Take a photo of a barcode or cover
4.04 AVERAGE
4.04 AVERAGE
Troppo lento. La storia è pure carina, ma davvero troppo lento
Watership Down hopped so Warrior Cats could run.
An adventurous romp through the dangers and beauties of nature. Adams had a really lovely way of creating imagery that I really enjoyed. Almost making an intangible feeling or concept a physical thing.
An adventurous romp through the dangers and beauties of nature. Adams had a really lovely way of creating imagery that I really enjoyed. Almost making an intangible feeling or concept a physical thing.
adventurous
lighthearted
medium-paced
Plot or Character Driven:
A mix
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Yes
Diverse cast of characters:
No
Flaws of characters a main focus:
No
(ελληνική κριτική στο τέλος)
An Allegorical Ode to Freedom and Survival: Richard Adams’ Watership Down,
or how a fully grown man can find himself utterly engrossed in a book about rabbits.
As you may have already begun to suspect, this book is far more than a mere tale of bunnies; it is a rich and multilayered narrative that weaves together adventure, political allegory, and mythological fantasy, composing a masterpiece of modern English literature. With unrivalled craftsmanship and lyrical finesse, Adams constructs an entire world which, though populated by animals, is hauntingly human, profoundly moving, and eerily relevant—whenever one chooses to read it. Travel to the year 25,000 A.D. and read it aloud to settlers near Alpha Centauri, and it shall still be timely. Go back in time to the moment some poor fellow is chiselling out the Epic of Gilgamesh, and hand him a Sumerian translation—still timely. I believe I have made the point, so let us proceed.
At the heart of the tale are our endearing rodent protagonists, compelled to abandon their home, Sandleford Warren, when the prescient Fiver foresees an imminent catastrophe invisible to all others. Together with his brother, the courageous Hazel, a small band sets forth on a perilous journey in search of a new haven where they might build their freedom: the idyllic hilltop of Watership Down—Adams’ own Ithaca. Unlike Cavafy’s, however, it not only offers the beautiful voyage but also promises genuine treasures at its end.
Though largely comprised of members of the order Lagomorpha, and specifically the family Leporidae, genus Oryctolagus (yes, I did say they’re rabbits), the characters are masterfully drawn and embody complex ideas without ever losing their distinct personalities. Hazel emerges as the embodiment of moral leadership—gentle, rational, altruistic. Bigwig, introduced initially as a mere warrior, grows into a pillar of courage and loyalty. Fiver, the almost mystic figure of vision and intuition, adds a layer of existential depth to the journey, while General Woundwort, the autocratic ruler of the totalitarian warren Efrafa, is among the most formidable and multifaceted “villains” in literature.
The novel’s political allegory is one of the most astute ever written in twentieth-century fiction. The various warrens encountered by the rabbits—ranging from the corrupt, hedonistic warren with its deceptive comfort and mortal cost, to the authoritarian, militarised regime of Efrafa—serve as brilliant meditations on differing political systems: consumerist cynicism, fascism, and totalitarianism. Amidst it all, the community forged by the protagonists stands as a model of cooperation, liberty, and democratic leadership, offering a hopeful vision for a just society.
Integral to the book’s allure is the extraordinary mythology Adams has devised. The rabbit civilisation possesses its own language (Lapine), its own myths and legends, with the trickster-hero El-ahrairah as its central cultural figure. These tales-within-the-tale provide a richness and cultural identity that grant the rabbits something rarely afforded to non-human characters: historical consciousness and spiritual depth. In contrast to other works, where “supplementary mythology” evokes yawns, scratching, boredom, or allergic reactions, here it is a true revelation—an absolute joy to read and a perfect complement to the central narrative.
In conclusion, Watership Down is an epic in disguise—masquerading as a children’s fable, a work that grips with the intensity of its plot, moves with the authenticity of its characters, and provokes reflection through its profound insights on society, power, and the perennial human quest for meaning and freedom. It is a work that lingers, whispering truths from the shadows of a meadow, reminding us that even the smallest voices can lead—and change—the world.
Μια αλληγορική ωδή στην ελευθερία και την επιβίωση: Το Watership Down του Richard Adams, ή πώς κοτζάμ μαντράχαλος να σκαλώσεις με ένα βιβλίο για κουνελάκια.
