Scan barcode
from_the_saturn's review against another edition
4.0
⭐⭐⭐⭐
บทแรกๆ เข้าใจง่าย Umbertoคือคนช่างแซะ แซะได้เจ็บได้ให้ผู้อ่านยิ้มมุมปากได้เรื่อยๆ ชอบสุดคือบทแรกนี่แหละ บทหลังศัพท์เฉพาะทางเยอะจนอึนเลย แต่เชิงอรรถด้านหลังยังพอช่วยชีวิตได้อยู่ โดยรวมแล้วชอบนะแต่ยังไม่สุด บางบทยังอ่านไม่เข้าใจเท่าไร
เราเห็นด้วยกับประโยคนี้มาก “เพื่อให้เด็กๆ ลืมเสียว่ามนุษย์โหดร้ายแค่ไหน ผู้ใหญ่จึงอธิบายให้เด็กฟังจนมากเกินไปว่าหมีจิตใจดี แทนที่จะบอกไปตามสัตย์จริงว่ามนุษย์คืออะไร และหมีคืออะไร” - พอเราถอยออกมามองจะเห็นเลยว่าสิ่งมีชีวิตที่เบียดเบียนสัตว์อื่นมากที่สุดบนโลกนี้ก็มนุษย์นี่ล่ะ
เพียงชื่อบทจากสารบัญ เริ่มเห็นได้ถึงนัยยะเสียดสีในบริบทยุค '90s
- วิธีพักร้อนอย่างชาญฉลาด
- วิธีหลีกเลี่ยงโรคติดต่อ
- วิธีพูดถึงสัตว์
- วิธีใช้หม้อกาแฟนรก
- วิธีใช้คนขับแท็กซี่
- วิธีไม่รู้เวลา // โอ๊ย เหยียดคนรวยอะ
- วิธีไม่ใช้แฟกซ์ // บทนี้ตลกมาก
- วิธีปฏิบัติตัวกับคนคุ้นหน้า
บทแรกๆ เข้าใจง่าย Umbertoคือคนช่างแซะ แซะได้เจ็บได้ให้ผู้อ่านยิ้มมุมปากได้เรื่อยๆ ชอบสุดคือบทแรกนี่แหละ บทหลังศัพท์เฉพาะทางเยอะจนอึนเลย แต่เชิงอรรถด้านหลังยังพอช่วยชีวิตได้อยู่ โดยรวมแล้วชอบนะแต่ยังไม่สุด บางบทยังอ่านไม่เข้าใจเท่าไร
เราเห็นด้วยกับประโยคนี้มาก “เพื่อให้เด็กๆ ลืมเสียว่ามนุษย์โหดร้ายแค่ไหน ผู้ใหญ่จึงอธิบายให้เด็กฟังจนมากเกินไปว่าหมีจิตใจดี แทนที่จะบอกไปตามสัตย์จริงว่ามนุษย์คืออะไร และหมีคืออะไร” - พอเราถอยออกมามองจะเห็นเลยว่าสิ่งมีชีวิตที่เบียดเบียนสัตว์อื่นมากที่สุดบนโลกนี้ก็มนุษย์นี่ล่ะ
เพียงชื่อบทจากสารบัญ เริ่มเห็นได้ถึงนัยยะเสียดสีในบริบทยุค '90s
- วิธีพักร้อนอย่างชาญฉลาด
- วิธีหลีกเลี่ยงโรคติดต่อ
- วิธีพูดถึงสัตว์
- วิธีใช้หม้อกาแฟนรก
- วิธีใช้คนขับแท็กซี่
- วิธีไม่รู้เวลา // โอ๊ย เหยียดคนรวยอะ
- วิธีไม่ใช้แฟกซ์ // บทนี้ตลกมาก
- วิธีปฏิบัติตัวกับคนคุ้นหน้า
stardewluna's review against another edition
4.0
sto ridendo da tre ore per "prostatan, menopausin, piattolax". sono una persona semplice
nikemv's review against another edition
5.0
[Scopro solo a fine lettura che la maggior parte dei testi è stata presa da un'altra raccolta dell'autore, "Secondo diario minimo"; ma sono una persona debole e accantonerò la furbata editoriale, lasciando immutata la mia valutazione.]
«Non sta scritto da nessuna parte che per filosofare occorra parlare difficile.»
