met filosofische fijngevoeligheid. Ook Tolstoj was erg onder de indruk door Schopenhauers atheïstische spiritualiteit en hoe deze voor ascese pleitte. Mede hierdoor geïnspireerd heeft hij zijn eigen opvattingen gesystematiseerd aan de hand van de verhalen van de evangelieschrijvers.
De leerstellingen van het christelijke wereldbeeld, zoals het leven naar de geest in de plaats van het lichaam, en het statuut van de "wil van de vader" - in de zin van het volgen van hogere idealen - worden haarscherp uiteengezet. Jezus is niet een mysterieuze profeet maar gaat uit van alledaagse wijsheden die voor iedereen bruikbaar zijn. Jezus is een moralist en niet een heilige die wonderen verricht, bij Tolstoj moet dit allegorisch gelezen worden. Vanuit een visie van rationalisme verwerpt Tolstoj al het wonderlijke en buitengewone uit de evangelieën, in voordele van de concrete morele regels die worden uiteengezet door Jezus. In wezen heeft deze lezing veel meer weg van een ander perspectief aannemen dan een bovenmenselijke wet te volgen. In Tolstojs eigen woorden is het resultaat niets minder dan "Christus zonder het Christendom".
Het opzet van het boek is creatief in alle eenvoud. Het Onze Vader wordt geanalyseerd in 12 verzen, die op hun beurt in 12 hoofdstukken worden uitgewerkt om de symboliek te verhelderen. Tolstoj verklaart in de introductie tot zijn verbazing hoe dit gebed de kern van de hele leer van Christus bevat. In elk hoofdstuk wordt vervolgens aan de hand van verhalen en stelregels de praktische betekenis voorgesteld, als het ware zoals een handboek.
Tolstoj toont in zijn lezing van Christus' woorden zijn eigen sociaal-religieuze opvattingen. Christus wordt voorgesteld als een individualist en non-conformist. In plaats van de wetten van de oude orthodoxe schriftgeleerden te volgen opteert Christus om naar het innerlijke geweten te luisteren, empathie na te streven en sociale verandering teweeg te brengen. Jezus is anti-autoritair in deze lezing en verwerpt de geïnstitutionaliseerde Joodse leerstellingen die blindelings werden gevolgd in die tijd.
De kritiek in dit boek van Jezus op de leer van Mozes in het Oude Testament is parallel met Tolstojs eigen kritiek op de Russische Orthodoxe Kerk, die ook vastgeroest waren in rituelen en dogma. Deze ideeën zijn ook onder meer uiteengezet in de autobiografische tekst "mijn biecht" uit 1881. Door deze tekst, en de andere kritische teksten die Tolstoj schreef zal hij uiteindelijk geëxcommuniceerd worden door de Orthodoxen in 1901.
De hier voorgestelde lezing van Jezus' leer is geactualiseerd, het typische universalisme van Jezus leer wordt verteld op gemoderniseerde wijze. Het gaat om kritiek durven geven op in steen gebeitelde idealen en de moed hebben om een authentieke eigen stem te volgen. Het doet denken aan Thomas a Kempis opzet van "De imitatione Christi" maar dan toegepast op de 19de en 20ste eeuwse realiteit. Niet voor niets is dit werk een aanzet geweest voor revolutionair denken en Christelijk anarchisme.
Het was een plezier te genieten van Tolstojs fijgevoelige radicaliteit in dit korte, persoonlijke evangelie.
Tolstoj heeft de 4 evangelieën gesynthetiseerd en herschreven in een prachtig proza met filosofische fijngevoeligheid. Ook Tolstoj was erg onder de indruk door Schopenhauers atheïstische spiritualiteit en hoe deze voor ascese pleitte. Mede hierdoor geïnspireerd heeft hij zijn eigen opvattingen gesystematiseerd aan de hand van de verhalen van de evangelieschrijvers.
De leerstellingen van het christelijke wereldbeeld, zoals het leven naar de geest in de plaats van het lichaam, en het statuut van de "wil van de vader" - in de zin van het volgen van hogere idealen - worden haarscherp uiteengezet. Jezus is niet een mysterieuze profeet maar gaat uit van alledaagse wijsheden die voor iedereen bruikbaar zijn. Jezus is een moralist en niet een heilige die wonderen verricht, bij Tolstoj moet dit allegorisch gelezen worden. Vanuit een visie van rationalisme verwerpt Tolstoj al het wonderlijke en buitengewone uit de evangelieën, in voordele van de concrete morele regels die worden uiteengezet door Jezus. In wezen heeft deze lezing veel meer weg van een ander perspectief aannemen dan een bovenmenselijke wet te volgen. In Tolstojs eigen woorden is het resultaat niets minder dan "Christus zonder het Christendom".