Όπως θα πρέπει να έχετε ήδη αρχίσει να υποπτεύεστε, το βιβλίο είναι κάτι πολύ περισσότερο από μια απλή ιστορία με κόνικλους∙ είναι μια βαθιά και πολυεπίπεδη αφήγηση που συγχωνεύει περιπέτεια, πολιτική αλληγορία και μυθολογική φαντασία, συνθέτοντας ένα αριστούργημα της σύγχρονης αγγλικής λογοτεχνίας. Με απαράμιλλη δεξιοτεχνία και μαγικό λυρισμό, ο Adams δημιουργεί έναν ολόκληρο κόσμο που παρότι κατοικείται από ζώα, είναι τρομακτικά ανθρώπινος, συγκινητικός και ανατριχιαστικά επίκαιρος. Όποτε κι αν διαβαστεί. Στο 25.000 Κ.Ε. να πάτε, και να το διαβάσετε σε αποίκους στον εγγύτατο του Κενταύρου, θα είναι επίκαιρος. Να γυρίσετε στο χρόνο πίσω την ώρα που κάποιος φουκαράς σκαλίζει το έπος του Γκιλγκαμές και να του το δώσετε σε σουμεριακή μετάφραση, πάλι επίκαιρος θα είναι. Νομίζω ότι το κάλυψα, οπότε προχωράμε.
Στο επίκεντρο της ιστορίας βρίσκονται τα συμπαθή τρωκτικά μας, που αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την εστία τους, το Sandleford Warren, όταν ο διορατικός Fiver προβλέπει έναν αφανισμό που κανείς άλλος δεν μπορεί να δει. Μαζί με τον αδελφό του, τον θαρραλέο Hazel, η μικρή ομάδα ξεκινά ένα ταξίδι γεμάτο κινδύνους, αναζητώντας έναν νέο τόπο για να χτίσουν την ελευθερία τους: την ειδυλλιακή κορυφή του Watership Down. Την Ιθάκη του Adams. Που σε αντίθεση με την καβαφική, παρά το γεγονός ότι σου δίνει το ωραίο ταξίδι, έχει και κάποια πλούτη να σου δώσει.
Οι χαρακτήρες, μολονότι κατά μείζονα λόγο είναι μέλη της τάξεως των λαγόμορφων και ιδίως της οικογένειας των λαγοειδών, το είδος Oryctolagus (ναι, το είπα ότι είναι κουνέλια), είναι υποδειγματικά δομημένοι και αντιπροσωπεύουν πολύπλοκες ιδέες χωρίς να χάνουν την προσωπικότητά τους. Ο Hazel αναδεικνύεται ως η προσωποποίηση της ηθικής ηγεσίας — ευγενικός, λογικός και αλτρουιστής. Ο Bigwig, αν και αρχικά παρουσιάζεται απλώς ως πολεμιστής, εξελίσσεται σε πυλώνα γενναιότητας και πίστης. Ο Fiver, η σχεδόν μυστικιστική φιγούρα του οράματος και της διαίσθησης, προσθέτει ένα υπαρξιακό βάθος στο ταξίδι, ενώ ο General Woundwort, ο δικτάτορας του απολυταρχικού κουνελότοπου Efrafa, είναι ένας από τους πιο σκοτεινούς και πολυδιάστατους "κακούς" της λογοτεχνίας.
Η πολιτική αλληγορία του έργου είναι από τις πιο οξυδερκείς που έχουν γραφτεί στη λογοτεχνία του 20ού αιώνα. Τα διαφορετικά warrens που συναντούν οι λαγοί — από το διεφθαρμένο, υλιστικό warren με την απατηλή άνεση και τον θάνατο ως τίμημα, μέχρι το αυταρχικό, στρατιωτικοποιημένο καθεστώς του Efrafa — λειτουργούν ως εκπληκτικά σχόλια πάνω σε διαφορετικά πολιτικά συστήματα: τον καταναλωτικό κυνισμό, τον φασισμό και την απολυταρχία. Μέσα σε όλα αυτά, η κοινότητα που χτίζουν οι ήρωες είναι ένα υπόδειγμα συνεργασίας, ελευθερίας και δημοκρατικής ηγεσίας, δείχνοντας την ελπίδα για μια δίκαιη κοινωνία.
