Scan barcode
ipiulaloutre's review against another edition
2.0
Un peu cher pour ce que c'est. Le travail documentaire de George Perec et Robert Bober est réduit aux présentations de l'île et aux réflexion de Perec sur sa judéité et son rapport à l'immigration. Les entretiens ont été supprimés et il ne reste que la coquille d'une présentation d'Ellis Island. En ôtant le vivant, les humains, de ce texte, l'éditeur en fait un article générique sur les lieux de transit. Dommage. Sans doute intéressant si on n'a jamais entendu parler d'Ellis Island et de son histoire. Inutile sinon.
bookgirl_reads's review against another edition
5.0
Τι να γράψω για αυτό το συγκλονιστικό βιβλίο; Έλις Άιλαντ, η το νησί των δακρύων, άνοιξε το 1892 και μέχρι το 1954 αποτελούσε κέντρο υποδοχής των μεταναστών Δεν βρίσκω λόγια, για αυτή τη νουβέλα, ειναι συγκλονιστικό το κείμενο, το έχω γεμίσει post it όλο, οπότε παραθέτω κάποια αποσπάσματα:
Όπου τίποτα δεν έχει κερδηθεί,
όπου όσοι έφυγαν δεν είχαν φτάσει ακόμα,
όπου όσοι άφησαν τα πάντα
δεν είχαν τίποτα αποκτήσει ακόμα
κι όπου δεν είχες τίποτ' άλλο να κάνεις απ'το να περιμένεις,
ελπίζοντας ότι όλα θα πήγαιναν καλά..
Πως να περιγράψεις;
Πως να αφηγηθείς;
Πως να κοιτάξεις;
Πως ν' αναγνωρίσεις αυτόν τον τόπο;
Πως ν' αναπαραστήσεις αυτό που υπήρξε;
Πως να διαβάσεις αυτά τα ίχνη;
Πως να πας πιο πέρα, να πας πίσω, να μην σταματήσεις μπροστά σ' αυτό που σου δείχνουν;
Όπου τίποτα δεν έχει κερδηθεί,
όπου όσοι έφυγαν δεν είχαν φτάσει ακόμα,
όπου όσοι άφησαν τα πάντα
δεν είχαν τίποτα αποκτήσει ακόμα
κι όπου δεν είχες τίποτ' άλλο να κάνεις απ'το να περιμένεις,
ελπίζοντας ότι όλα θα πήγαιναν καλά..
Πως να περιγράψεις;
Πως να αφηγηθείς;
Πως να κοιτάξεις;
Πως ν' αναγνωρίσεις αυτόν τον τόπο;
Πως ν' αναπαραστήσεις αυτό που υπήρξε;
Πως να διαβάσεις αυτά τα ίχνη;
Πως να πας πιο πέρα, να πας πίσω, να μην σταματήσεις μπροστά σ' αυτό που σου δείχνουν;
kilburnadam's review
4.0
Georges Perec's Ellis Island is a poignant meditation on the experiences of immigrants who arrived in America through the iconic gateway of Ellis Island. Originally published in 1979, it has been reissued in a new edition. The piece delves into the hopes, fears, and dreams of those who journeyed to America to forge new lives, and the obstacles they encountered along the way. Perec's prose is both evocative and empathetic, serving as a reminder of the profound power of language to convey the complexities of the human experience. His lyrical words capture the emotional intensity of the immigrant journey with insight and compassion, resonating deeply with the intricacies of the human condition.
emmalynallan's review
emotional
informative
sad
fast-paced
5.0
As someone who knew very little about Ellis Island, Perec wrote in such a heartfelt way that was additionally so informative. I really appreciated this writing and I liked learning more about Ellis Island and the many stories that island holds
sweetjaneeyre's review against another edition
5.0
Σε δοκιμιακό επίπεδο, με φανερά μεταμοντέρνες συγγραφικές καταβολές, αυτό το κείμενο είναι ένα από τα καλύτερα δικά του που έχω διαβάσει. Ίσως και το καλύτερο.
"γιατί λέμε αυτές τις ιστορίες;
τι ήρθαμε να βρούμε εδώ;
τι ήρθαμε να ρωτήσουμε;
μακρυά από μας στο χρόνο και στο χώρο,
αυτός ο τόπος αποτελεί για μας μέρος
μιας μνήμης δυνητικής, μιας πιθανής
αυτοβιογραφίας.