Il genio è quello che non si prende troppo sul serio e che varia i suoi argomenti dai massimi sistemi ai cataloghi di prodotti acquistabili sugli aerei, dalle trafile affrontate per sostituire un documento rubato alle opinioni personali su scienza e tecnologia.
Certo il rischio di sentirsi ignoranti è reale (vedasi "Come fare vacanze intelligenti"), ma per una volta possiamo sentirci ignoranti con gioia, con la rassicurante certezza che certi angoli dello scibile umano possono tranquillamente restarsene lì dove sono, e noi possiamo continuare a vivere felici.
Ma in tutto questo, tra argomenti che stuzzicano la curiosità e altri che potrebbero provocare sbadigli fin dal titolo (voi leggeteli lo stesso!), Eco riesce a parlare di arte, della bellezza della nostra lingua, del rispetto reciproco, dell'importanza della memoria. Quindi comunque, a fine lettura, mi sono sentita un po' meno ignorante di prima.
[Più leggo l'Eco saggista, teorico, semplicemente discorsivo, più trovo difficile approcciarmi all'Eco romanziere, più costruito, che apprezzo ma per cui non stravedo. Gli scritti teorici danno l'immagine di una persona con la quale si sarebbe potuto discutere di qualsiasi argomento con la massima piacevolezza.]
«Non sta scritto da nessuna parte che per filosofare occorra parlare difficile.»
Il genio è quello che non si prende troppo sul serio e che varia i suoi argomenti dai massimi sistemi ai cataloghi di prodotti acquistabili sugli aerei, dalle trafile affrontate per sostituire un documento rubato alle opinioni personali su scienza e tecnologia.
Certo il rischio di sentirsi ignoranti è reale (vedasi "Come fare vacanze intelligenti"), ma per una volta possiamo sentirci ignoranti con gioia, con la rassicurante certezza che certi angoli dello scibile umano possono tranquillamente restarsene lì dove sono, e noi possiamo continuare a vivere felici.
Ma in tutto questo, tra argomenti che stuzzicano la curiosità e altri che potrebbero provocare sbadigli fin dal titolo (voi leggeteli lo stesso!), Eco riesce a parlare di arte, della bellezza della nostra lingua, del rispetto reciproco, dell'importanza della memoria. Quindi comunque, a fine lettura, mi sono sentita un po' meno ignorante di prima.
[Più leggo l'Eco saggista, teorico, semplicemente discorsivo, più trovo difficile approcciarmi all'Eco romanziere, più costruito, che apprezzo ma per cui non stravedo. Gli scritti teorici danno l'immagine di una persona con la quale si sarebbe potuto discutere di qualsiasi argomento con la massima piacevolezza.]
shaunabdilla's review against another edition
4.0
In stark contrast with his other works (esp. The Name of the Rose and Faucoult's Pendulum), this collection demonstrates Eco's satirical vein, his expansive literary knowledge, as well as some necessary, typical, sarcastic Italian self-deprecation, whilst tugging throughout on our heartstrings in nostalgia of the Mediterranean 80s and 90s.
chiarsbedem's review against another edition
adventurous
challenging
funny
reflective
medium-paced
3.75
theoeng's review against another edition
3.0
จิกกัดประชดประชัน และขยี้ได้สุดทางมาก ไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ตาม ขยี้แบบขยี้จริงๆ 5555
แต่อ่านแล้วแอบตาลายแฮะ ชื่อเฉพาะภาษาอิตาลีเยอะไปหมด
แต่อ่านแล้วแอบตาลายแฮะ ชื่อเฉพาะภาษาอิตาลีเยอะไปหมด
lunajustreads's review
funny
lighthearted
reflective
relaxing
fast-paced
5.0
Funniest book I've ever read
danatnada's review against another edition
4.0
ชอบ อ่านไม่ยากเพราะผู้แปลพยายามแทรกคำอธิบายเพิ่มเติมอยู่เรื่อย ๆ จิกกัดสนุกดี
sci_cloudy's review against another edition
Einzelne 'Gebrauchsanweisungen' für alltägliche oder auch nicht ganz so alltägliche Situationen. Umberto Ecco ist ein meister der Erzählkunst; das ist unbezweifelt. Mit diesem Buch haben ich erkannt, dass er auch einen feinen Sinn für sich steigernden Sarkasmus hat. Sehr unterhaltsam.