Αναπόσπαστο κομμάτι της γοητείας του βιβλίου είναι η υπέροχη μυθολογία που έχει πλάσει ο Adams. Ο πολιτισμός των λαγών έχει τη δική του γλώσσα (το Lapine), τους δικούς του μύθους και θρύλους, με κορυφαία μορφή τον El-ahrairah, τον αρχέγονο ήρωα-απατεώνα των κουνελιών. Αυτές οι ιστορίες μέσα στην ιστορία προσθέτουν βάθος και πολιτισμική ταυτότητα, δίνοντας στους λαγούς κάτι που σπάνια αποδίδεται σε μη ανθρώπινους χαρακτήρες: ιστορική συνείδηση και πνευματικότητα. Σε αντίθεση με άλλα βιβλία, των οποίων η «συμπληρωματική μυθολογία» προκαλεί χάσμητα, κνησμό, βαρεμάρα και αλλεργίες, εδώ είναι πραγματική αποκάλυψη, απόλαυση στην ανάγνωση και συμπληρώνει ιδανικά την ιστορία.
Τέλος, Το Watership Down είναι ένα επικό έργο μεταμφιεσμένο σε παιδικό παραμύθι, ένα έργο που σε καθηλώνει με την ένταση της πλοκής του, σε συγκινεί με την αλήθεια των χαρακτήρων του και σε προβληματίζει με τη βαθιά του ματιά πάνω στην κοινωνία, την εξουσία και την ανάγκη για νόημα και ελευθερία. Είναι ένα έργο που σε ακολουθεί, σου ψιθυρίζει αλήθειες μέσα από τις σκιές ενός λιβαδιού, και σου υπενθυμίζει πως ακόμη και οι πιο μικρές φωνές μπορούν να ηγηθούν και να αλλάξουν τον κόσμο.
An Allegorical Ode to Freedom and Survival: Richard Adams’ Watership Down,
or how a fully grown man can find himself utterly engrossed in a book about rabbits.
As you may have already begun to suspect, this book is far more than a mere tale of bunnies; it is a rich and multilayered narrative that weaves together adventure, political allegory, and mythological fantasy, composing a masterpiece of modern English literature. With unrivalled craftsmanship and lyrical finesse, Adams constructs an entire world which, though populated by animals, is hauntingly human, profoundly moving, and eerily relevant—whenever one chooses to read it. Travel to the year 25,000 A.D. and read it aloud to settlers near Alpha Centauri, and it shall still be timely. Go back in time to the moment some poor fellow is chiselling out the Epic of Gilgamesh, and hand him a Sumerian translation—still timely. I believe I have made the point, so let us proceed.
At the heart of the tale are our endearing rodent protagonists, compelled to abandon their home, Sandleford Warren, when the prescient Fiver foresees an imminent catastrophe invisible to all others. Together with his brother, the courageous Hazel, a small band sets forth on a perilous journey in search of a new haven where they might build their freedom: the idyllic hilltop of Watership Down—Adams’ own Ithaca. Unlike Cavafy’s, however, it not only offers the beautiful voyage but also promises genuine treasures at its end.
Though largely comprised of members of the order Lagomorpha, and specifically the family Leporidae, genus Oryctolagus (yes, I did say they’re rabbits), the characters are masterfully drawn and embody complex ideas without ever losing their distinct personalities. Hazel emerges as the embodiment of moral leadership—gentle, rational, altruistic. Bigwig, introduced initially as a mere warrior, grows into a pillar of courage and loyalty. Fiver, the almost mystic figure of vision and intuition, adds a layer of existential depth to the journey, while General Woundwort, the autocratic ruler of the totalitarian warren Efrafa, is among the most formidable and multifaceted “villains” in literature.