Het opzet van het boek is creatief in alle eenvoud. Het Onze Vader wordt geanalyseerd in 12 verzen, die op hun beurt in 12 hoofdstukken worden uitgewerkt om de symboliek te verhelderen. Tolstoj verklaart in de introductie tot zijn verbazing hoe dit gebed de kern van de hele leer van Christus bevat. In elk hoofdstuk wordt vervolgens aan de hand van verhalen en stelregels de praktische betekenis voorgesteld, als het ware zoals een handboek.
Tolstoj toont in zijn lezing van Christus' woorden zijn eigen sociaal-religieuze opvattingen. Christus wordt voorgesteld als een individualist en non-conformist. In plaats van de wetten van de oude orthodoxe schriftgeleerden te volgen opteert Christus om naar het innerlijke geweten te luisteren, empathie na te streven en sociale verandering teweeg te brengen. Jezus is anti-autoritair in deze lezing en verwerpt de geïnstitutionaliseerde Joodse leerstellingen die blindelings werden gevolgd in die tijd.
De kritiek in dit boek van Jezus op de leer van Mozes in het Oude Testament is parallel met Tolstojs eigen kritiek op de Russische Orthodoxe Kerk, die ook vastgeroest waren in rituelen en dogma. Deze ideeën zijn ook onder meer uiteengezet in de autobiografische tekst "mijn biecht" uit 1881. Door deze tekst, en de andere kritische teksten die Tolstoj schreef zal hij uiteindelijk geëxcommuniceerd worden door de Orthodoxen in 1901.
De hier voorgestelde lezing van Jezus' leer is geactualiseerd, het typische universalisme van Jezus leer wordt verteld op gemoderniseerde wijze. Het gaat om kritiek durven geven op in steen gebeitelde idealen en de moed hebben om een authentieke eigen stem te volgen. Het doet denken aan Thomas a Kempis opzet van "De imitatione Christi" maar dan toegepast op de 19de en 20ste eeuwse realiteit. Niet voor niets is dit werk een aanzet geweest voor revolutionair denken en Christelijk anarchisme.
Het was een plezier te genieten van Tolstojs fijgevoelige radicaliteit in dit korte, persoonlijke evangelie.
samue_l's review against another edition
4.0
Wanna know about Jesus, but without the miracles, dogma, church, superstition, and other useless baggage propagated by organized Christian religion? This might be for you. Oh, and Leo Tolstoy wrote it. He undertook the research and writing to combat his suicidal and nihilistic ideations, which is a worthwhile footnote.
It wasn’t as profound as I halfway hoped, but seeing this take on the gospel was refreshing as hell. If nothing else, this book puts into perspective how the teachings of Jesus the man have been grotesquely twisted and weaponized over the ages in service of some awful causes.
My takeaway? If Jesus were alive today, he’d be a raging liberal who gives abortions and hangs out with non-binary folks and drug dealers and still teaches the same things and the very people who use him as a pathetic excuse for hatred would themselves end up condemning him.
I had a far better time interacting with and turning over the material in my head than reading the book itself, which was a unique experience. Not bad—for me anyway.
It wasn’t as profound as I halfway hoped, but seeing this take on the gospel was refreshing as hell. If nothing else, this book puts into perspective how the teachings of Jesus the man have been grotesquely twisted and weaponized over the ages in service of some awful causes.
My takeaway? If Jesus were alive today, he’d be a raging liberal who gives abortions and hangs out with non-binary folks and drug dealers and still teaches the same things and the very people who use him as a pathetic excuse for hatred would themselves end up condemning him.
I had a far better time interacting with and turning over the material in my head than reading the book itself, which was a unique experience. Not bad—for me anyway.
bradach's review against another edition
5.0
I agree with Tolstoy’s interpretation and re-imagining or compilation of the Gospels and Jesus’ life and teachings for the most part. This was an excellent read, strip out superstition and emphasis on the allegorical or spiritual meaning behind Jesus’ teaching is always what I thought Christianity should and was originally meant to be. God is within you, not some external entity. Recognizing this and loving all without exception is the essence of Jesus’ teachings. If this was Christianity today, it would be a positive, unifying force and lifestyle. I think many of the great theologians and Christian ascetics throughout history took it mostly as Tolstoy does, but that is not the case for whatever we call the nonsense it is thought to be today and that many church institutions have turned it into.
adamcarrico91's review against another edition
This is certainly an interesting interpretation of the Bible. I really like the entire premise, which is basically that Tolstoy wanted teachings that could translate into direct action in his life. The idea of heaven was irrelevant because at the moment he is on earth.
I appreciated the commentary sections at the beginning of the book more than anything. I found it really interesting that he leaves out the resurrection. Overall, it was a neat read, but the translation itself was not life changing.
I appreciated the commentary sections at the beginning of the book more than anything. I found it really interesting that he leaves out the resurrection. Overall, it was a neat read, but the translation itself was not life changing.