οι γονείς μας ή οι παππούδες μας θα μπορούσε
να έχουν βρεθεί εδώ
η μοίρα, τις περισσότερες φορές, το αποφάσισε
να μείνουν στην Πολωνία ή να μη μείνουν,
να τερματίσουν το ταξίδι τους στη Γερμανία,
στην Αυστρία, στην Αγγλία ή στη Γαλλία"
***
"την ώρα που οι Boat People συνεχίζουν να
πηγαίνουν από νησί σε νησί αναζητώντας
όλο και πιο απρόσβατα καταφύγια, μπορεί να
φανεί γελοίο, μάταιο ή συναισθηματικά
οχληρό να επιχειρήσει κανείς να ανακαλέσει
αυτές τις ήδη παμπάλαιες ιστορίες
αλλά εμείς, κάνοντάς το, είχαμε τη βεβαιότητα
ότι συντελέσαμε στο ν' αντηχήσουν οι δύο
λέξεις που υπήρχαν στον ίδιο πυρήνα
αυτής της μακράς περιπέτειας· αυτές οι δύο
λέξεις, οι ανάλαφρες, δυσσύλληπτες, ασταθείς
και φευγαλέες, που στέλνουν συνεχώς η μια
στην άλλη τα τρεμάμενα φώτα τους, οι λέξεις
περιπλάνηση και ελπίδα."
"γιατί λέμε αυτές τις ιστορίες;
τι ήρθαμε να βρούμε εδώ;
τι ήρθαμε να ρωτήσουμε;
μακρυά από μας στο χρόνο και στο χώρο,
αυτός ο τόπος αποτελεί για μας μέρος
μιας μνήμης δυνητικής, μιας πιθανής
αυτοβιογραφίας.
οι γονείς μας ή οι παππούδες μας θα μπορούσε
να έχουν βρεθεί εδώ
η μοίρα, τις περισσότερες φορές, το αποφάσισε
να μείνουν στην Πολωνία ή να μη μείνουν,
να τερματίσουν το ταξίδι τους στη Γερμανία,
στην Αυστρία, στην Αγγλία ή στη Γαλλία"
***
"την ώρα που οι Boat People συνεχίζουν να
πηγαίνουν από νησί σε νησί αναζητώντας
όλο και πιο απρόσβατα καταφύγια, μπορεί να
φανεί γελοίο, μάταιο ή συναισθηματικά
οχληρό να επιχειρήσει κανείς να ανακαλέσει
αυτές τις ήδη παμπάλαιες ιστορίες
αλλά εμείς, κάνοντάς το, είχαμε τη βεβαιότητα
ότι συντελέσαμε στο ν' αντηχήσουν οι δύο
λέξεις που υπήρχαν στον ίδιο πυρήνα
αυτής της μακράς περιπέτειας· αυτές οι δύο
λέξεις, οι ανάλαφρες, δυσσύλληπτες, ασταθείς
και φευγαλέες, που στέλνουν συνεχώς η μια
στην άλλη τα τρεμάμενα φώτα τους, οι λέξεις
περιπλάνηση και ελπίδα."
dreesreads's review
1.0
Page 14: an entire paragraph dedicated to explaining how inspectors at Ellis Island changed peoples' names.
OK, that never happened. It's a myth. This is known (see links below), now. I was hoping for a footnote explaining the error. No? OK...well, I imagine it will be discussed in the afterword. Wrong! Page 59: "As lore had it, they seemed to translate last names almost homophonically, subjecting them to distortions that rendered them unrecognizable..." NOOOOOO. The inspectors at Ellis Island did not even write down names. The names were written--the passenger lists you can view online--were written at the point of embarkation, when the tickets were purchased (and crossed out names purchased tickets but did not embark). This is not lore, this is MYTH.
Don't hire a poet to write about and explain history. Please. As a historian and genealogist, we don't need myths like this spread further.
Some name change articles (there are LOTS):
Smithsonian Mag: https://www.smithsonianmag.com/smithsonian-institution/ask-smithsonian-did-ellis-island-officials-really-change-names-immigrants-180961544/
NYPL: https://www.nypl.org/blog/2013/07/02/name-changes-ellis-island
JewishGen: https://www.jewishgen.org/infofiles/ellismythnames.html
ALA Journal: https://journals.ala.org/index.php/dttp/article/view/6655/8939
Times of Israel: https://www.timesofisrael.com/jewish-americans-changed-their-names-but-not-at-ellis-island/
OK, that never happened. It's a myth. This is known (see links below), now. I was hoping for a footnote explaining the error. No? OK...well, I imagine it will be discussed in the afterword. Wrong! Page 59: "As lore had it, they seemed to translate last names almost homophonically, subjecting them to distortions that rendered them unrecognizable..." NOOOOOO. The inspectors at Ellis Island did not even write down names. The names were written--the passenger lists you can view online--were written at the point of embarkation, when the tickets were purchased (and crossed out names purchased tickets but did not embark). This is not lore, this is MYTH.
Don't hire a poet to write about and explain history. Please. As a historian and genealogist, we don't need myths like this spread further.
Some name change articles (there are LOTS):
Smithsonian Mag: https://www.smithsonianmag.com/smithsonian-institution/ask-smithsonian-did-ellis-island-officials-really-change-names-immigrants-180961544/
NYPL: https://www.nypl.org/blog/2013/07/02/name-changes-ellis-island
JewishGen: https://www.jewishgen.org/infofiles/ellismythnames.html
ALA Journal: https://journals.ala.org/index.php/dttp/article/view/6655/8939
Times of Israel: https://www.timesofisrael.com/jewish-americans-changed-their-names-but-not-at-ellis-island/
More...