The novel’s political allegory is one of the most astute ever written in twentieth-century fiction. The various warrens encountered by the rabbits—ranging from the corrupt, hedonistic warren with its deceptive comfort and mortal cost, to the authoritarian, militarised regime of Efrafa—serve as brilliant meditations on differing political systems: consumerist cynicism, fascism, and totalitarianism. Amidst it all, the community forged by the protagonists stands as a model of cooperation, liberty, and democratic leadership, offering a hopeful vision for a just society.
Integral to the book’s allure is the extraordinary mythology Adams has devised. The rabbit civilisation possesses its own language (Lapine), its own myths and legends, with the trickster-hero El-ahrairah as its central cultural figure. These tales-within-the-tale provide a richness and cultural identity that grant the rabbits something rarely afforded to non-human characters: historical consciousness and spiritual depth. In contrast to other works, where “supplementary mythology” evokes yawns, scratching, boredom, or allergic reactions, here it is a true revelation—an absolute joy to read and a perfect complement to the central narrative.
In conclusion, Watership Down is an epic in disguise—masquerading as a children’s fable, a work that grips with the intensity of its plot, moves with the authenticity of its characters, and provokes reflection through its profound insights on society, power, and the perennial human quest for meaning and freedom. It is a work that lingers, whispering truths from the shadows of a meadow, reminding us that even the smallest voices can lead—and change—the world.
Μια αλληγορική ωδή στην ελευθερία και την επιβίωση: Το Watership Down του Richard Adams, ή πώς κοτζάμ μαντράχαλος να σκαλώσεις με ένα βιβλίο για κουνελάκια.
Όπως θα πρέπει να έχετε ήδη αρχίσει να υποπτεύεστε, το βιβλίο είναι κάτι πολύ περισσότερο από μια απλή ιστορία με κόνικλους∙ είναι μια βαθιά και πολυεπίπεδη αφήγηση που συγχωνεύει περιπέτεια, πολιτική αλληγορία και μυθολογική φαντασία, συνθέτοντας ένα αριστούργημα της σύγχρονης αγγλικής λογοτεχνίας. Με απαράμιλλη δεξιοτεχνία και μαγικό λυρισμό, ο Adams δημιουργεί έναν ολόκληρο κόσμο που παρότι κατοικείται από ζώα, είναι τρομακτικά ανθρώπινος, συγκινητικός και ανατριχιαστικά επίκαιρος. Όποτε κι αν διαβαστεί. Στο 25.000 Κ.Ε. να πάτε, και να το διαβάσετε σε αποίκους στον εγγύτατο του Κενταύρου, θα είναι επίκαιρος. Να γυρίσετε στο χρόνο πίσω την ώρα που κάποιος φουκαράς σκαλίζει το έπος του Γκιλγκαμές και να του το δώσετε σε σουμεριακή μετάφραση, πάλι επίκαιρος θα είναι. Νομίζω ότι το κάλυψα, οπότε προχωράμε.
Στο επίκεντρο της ιστορίας βρίσκονται τα συμπαθή τρωκτικά μας, που αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την εστία τους, το Sandleford Warren, όταν ο διορατικός Fiver προβλέπει έναν αφανισμό που κανείς άλλος δεν μπορεί να δει. Μαζί με τον αδελφό του, τον θαρραλέο Hazel, η μικρή ομάδα ξεκινά ένα ταξίδι γεμάτο κινδύνους, αναζητώντας έναν νέο τόπο για να χτίσουν την ελευθερία τους: την ειδυλλιακή κορυφή του Watership Down. Την Ιθάκη του Adams. Που σε αντίθεση με την καβαφική, παρά το γεγονός ότι σου δίνει το ωραίο ταξίδι, έχει και κάποια πλούτη να σου δώσει.
Οι χαρακτήρες, μολονότι κατά μείζονα λόγο είναι μέλη της τάξεως των λαγόμορφων και ιδίως της οικογένειας των λαγοειδών, το είδος Oryctolagus (ναι, το είπα ότι είναι κουνέλια), είναι υποδειγματικά δομημένοι και αντιπροσωπεύουν πολύπλοκες ιδέες χωρίς να χάνουν την προσωπικότητά τους. Ο Hazel αναδεικνύεται ως η προσωποποίηση της ηθικής ηγεσίας — ευγενικός, λογικός και αλτρουιστής. Ο Bigwig, αν και αρχικά παρουσιάζεται απλώς ως πολεμιστής, εξελίσσεται σε πυλώνα γενναιότητας και πίστης. Ο Fiver, η σχεδόν μυστικιστική φιγούρα του οράματος και της διαίσθησης, προσθέτει ένα υπαρξιακό βάθος στο ταξίδι, ενώ ο General Woundwort, ο δικτάτορας του απολυταρχικού κουνελότοπου Efrafa, είναι ένας από τους πιο σκοτεινούς και πολυδιάστατους "κακούς" της λογοτεχνίας.
Η πολιτική αλληγορία του έργου είναι από τις πιο οξυδερκείς που έχουν γραφτεί στη λογοτεχνία του 20ού αιώνα. Τα διαφορετικά warrens που συναντούν οι λαγοί — από το διεφθαρμένο, υλιστικό warren με την απατηλή άνεση και τον θάνατο ως τίμημα, μέχρι το αυταρχικό, στρατιωτικοποιημένο καθεστώς του Efrafa — λειτουργούν ως εκπληκτικά σχόλια πάνω σε διαφορετικά πολιτικά συστήματα: τον καταναλωτικό κυνισμό, τον φασισμό και την απολυταρχία. Μέσα σε όλα αυτά, η κοινότητα που χτίζουν οι ήρωες είναι ένα υπόδειγμα συνεργασίας, ελευθερίας και δημοκρατικής ηγεσίας, δείχνοντας την ελπίδα για μια δίκαιη κοινωνία.
Αναπόσπαστο κομμάτι της γοητείας του βιβλίου είναι η υπέροχη μυθολογία που έχει πλάσει ο Adams. Ο πολιτισμός των λαγών έχει τη δική του γλώσσα (το Lapine), τους δικούς του μύθους και θρύλους, με κορυφαία μορφή τον El-ahrairah, τον αρχέγονο ήρωα-απατεώνα των κουνελιών. Αυτές οι ιστορίες μέσα στην ιστορία προσθέτουν βάθος και πολιτισμική ταυτότητα, δίνοντας στους λαγούς κάτι που σπάνια αποδίδεται σε μη ανθρώπινους χαρακτήρες: ιστορική συνείδηση και πνευματικότητα. Σε αντίθεση με άλλα βιβλία, των οποίων η «συμπληρωματική μυθολογία» προκαλεί χάσμητα, κνησμό, βαρεμάρα και αλλεργίες, εδώ είναι πραγματική αποκάλυψη, απόλαυση στην ανάγνωση και συμπληρώνει ιδανικά την ιστορία.
Τέλος, Το Watership Down είναι ένα επικό έργο μεταμφιεσμένο σε παιδικό παραμύθι, ένα έργο που σε καθηλώνει με την ένταση της πλοκής του, σε συγκινεί με την αλήθεια των χαρακτήρων του και σε προβληματίζει με τη βαθιά του ματιά πάνω στην κοινωνία, την εξουσία και την ανάγκη για νόημα και ελευθερία. Είναι ένα έργο που σε ακολουθεί, σου ψιθυρίζει αλήθειες μέσα από τις σκιές ενός λιβαδιού, και σου υπενθυμίζει πως ακόμη και οι πιο μικρές φωνές μπορούν να ηγηθούν και να αλλάξουν τον κόσμο.
adventurous
emotional
lighthearted
tense
medium-paced
Plot or Character Driven:
A mix
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Yes
Diverse cast of characters:
Complicated
Flaws of characters a main focus:
Complicated
adventurous
challenging
emotional
hopeful
reflective
medium-paced
Plot or Character Driven:
Plot
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Yes
Diverse cast of characters:
Complicated
Flaws of characters a main focus:
No
I've been really bad to this book. I can't seem to finish it, among all these other more interesting book. I'm sorry, Watership Down.
Fínasta bók, tók hana á Audible í leiklestri Peter Capaldi og það var AH-MAZE-ING!
I can't believe I never read this growing up. I'm so glad I finally did. This is a beautiful story that I look forward to my children reading.
Watership Down by Richard Adams is not about a maritime tragedy, despite its name. It follows a band of buck rabbits leaving their home warren because one of them had a vision of destruction. The title of the book comes from the down where they finally start a new warren. They encounter rabbit groups in many conditions, including a warlike, overcrowded warren with a paranoid obsession with avoiding humans. The warren, Efrafa, takes this obsession to the point of oppressing its rabbits. The bucks plan a daring rescue which leads to a climactic war between the outnumbered Watership rabbits and the mighty Efrafan empire.
Adams' novel was reminiscent of some more recent works. First, the Guardians of Ga'Hoole series by Kathryn Lasky (the first book is reviewed here) has a very close parallel between St. Aggie's and Efrafa. Both have a restrictive society, heavy punishment for rule-breaking, infiltrators, and some disgruntled members of the rank-and-file. In addition, those in both books are scarred, physically in Efrafa, mentally in both places. No one leaves untouched, if able to leave at all.
Echoes of Watership Down's setting and plot were in the Warriors series by Erin Hunter. A community of animals with a belief system involving reverence for ancestors is a common thread. El-ahrairah, while not quite counting as an ancestor, is supposedly the first rabbit. Premonitions set both stories in motion. Fiver and Brambleclaw both receive visions of their home being destroyed. Each sets off with some friends to find a new home. Cats and rabbits also have many of the same enemies, so elil battles were mirrored in the Warriors series.
When the humans drive out the rabbits from the original Sandleford warren, it is like the humans driving out the rats in Mrs. Frisby and the Rats of NIMH. In both books, a bird is rescued and becomes a valuable ally. They also describe small animals forced to abandon their homes because of humans.
Watership Down is such a classic book that many subsequent writers have emulated its plot, characters, and premise. I would highly recommend this novel to everyone over the age of 11. It is a stimulating, thoughtful adventure into the world of the rabbit that enables us to see more clearly into our own.
The numbers:
Stars: 9
Violence: 8, the rabbits got in fights a lot and one named Blackavar got his ears torn into shreds.
Romance: 5. The Watership rabbits started their interactions with Efrafa by asking to take some does back to the Watership warren. When Bigwig is discussing the rebellion with Hyzenthlay, he pretends to be mating with her so that no one will ask questions. Nothing physical or graphic.
Language: 6 for d--n. Bigwig can be a foulmouthed rabbit at times.
Appropriate for: 11 and up
Adams' novel was reminiscent of some more recent works. First, the Guardians of Ga'Hoole series by Kathryn Lasky (the first book is reviewed here) has a very close parallel between St. Aggie's and Efrafa. Both have a restrictive society, heavy punishment for rule-breaking, infiltrators, and some disgruntled members of the rank-and-file. In addition, those in both books are scarred, physically in Efrafa, mentally in both places. No one leaves untouched, if able to leave at all.
Echoes of Watership Down's setting and plot were in the Warriors series by Erin Hunter. A community of animals with a belief system involving reverence for ancestors is a common thread. El-ahrairah, while not quite counting as an ancestor, is supposedly the first rabbit. Premonitions set both stories in motion. Fiver and Brambleclaw both receive visions of their home being destroyed. Each sets off with some friends to find a new home. Cats and rabbits also have many of the same enemies, so elil battles were mirrored in the Warriors series.
When the humans drive out the rabbits from the original Sandleford warren, it is like the humans driving out the rats in Mrs. Frisby and the Rats of NIMH. In both books, a bird is rescued and becomes a valuable ally. They also describe small animals forced to abandon their homes because of humans.
Watership Down is such a classic book that many subsequent writers have emulated its plot, characters, and premise. I would highly recommend this novel to everyone over the age of 11. It is a stimulating, thoughtful adventure into the world of the rabbit that enables us to see more clearly into our own.
The numbers:
Stars: 9
Violence: 8, the rabbits got in fights a lot and one named Blackavar got his ears torn into shreds.
Romance: 5. The Watership rabbits started their interactions with Efrafa by asking to take some does back to the Watership warren. When Bigwig is discussing the rebellion with Hyzenthlay, he pretends to be mating with her so that no one will ask questions. Nothing physical or graphic.
Language: 6 for d--n. Bigwig can be a foulmouthed rabbit at times.
Appropriate for: 11 and up